Moody’s: «Βλέπει» σκηνές… Αργεντινής στις τράπεζες!

Από το http://www.banksnews.gr Σκηνές από το παρελθόν της Αργεντινής, με τους εξαγριωμένους καταθέτες που έχασαν σε μια νύχτα το 75% τω...

Από το http://www.banksnews.gr

Σκηνές από το παρελθόν της Αργεντινής, με τους εξαγριωμένους καταθέτες που έχασαν σε μια νύχτα το 75% των χρημάτων τους, προβάλλει στο μέλλον της Ελλάδας το τμήμα αναλύσεων του οίκου Moody’s (Moody’s Analytics). Η έκθεση με προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο προδιαγράφει ως σχεδόν βέβαιη την αποτυχία των πολιτικών του μνημονίου και προχωρά σε ανατριχιαστικούς παραλληλισμούς Ελλάδας-Αργεντινής.

Σύμφωνα με την έκθεση, για την Ελλάδα και...

 τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης τα σκληρά προγράμματα λιτότητας δεν θα είναι αρκετά για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της υπερχρέωσης και θα καταλήξουν σε αδυναμία εξυπηρέτησης των χρεών τους: «Είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς το συμπέρασμα, ότι η λιτότητα δεν θα δώσει τέλος στην κρίση χρέους και ότι η αναδιάρθρωση θα είναι απαραίτητη, όπως έχει προτείνει η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση.

Πρόκειται, βέβαια, για ένα σενάριο βγαλμένο από τους εφιάλτες των Ελλήνων τραπεζιτών, οι οποίοι, όπως έχει αποκαλύψει το «Β», επιχειρούν με κάθε τρόπο να σταματήσουν το «κούρεμα» ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, που θα εξανέμιζε την κεφαλαιακή βάση των ελληνικών τραπεζών και πιθανότατα θα οδηγούσε σε κρατικοποίησή τους. Αντί του «κουρέματος», που εισηγείται η Άνγκελα Μέρκελ, οι ελληνικές τράπεζες επιχειρούν να προωθήσουν ένα «ήπιο» σενάριο αναδιάρθρωσης του κατεχόμενου από ιδιώτες χρέους το 2013, με επιμήκυνση και σχετικά χαμηλά επιτόκια για το Δημόσιο.

Πάντως, η Moody’s εμφανίζεται ιδιαίτερα απαισιόδοξη για την εξέλιξη της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, φθάνοντας ακόμη και σε συγκρίσεις με την κρίση στην Αργεντινή το 2001, όπου μεταξύ πολλών άλλων δεινών χάθηκε το 75% της αξίας των καταθέσεων. Ανάλογες πιέσεις προβλέπονται από την Moody’s σε χώρες όπως η Ελλάδα, καθώς:

n  Τα δρακόντεια προγράμματα λιτότητας που επιβάλλονται στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης πιθανόν να εξαντλήσουν τις αντοχές του πληθυσμού, προκαλώντας πολιτική και κοινωνική κρίση, που θα εκτροχιάσει τα προγράμματα σταθεροποίησης, όπως συνέβη και στην Αργεντινή.

n  «Οι δόσεις της λιτότητας που χρειάζονται για να διορθωθούν οι ανισορροπίες στην Ευρώπη μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι σε πολιτικό επίπεδο εξίσου μη βιώσιμη, όπως ήταν και στην Αργεντινή το 2001», τονίζεται χαρακτηριστικά.

n  Ακόμη και αν οι πληθυσμοί υπομείνουν στωικά τη λιτότητα, εκτιμά η Moody’s, η ύφεση που θα προκαλέσει θα είναι τόσο βαθιά, που θα γίνει αδύνατη η εξυπηρέτηση του χρέους.

n  Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αντιμετώπισαν εσφαλμένα την κρίση, καθώς στην αρχή πίστευαν ότι με χρηματοδοτήσεις διάσωσης και λιτότητα θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί. Τώρα που η Μέρκελ και η ΕΚΤ αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το σφάλμα τους, επισημαίνει η Moody’s, «είναι πια πολύ αργά για να αποφευχθούν οι δρακόντειες περικοπές, η αύξηση της ανεργίας και η συρρίκνωση του ΑΕΠ στις χώρες της περιφέρειας».

n  Επιπλέον, τη διαχείριση της κρίσης δυσκολεύει το γεγονός, ότι ακόμη και οι ισχυρές οικονομικά χώρες της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία, ακολουθούν δημοσιονομικές πολιτικές λιτότητας, που θα επιτείνουν την ύφεση στις περιφερειακές οικονομίες. Έτσι, «μια συντεταγμένη διαδικασία αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών φαίνεται πιο επιθυμητή, καθώς η καταστροφή από τις δημοσιονομικές περικοπές κλιμακώνεται, ενώ οι υπερχρεωμένες χώρες δυσκολεύονται να βγουν από την ύφεση».

Πέρα από τη μάλλον κινδυνολογική και ευρωσκεπτικιστική «γραμμή» της έκθεσης, που χωράει αρκετή συζήτηση και μένει στο μέλλον να αποδειχθεί πόσο εύστοχη θα είναι, ο αναλυτής της Moody’s Αντρές Καρμπάτσο-Μπούργκος συνοψίζει με αρκετή ευστοχία μια από τις σημαντικότερες αιτίες της παγκόσμιας οικονομικής ανισορροπίας: η Ευρώπη έχει εγκαταλείψει εντελώς τις πολιτικές δημοσιονομικής τόνωσης της οικονομίας (ακόμη και η ισχυρή Γερμανία βρίσκεται σε συνεχή λιτότητα), ενώ στον αντίποδα οι ΗΠΑ δεν έχουν βρει ακόμη τον τρόπο, ώστε η συνεχής δημοσιονομική στήριξη της οικονομίας τους να μην παρέχεται με τρόπο, που διογκώνει ανεξέλεγκτα το χρέος.