2010, η πιο κρίσιμη χρονιά για το μέλλον μας...

Aπό τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK . Το 2009 ήταν μια δύσκολη χρονιά που όμως αποκάλυψε με τον πιο δραματικό τρόπο αυτό που γνωρίζαμε όλο...

Aπό τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK
.
Το 2009 ήταν μια δύσκολη χρονιά που όμως αποκάλυψε με τον πιο δραματικό τρόπο αυτό που γνωρίζαμε όλοι αλλά ποτέ δεν ομολογούσαμε, ότι το μοντέλο της Ελληνικής Οικονομίας ήταν σαθρό και στη βάση του παρασιτικό.
Βαδίζουμε σε μια βαθιά κρίση ακριβώς τώρα που στον υπόλοιπο κόσμο εμφανίζονται σημάδια ανάκαμψης.
Το πραγματικό έλλειμμα που διαμορφώνεται είναι δύσκολο να αντισταθμισθεί μόνον από το ναυτιλιακό συνάλλαγμα ή την τουριστική «δήθεν» βιομηχανία και βασίζεται ολοένα και περισσότερο στους κοινοτικούς πόρους και στον δανεισμό.
Πρόκειται ουσιαστικά για μία παρασιτική οικονομία αφού οι μέχρι πρότινος οικονομικές αναπτυξιακές δομές και...

