GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

O Βασίλης Βαμβακάς υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηνών...

...Λέκτορας Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ, μιλά στη Νίνα Τσιμπούλη και στον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη με αφορμή την υποψηφιότητά του...

...Λέκτορας Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ, μιλά στη Νίνα Τσιμπούλη και στον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη με αφορμή την υποψηφιότητά του, αποκλειστικά στο PRESS-GR

Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Το 1993 αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1996 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Goldsmiths College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2000. Από το 2002 μέχρι το 2007 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2007 έως το 2010 δίδαξε στο τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2010 εκλέχτηκε Λέκτορας της Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ ενώ...
 διδάσκει και στο ΕΑΠ Πολιτστική Επικοινωνία.
Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Εκλογές και επικοινωνία στη Μεταπολίτευση. Πολιτικότητα και θέαμα", από τις εκδόσεις Σαββάλα. Το 2010 συνεπιμελήθηκε (με τον Παναγή Παναγιωτόπουλο) το συλλογικό βιβλίο: "Η Ελλάδα στη Δεκαετία του '80. Κοινωνικό, Πολιτικό και Πολιτισμικό Λεξικό" (εκδόσεις το Περασμα)
Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του αφορούν θέματα της κοινωνιολογίας του μαζικού πολιτισμού καθώς και της πολιτικής επικοινωνίας.
Γιατί στηρίζετε Καμίνη; Τι καινούριο θεωρείτε ότι φέρνει η υποψηφιότητά του για το δήμο της Αθήνας;
Συμμετέχω στο συνδυασμό του Γιώργο Καμίνη γιατί θέλω να αλλάξει η πόλη στην οποία ζω. Στο πρόσωπό του πρώην Συνηγόρου του Πολίτη συγκεντρώνονται όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που εγγυώνται ότι σε περίπτωση εκλογής του δεν θα έχουμε «μια από τα ίδια». Η υποψηφιότητά του αποτελεί δείγμα μια αργής αλλά σημαντικής αλλαγής που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό: στην πολιτική έχουν αρχίσει να ξαναμπαίνουν άνθρωποι επιτυχημένοι, άνθρωποι άφθαρτοι, άνθρωποι που δεν βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα, άνθρωποι που νιώθουν ότι η χώρα και η πόλη τους βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και αισθάνονται υποχρεωμένοι να συμβάλλουν. Το πολιτικό παιχνίδι τείνει να ανοίξει πάλι κι αυτό είναι η μοναδική ελπίδα να σωθεί η ίδια η πολιτική, η ίδια η δημοκρατία. Είναι ανάγκη να στηρίξουμε αυτό το άνοιγμα με όλες μας τις δυνάμεις, όλοι όσοι στο παρελθόν έχουμε αρκεστεί στη μελέτη, ανάλυση και περιγραφή της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Σήμερα αυτό δεν αρκεί. Η περίπτωση του Γιώργου Καμίνη συνιστά την ιδανική ευκαιρία στράτευσης σε έναν «καλό» σκοπό.
Πως θα συνεισφέρετε με τυχόν εκλογή σας;
