Στον αστερισμό του κ. Τάπερ, 28 Ιουλίου 1907- 1983, εν μέσω οικονομικής κρίσης....‏

Από τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα Η καθημερινότητα, εν μέσω οικονομικής κρίσης , ανέδειξε, έναν όψιμο ...εθνικό βοηθό, πιπιλίζουμε το όνομά του κάθ...

Από τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Η καθημερινότητα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, ανέδειξε, έναν όψιμο ...εθνικό βοηθό, πιπιλίζουμε το όνομά του κάθε μέρα, αλλά δεν τον ξέρουμε: είναι ο Ερλ Τάπερ, Αμερικανός εφευρέτης του ...τάπερ, - τα ταπεράκια, πού κάποτε εμείς οι παλαιότεροι παρακολουθούσαμε την ..επίδειξη πώλησής των σπίτια μας, , τώρα ..τσοντάρουν την καθημερινή τσέπη μας, έστω λίγο αλλά τουλάχιστον αρκετά ..ψυχολογικά.

Τα τάπερ για το μεσημεριανό φαγητό στο γραφείο εντάσσονται πλέον στην κατηγορία των νέων φετίχ που έφερε η οικονομική κρίση. Τα ακριβά βιολογικά delivery και το «χαλαρό» δεκάευρο στο εστιατόριο της γωνίας αποτελούν μακρινό παρελθόν. Τα τάπερ...

 κατακλύζουν πλέον το μετρό και τα εταιρικά ψυγεία…

O mister Earl Taper, γεννήθηκε σαν σήμερα, 28 Ιουνίου το 1907 από γονείς φτωχούς αγρότες καί πέθανε το 1983.. Ανήσυχος πάντα, - αλλά και ..τρελός στην ..."στροφή" όπως θα δούμε παρακάτω, εκτός από τα προϊόντα της μικρής φάρμας των γονιών του, είχε πάθος με τις εφευρέσεις. Ανακάλυψε την σύγχρονη ...καλτσοδέτα , - ..διαχρονικά πιο χρήσιμη κι από το τάπερ, μια τσατσάρα που μπορούσε να προσαρμοστεί στη ζώνη του κατόχου της, τη βάρκα σε σχήμα ψαριού, το παντελόνι που δεν τσαλάκωνε , - το βασικότερο !, αλλά και μια πτυσσόμενη θέση για καμπριολέ αυτοκίνητα.
Το μεγάλο κραχ της δεκαετίας του 30, τον έφερε σαν υπάλληλο στη χημική βιομηχανία DuPont, όπου γρήγορα ξεχώρισε για το κοφτερό του μυαλό και τις ιδέες του. Χρησιμοποιώντας άκαμπτα κομμάτια πολυαιθυλενίου δημιούργησε άθραυστα πλαστικά δοχεία, κύπελλα και πιάτα, καθώς και μάσκες αερίου, που χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ανήσυχος πάντα, ο Ερλ Τάπερ δημιούργησε τη δική του εταιρεία, την Tupperware Plastics Company και το 1946 παρουσίασε το δημιούργημά του για το οποίο έμεινε στην ιστορία: το αδιάβροχο και αεροστεγές πλαστικό δοχείο φαγητού, που τον έκανε διάσημο και πλούσιο. Το γνωστό στη χώρα μας ως «ταπεράκι» πλεονεκτούσε έναντι όλων των άλλων δοχείων φαγητού, καθώς ήταν ελαφρύτερο, δεν έσπαγε όπως τα γυάλινα ή τα κεραμικά ενώ αεροστεγές όπως ήταν βοηθούσε το φαγητό να μην ξεραίνεται και να μην χάνει τη γεύση και το άρωμά του μέσα στο ψυγείο.
Το 1946 τα «ταπεράκια» έκαναν την εμφάνισή τους στα μαγαζιά με σχετική επιτυχία. Τις πωλήσεις τους απογείωσε στις αρχές της δεκαετίας του '50 μια απλή υπάλληλος της εταιρείας, η Μπράουνι Γουάιζ, με μια πρωτοποριακή μέθοδο μάρκετινγκ που εφάρμοσε: την επίδειξη μόνο για γυναίκες κατ' οίκον.
Ξαφνικά, τον κτύπησε, - ως συνήθως στη "στροφή", η τρέλα πού πάντα ..κουβαλάει ένα ανήσυχο μυαλό. Μέσα στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του, ο Τάπερ πουλάει την Tupperware αντί 16 εκατομμυρίων δολαρίων στη φαρμακευτική εταιρεία Rexall. Χωρίζει την γυναίκα του, - είχε και 5 παιδιά, , αποποιείται για φορολογικούς λόγους την αμερικανική υπηκοότητα , - σωστός ο κύριος !, και αγοράζει ένα νησάκι στην Κόστα Ρίκα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Εκεί ελεύθερος ίσως από το βιοποριστικό άγχος αναβιώνει το παλιό του πάθος με τις εφευρέσεις, ...φυσικά χωρίς καμιά από αυτές να αποκτήσει χρηστική αξία. Δημιούργησε ένα ..μικροσκοπικό φορητό πλυντήριο για περιοδεύοντες πωλητές, ένα ..στρογγυλό φούρνο και δεκάδες άλλες, τις οποίες ανακάλυψαν οι γιοι του μετά το θάνατό του στις 1983....

ΥΓ. Αν και το τάπερ στο γραφείο κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος τους τελευταίους μήνες, διαχρονικό παραμένει το σύνδρομο του τάπερ για την κάθε μάνα, σε παγκόσμια μάλιστα πρωτοτυπία, υπάρχει εταιρία με έδρα το Αγρίνιο νομίζω, η οποία μεταφέρει φαγητά σε ..τάπερ, από την πατρική οικογένεια του φοιτητή, και μάλιστα ..επιστρέφει και άδειο το ίδιο τάπερ χωρίς επιβάρυνση! Έλεος!