Aίγινα, αγαπημένο μου νησί...

Από τον Κυριακο Χρηστεα Από την Παρασκευη 6/08/2010 έμεινε για μέρες χωρις ρευμα (ΔΕΗ) η Αίγινα δηλαδη και δεν ντρεπεται κανεις, σαν να εί...

Από τον Κυριακο Χρηστεα

Από την Παρασκευη 6/08/2010 έμεινε για μέρες χωρις ρευμα (ΔΕΗ) η Αίγινα δηλαδη και δεν ντρεπεται κανεις, σαν να είναι τυχαιο. Κοσμος σε τρελλα, επιχειρηματιες σε απογνωση, παντου η ΕΛΛΑΔΑ ιδια λαμογια λαμογια λαμογια...

Και η Αιγινα είναι αυτή όπως την περιγραφει ο Νικος Σανσης, τι να αλλαξε αραγε και παμε κατά διαολου...

Πρωινό του 59, πάτησα το πόδι μου, στο πανέμορφο νησί, με το πλοίο ΠΙΝΔΟΣ του καπετάν Τρύπου, μπροστά στα καφενεία του Καραγιάννη, του ΑΚΤΑΙΟΝ και άλλων. Ποτέ δεν πίστευα ότι τούτη η πινελιά όμορφης γης, μέσα στο γαλάζιο χαλί του Σαρωνικού, θα γινόταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου 50 τώρα χρόνια.
Πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους μετά την...
επανάσταση του 21. Στην Αίγινα παρών και ο Καζαντζάκης έγραψε εμπνευσμένος από τις ευωδιές της, κάθε μέρα 6 με 11 το πρωί, τα ωραιότερα κομμάτια της ελληνικής πεζογραφίας. Παρούσες όλες οι περιώνυμες παρέες της κοινωνικής και πνευματικής νομενκλατούρας της Αθήνας. Καλλιτέχνες όπως ο Νικολάου, ο Βασιλείου, ο Μόραλης, οι Κατσέληδες με τα πανέμορφα κορίτσια τους. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τα βαπόρια ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ και ΧΑΡΑ που ο καπνός έφτανε στο νησί πριν το πλοίο; Τα ζαχαροπλαστεία ΑΙΑΚΕΙΟ (ακόμα ζωντανό) με τα τρομερά αμυγδαλωτά, πάστες και τις βραδινές ομελέτες, του ΠΑΓΟΥΔΗ με τα ωραιότερα γλυκά ταψιού; Τα πρώτα χορευτικά στέκια, με τα ατέλειωτα μπλουζ, και τους ασταμάτητους χορούς, στην ΚΑΒΟΥΡΙΝΑ, στον ΚΑΖΑΝΟΒΑ, στο ΚΕ, στην ΟΙΝΟΗ. Τα ονομαστά στέκια γαστριμαργικής απόλαυσης οι ψαροταβέρνες Φάρου, Στρατηγού, Αύρας και μακαρονάδες στου Βατζούλια. Βασιλιάς του νησιού, το ονομαστό φιστίκι και τα κανάτια, που το καλοκαίρι, μουσκεμένα, πρόσφεραν την περιλάλητη δροσιά σε ένα πολύ ζεστό μέρος. Και από πάνω ψηλά, στο μοναστήρι του ο Άγιος Νεκτάριος παντοτινός της προστάτης. Μέσο μεταφοράς τα ποδήλατα, και τα ιππήλατα αμαξάκια. Αυτοκίνητα πέντε ταξί για αρχή. Κάθε μέρος της ανάμνηση, κάθε ακρογιαλιά της ζωντανός πίνακας νεανικού έρωτα. Όλες οι πρώτες δυνατές εφηβικές αναμνήσεις εκεί.
Σήμερα πολλά άλλαξαν. Πανέμορφη για 10 μήνες, πολύβουη για τους 2 καλοκαιρινούς. Με πολλά ταβερνάκια, και ωραία παλιά θερινά σινεμά. Αλλά και με περιβαλλοντικά προβλήματα. Έλλειψη νερού, το μεταφέρουν ακόμα με καραβάκια. Προβλήματα οικολογικά, με απόν το αποχετευτικό σύστημα, με πυκνή κίνηση οχημάτων από μεγάλα φέρρυ λόγω των πολλών κατοικιών που έχουν ήδη κτιστεί. Ο πληθυσμός της με 16 χιλ άτομα, φθάνει το καλοκαίρι μέχρι και 70 χιλ. Η υγεία ειδικά σε αιχμές, με ελλείψεις λόγω ανεπάρκειας προσφοράς υπηρεσιών από γιατρούς. Οικοδομική αναρχία, πνίγει το νησί, χωρίς οικιστικό σχέδιο. Το κυκλοφοριακό, έντονο, από τα πολλά αυτοκίνητα, σε ένα ανεπαρκές δίκτυο.
Αλλά η Αίγινα παραμένει εκεί, πανέμορφη. Με ένα δάκρυ αναμνήσεων και χαράς, να κυλά, όταν το πλοίο στρίβει στον φάρο για να μπει στο λιμάνι της.
Γράφει ο Νίκος Σάνσης