Καταρχήν η όποια συμβολή μου δεν εξαρτάται από την εκλογή μου. Το μεγάλο στοίχημα που ήδη έχει κερδίσει ο συνδυασμός Δικαίωμα στην Πόλη είναι η ενεργοποίηση διαφορετικών πολιτών σε εθελοντική και όχι ανταποδοτική βάση. Κατά συνέπεια θα είμαι κοντά στο νέο Δήμαρχο της πόλης, το Γιώργο Καμίνη, όποτε και αν με χρειαστεί. Εκεί που νομίζω ότι πρέπει να ρίξουμε το μεγάλο βάρος είναι στο πως θα ξαναενώσει η Αθήνα τον σπασμένο κοινωνικό της ιστό, ειδικά στις σημερινές συνθήκες κρίσης. Ο φόβος, η αποξένωση, η εγκατάλειψη είναι αυτό που αισθάνεται όποιος επιμένει να κατοικεί ακόμα στην Αθήνα. Το ζητούμενο είναι όχι να επικοινωνήσουμε κενά συνθήματα και μεγάλες υποσχέσεις όπως γίνεται εδώ και 24 χρόνια αλλά να κοινωνήσουμε επιτέλους, μαζί με τους πολίτες, ένα σχέδιο για μια Αθήνα δημιουργική, εύρωστη, δημοκρατική, ανεκτική, κοσμοπολίτικη, φιλόξενη και γενναιόδωρη. Μια πολυπολιτισμική μητρόπολη του 21ου αιώνα που θα οργανώνεται στη βάση δικαιωμάτων αλλά και κανόνων για όλους. Σε αυτό το πλαίσιο νομίζω ότι υπάρχει πολύ δουλειά όχι μόνο για μένα αλλά για όλους.
Ποια θεωρείτε τα κυριότερα προβλήματα του δήμου;
Τα συσσωρευμένα προβλήματα της Αθήνας που δεν την αφήνουν να γίνει μια πραγματική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα είναι γνωστά: Καθαριότητα, έλλειψη πρασίνου, καταπάτηση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου με διάφορους τρόπους. Το κυριότερο πρόβλημα όμως που έχει κυριολεχτικά διαλύσει την πόλη μας, ειδικά μετά το 2004, είναι η κάθε μορφής παραβατικότητα, ο πολλαπλασιασμός των γκέτο, η δημιουργία από μικρές ομάδες άβατων, η συμβολική και πραγματική βία που εμποτίζει τις γειτονιές, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τις ζωές μας. Η διάχυτη ανασφάλεια είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Καθήκον μας είναι να μην αφήσουμε τους ξενόφοβους και ακραίους να παίζουν μόνοι τους πάνω σε αυτό το συναίσθημα. Το πραγματικό αυτό πρόβλημα μόνο οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Χωρίς αφορισμούς ενάντια στους μετανάστες, χωρίς όμως επίσης να βάζουμε το κεφάλι στην άμμο και να λέμε απλά ωραίες θεωρίες. Γνωρίζουμε καλά ότι η αυθαιρεσία και η βία, απ’ όποιον και αν εκπορεύεται δεν εκφράζει τους Αθηναίους. Ξέρουμε ότι η εγκληματικότητα δεν είναι παραμύθι αλλά μια σκληρή ταξική πραγματικότητα των κατοίκων της πόλης που χτυπάει πρώτα τους πιο αδύναμους. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο Δήμος δεν μπορεί να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να παριστάνει τον αναρμόδιο. Είναι και δική του ευθύνη να αποτρέψει τη μετατροπή της Αθήνας σε πόλη φάντασμα.
Ποιες οι ευθύνες του κ. Κακλαμάνη;
Ενώ ζούμε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης ο Δήμος απουσιάζει εντελώς. Πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάποια ξένη δύναμη, κάποια συνωμοσία, η τρόικα, η φύση των πραγμάτων, η κακή μας μοίρα. Ο κ. Κακλαμάνης πουλάει μοιρολατρία και ανευθυνότητα. Αρκείται στο να επικοινωνεί το «τίποτα» και τη μιζέρια. Η πολιτεία του στον Δήμο είναι το ομοίωμα της «διακυβέρνησης Καραμανλή», του τεμπέλικου κυνισμού που μας οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας: χρέη και σπατάλες, κολλητοί, μιζέρια, εσωστρέφεια, αντιπαραγωγικότητα, συντηρητισμός, δημαγωγία.
Στο συγγραφικό σας έργο έχετε ασχοληθεί εκτενώς με τη σύνδεση του θεάματος και της πολιτικής. Έχουμε μάθει να εντασσόμαστε και σε συγκεκριμένους "θεαματικούς" τρόπους κατανάλωσης της πολιτικής; Κι αν ναι, αντέχει τελικά το πολιτικό ον έναντι του καταναλωτικού;