πολιτικές λειτουργούσαν με τα ίδια παρασιτικά χαρακτηριστικά.
Δημόσιοι λειτουργοί κυρίως σε ανώτερα κυβερνητικά επίπεδα λειτούργησαν σε βάρος του κρατικού κορβανά με αποκορύφωμα την ύπαρξη ενός δεύτερου δημόσιου τομέα δίπλα στο Δημόσιο που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια καθώς πάνω από 2000!! επιτροπές έχουν συσταθεί στα υπουργεία με αμοιβές μελών που είναι αδύνατον να υπολογιστούν.
Αυτή η εικόνα κυριαρχεί σε όλο το εύρος της οικονομικής ζωής με αποτέλεσμα κλάδοι της οικονομίας να λειτουργούν με πλήρη αδιαφάνεια σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στις υπηρεσίες του Γενικού Επιθεωρητή δημόσιας Διοίκησης μόνον το 2009 συγκεντρώθηκαν 2500 αποφάσεις πρωτοβάθμιων πειθαρχικών συμβουλίων εκ των οποίων μόνον 38 είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα!
Η λογική της ατιμωρησίας μερικών λειτουργών Δημόσιων υπηρεσιών έχει σαν αποτέλεσμα οι Εφορίες, οι πολεοδομίες και οι Νομαρχίες να χαρακτηρίζονται από τους ελεγκτές ως εκτροφεία διαφθοράς, ενώ την ίδια στιγμή η πλειονότητα των εργαζομένων λειτουργεί ευσυνείδητα και συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες (π.χ. Τραπεζοϋπάλληλοι).
Η ίδια πολιτική αφέλειας και προχειρότητας λειτούργησε και στο ασφαλιστικό μας σύστημα με αποτέλεσμα, σύμφωνα και με τις δηλώσεις του Υπουργού Απασχόλησης, να βρισκόμαστε ήδη μπροστά στην κατάρρευση και την χρεοκοπία.
Το αναλογιστικό έλλειμμα του ασφαλιστικού υπολογίζεται στα 750δις ευρώ (τρία σημερινά ΑΕΠ) και μάλιστα με ορίζοντα την 30τία και όχι την 50ετία με βάση την οποία γίνονται συνήθως οι μελέτες.
Αποτέλεσμα είναι ότι ακόμη και το Ταμείο Δημοσίων υπαλλήλων να βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας αποδίδοντας συντάξεις 1 έτος αργότερα από την συνταξιοδότηση και εφάπαξ τουλάχιστον μετά από 2 ή 3 χρόνια.
Αυτή η σκληρή πραγματικότητα μπορεί λοιπόν να αιτιολογήσει γιατί ο οποιοσδήποτε διεθνής οίκος αξιολογήσεων προβλέπει για την ελληνική οικονομία ύφεση διαρκείας. Και αντιλαμβάνεται κανείς τι θα σημάνουν τέτοιες αξιολογήσεις για το spread που θα αντιμετωπίζουν τα ελληνικά ομόλογα στην διεθνή χρηματιστηριακή αγορά.
Είμαστε ήδη σε βαθιά οικονομική κρίση με αποτέλεσμα μια οικονομία που δεν παράγει τίποτα να μην μπορεί να αντισταθμίσει την έξαρση αφού, οι πόροι από τη ναυτιλία θα περιορίζονται καθώς χώρες όπως η Κίνα διεκδικεί αύξηση εσωτερικής κατανάλωσης περιορίζοντας εξαγωγές και μεταφορές εμπορευμάτων, το ισχυρό ευρώ θα καθιστά τους ελληνικούς τουριστικούς περιορισμούς όλο και λιγότερο ανταγωνιστικούς και τέλος η γεωργική παραγωγή που έχει ήδη πέσει στο 3% από 17% θα μας οδηγεί όλο και πιο πολύ στην ανάγκη να δανειστούμε για να εισάγουμε βασικά είδη διατροφής.
Αυτή λοιπόν η χρόνια ύφεση θα εκτινάξει την ανεργία σε υψηλά μεγέθη, χωρίς τη δυνατότητα του δημόσιου τομέα να κάνει επενδύσεις ή να απορροφήσει την μεγάλη προσφορά εργασίας, εξαιτίας του υπέρογκου χρέους, οι δε ιδιωτικές επενδύσεις δεν θα έχουν λόγο να υπάρξουν σε μια χώρα που δεν έχει αγορά, δεν έχει δημόσια Διοίκηση, έχει ίσως συνδικάτα που απλά παρακολουθούν και διαμαρτύρονται και πολίτες που αρνούνται να λειτουργήσουν δημιουργικά.
Σ’ αυτό το εφιαλτικό τοπίο οφείλει τώρα να τοποθετηθεί και το συνδικαλιστικό κίνημα, που φυσικά δεν είναι άμοιρο ευθυνών.
Και οφείλει να τοποθετηθεί με όρους μέλλοντος και όχι παρελθόντος.
Δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους περασμένων δεκαετιών βλέποντας αδιάφορα την κατάρρευση κλάδων ή επιχειρήσεων που οδήγησαν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, ή ακόμη την κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που ενώ γνώριζαν ότι καταρρέει απλά συμμετείχαν στα Διοικητικά Συμβούλια των Ταμείων και μάλιστα σε αμειβόμενες θέσεις.
Δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους ομηρίας και μονολιθικότητας και να εμφανίζονται κάποιοι ως σωτήρες και προστάτες των εργαζομένων τη στιγμή που η κοινωνία τους έχει τοποθετήσει στο περιθώριο.
Εξάλλου είναι γνωστές οι προσπάθειές τους για ένα συνδικαλιστικό κίνημα διασπασμένο υπό την προϋπόθεση όμως να εξασφαλισθεί πρώτα η χρηματοδότηση των νέων συνδικάτων που επιθυμούν από το κράτος!!!
Αυτή η μορφή της συνδικαλιστικής παρουσίας είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει τους εργαζόμενους σε τραγικά αδιέξοδα που το μόνο που θα προσφέρει είναι η δικαιολογία χαμένων δικαστικών αποφάσεων που θα εξασφαλίζουν όμως σε συνδικαλιστικές ηγεσίες, που στην πραγματικότητα είναι μειοψηφίες στους εργαζόμενους, τις ανάλογες καρέκλες για να δικαιολογούν τον ρόλο τους.
Δεν είναι εξάλλου τυχαία η επίθεση που δεχθήκαμε όταν δημόσια τοποθετηθήκαμε για το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα και αρνηθήκαμε να συμμετέχουμε στο επικοινωνιακό παιχνίδι που υπαγορεύει ότι για όλα όσα ποιο πάνω περιγράψαμε, τάχα ευθύνονται οι Τράπεζες.
Και δεν το κάναμε όχι επειδή τυγχάνει να είμαστε τραπεζοϋπάλληλοι, αλλά γιατί πιστεύουμε πραγματικά ότι το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα, με τη εικόνα που έχουμε πρώτα απ’ όλα για την Alpha Bank, είναι δείγμα σοβαρής συντηρητικής υπεύθυνης λειτουργίας ιδιωτικής επιχείρησης που σίγουρα μας εξασφαλίζει πρώτα απ’ όλα τη σιγουριά της εργασίας που χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι απώλεσαν ή κινδυνεύουν να απολέσουν.
Συνάδελφοι,
Το 2010 είναι η πιο κρίσιμη χρόνια για το μέλλον μας μέσα στο γενικότερο επίπεδο αυτής της πρωτοφανούς αλλά διαφαινόμενης κρίσης.
Υπάρχουν περιθώρια αντίστροφης πορείας αρκεί να απελευθερωθούν δημιουργικές δυνάμεις που θα απαιτήσουν από την πολιτική εκπροσώπηση επίμονα την κατάργηση αυτού του παρασιτικού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε χρόνια τώρα.
Το 2010 είναι η χρονιά που και οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων πρέπει να λειτουργήσουν υπεύθυνα και δημιουργικά.
Εμείς θα συνεχίσουμε στο δρόμο της υπεύθυνης συνδικαλιστικής δράσης, ανοίγοντας νέους ορίζοντες που μέσα από το διάλογο με τη διοίκηση της Τράπεζας θα δίνουν προοπτική σε όλους τους εργαζόμενους και κυρίως στους νέους εργαζόμενους στην Alpha Bank.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑΣΟΣ ΓΚΙΑΤΗΣ
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