ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ...ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Από τον ΤΑΚΗ ΠΟΡΤΟΥΛΑ ΦΛΟΡΙΔΑ, ΗΠΑ Μες το καταμεσήμερο Μες το καταμεσήμερο Στου ήλιου το λιοπύρι, Έσκαβα με το σκαλιστήρι Το ...

Από τον ΤΑΚΗ ΠΟΡΤΟΥΛΑ

ΦΛΟΡΙΔΑ, ΗΠΑ

Μες το καταμεσήμερο
Μες το καταμεσήμερο

Στου ήλιου το λιοπύρι,

Έσκαβα με το σκαλιστήρι

Το χώμα τούτο τ’ άγονο

Μ’ ένα πικρό παράπονο.

Μέχρι τ’ απομεσήμερο,

Με ιδρώτα απ’ το λιοπύρι

Και μ’ ένα ποτιστήρι

Πότιζα με...
 παράπονο
Το χώμα τούτο τ’ άγονο.

Πολλά απομεσήμερα
Περίμενα ν’ ανθίσει
Κι η φύση να μυρίσει
Τα φρούτα του ιδρώτα μου
Στα χρόνια μου τα πρώτα του.

Μες το καταμεσήμερο
Ο ιδρώτας μου ξεράθηκε
Κι η ελπίδα μου μαράθηκε.
Πήρα το σκαλιστήρι μου
Και το διαβατήρι μου,
και τράβηξα για ξένη γη
Σε μια φιλόξενη πηγή
Που βρήκα γάργαρο νερό
Σε κάποιο κόσμο νοερό.
Κι εκεί, καταμεσήμερο,
Στο ίσκιο μιας μουριάς
Κι άφθονης σιγουριάς
Τα φρούτα μου θεριέψανε
Το κόσμο κυριέψανε,
Στον ίσκιο της μουριάς.

Τώρα, τ’απομεσήμερο,
Το πνεύμα μου το ανήμερο
Γυρνά στης νιότης την πηγή
Στην άγονη εκείνη γη.