Το θέαμα ποτέ δεν αποτέλεσε ξένο σώμα ως προς την πολιτική. Το να παράγει η πολιτική, θέαμα δεν είναι αναγκαστικά αρνητικό (π.χ. οι πρώτες προεκλογικές συγκεντρώσεις της μεταπολίτευσης). Το αντίθετο είναι το πρόβλημα: να παράγει το θέαμα και μόνο, πολιτική. Δείτε την ανατίναξη που έκανε πρόσφατα ο κ. Κακλαμάνης σε κτήριο στο κέντρο της Αθήνας παραμονές των εκλογών. Αυτή η παλαιοκομματική αντίληψη τόσο για την πολιτική όσο και για την επικοινωνία δεν υποτιμά απλά τη νοημοσύνη μας. Είναι χυδαία και επικίνδυνη!
 Έχετε πει σε συνέντευξη σας πως σήμερα έχουμε μάθει να εντασσόμαστε σε συγκεκριμένους τρόπους κατανάλωσης και γούστου, με αποτέλεσμα να αποφεύγουμε παγίδες που θα μας οδηγούσαν στο "kitsch" της δεκαετίας του '80. Ποια στοιχεία νέο-κιτς εντοπίζετε στη σημερινή πολιτική ζωή;
Η αλήθεια είναι ότι ενώ, όσον αφορά την κατανάλωση η ελληνική κοινωνία έχει «εκπαιδευτεί» -ξεκινώντας από τη δεκαετία του 80- αρκετά καλά ώστε το μέσο γούστο της εποχής μας να είναι σε συμφωνία με τις αντίστοιχες μόδες του εξωτερικού, κάτι αντίστοιχο δεν έχει συμβεί στην πολιτική μας κουλτούρα. Δείτε για παράδειγμα τις αφίσες και τις κινητοποιήσεις που γίνονται στο πλαίσιο της καθημερινής επαναστατικής άσκησης. Δείτε την αισθητική και το περιεχόμενο των «αντιεξουσιαστικών» ή δημοσιογραφικών μπλογκς. Πολλές φορές επιχειρούν να αναβιώσουν συνθήματα, ακούσματα, ιδεολογήματα, πρόσωπα, μελωδίες, εικόνες του παρελθόντος. Στη θέση της αρχαιολατρίας που επέδειξε το «ολοκληρωτικό κιτς» πολλοί (υποτίθεται αντικομφορμιστές) συντηρούν τη λατρεία της διαρκούς μεταπολίτευσης και του αριστερόστροφου εθνικισμού που σήμερα αναπαράγει το «επαναστατικό κιτς».
Ποια θεωρείτε, μέσα από την επιμέλεια του λεξικού για την δεκαετία του '80, πως είναι η συνεισφορά της δεκαετίας αυτής στο σήμερα της πόλης των Αθηνών?
Η μισή δεκαετία του 80 σημαδεύτηκε από τη δημαρχία του τελευταίου μη δεξιού δημάρχου, του Δημήτρη Μπέη, ο οποίος κατάφερε να δώσει μια ενδιαφέρουσα κοινωνική διάσταση στο Δήμο. Η άλλη μισή ταυτίστηκε με τη δημαρχία του Μιλτιάδη Έβερτ και την πρώτη μεγάλη άτυπη συμμαχία ΚΚΕ και ΝΔ εναντίον του ΠΑΣΟΚ που τον βοήθησε να εκλεγεί. Η ίδρυση και η λειτουργία του 9.84 αποτέλεσε σίγουρα μια μεγάλη στιγμή όχι μόνο για τα αυτοδιοικητικά πράγματα αλλά και την απαρχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Δυστυχώς σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, ο ραδιοφωνικός αυτός σταθμός αντί να αποτελεί σύμβολο της ραδιοφωνικής αυτονομίας έχει μετατραπεί σε σημαιοφόρο της διαπλοκής πολιτικών και δημοσιογραφικών συμφερόντων, της αδιαφάνειας και της κατασπατάλησης πόρων.

3 σχόλια

  1. Ορίστε καί κάποιος χωρίς gell καρφάκια καί
    ανεμιστήρα.Είναι καί Λέκτωρ.
    Βασανίστηκε μέ τά γράμματα.
    Ψήφο λοιπόν γιά όσους πολιτικά
    ψηφίζετε Καμίνη.
    Αναστάσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπήκα στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ το 2004 και αποφόιτησα το 2009. Ο Βαμβακάς δεν δίδασκε αυτή την περίοδο στο τμήμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δείτε και το βιογραφικό του στο προεκλογικό φυλλάδιο του Καμίνη, σελ. 4, στο Β΄δημοτικό διαμέρισμα

    http://gkaminis.gr/wp-content/uploads/Dimotikoi%20Simvouli.pdf

    Καλό θα ήταν να διορθώσετε το άρθρο, γιατί έχω δεί το κείμενο σας να το αντιγράφουν και αλλού, χωρίς να το ελέγχουν.

    π.χ. εδώ: http://toperasma.gr/bambakas/index.html

    έκαναν copy paste απο το άρθρο σας. Ή εσείς το δικό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση