Ανοικτή Επιστολή...

Του π. Αμφιλοχίου Σαμοΐλη (Εκ της γεννήσεώς του έλληνα πολίτη και, εκ του αγίου βαπτίσματος στην Πίστη, πιστού και Ορθόδοξου κληρικού) ...

Του π. Αμφιλοχίου Σαμοΐλη
(Εκ της γεννήσεώς του έλληνα πολίτη και, εκ του αγίου βαπτίσματος στην Πίστη, πιστού και Ορθόδοξου κληρικού)

Ανοικτή Επιστολή προς τους εξοχότατους Υπουργούς: Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Χαράλαμπο Καστανίδη και Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, κ. Ιωάννη Ραγκούση.
Εις τα Υπουργεία τους
Εξοχότατοι,
 Επειδή τα προβλήματα, στα οποία αναφέρομαι και δια τα οποία ζητώ να επιληφθείτε, ξεπερνούν, κατά πολύ, τα αυστηρά Ομολογιακά της Ορθοδόξου Πίστης Όρια, σας καλώ, ως άνδρες υπεύθυνους, και κατά το Σύνταγμα υπόλογους, τον κατ’ εξοχήν, δηλαδή, Ελληνικό Νόμο να τιμήσετε και, με αληθινή τόλμη, αλλά και γενναιότητα, στο χρέος σας ν’ ανταποκριθείτε.
Με δημοσιοποιημένα, λοιπόν, κείμενά μου, όπως η μεταπτυχιακή μου Διατριβή κ.ά., καθώς επίσης και με ιδιαίτερες-διαπροσωπικές συνομιλίες μου, με τους, τάχα, των πραγμάτων της Εκκλησίας υπεύθυνους, μέχρι πρότινος, με σεβασμό και διάκριση, για προσληφθείσα, καθά, ανελπίστως, υιοθετηθείσα αρρώστια πνευματική, δηλαδή «αίρεση», στη ζωή της Εκκλησίας, μιλούσα.
Επειδή όμως, όχι απλώς αδιάφορα, αλλά και...
εγκληματικά- εχθρικά «προς την σωτηρία των πιστευόντων», εκείνοι το πράγμα αντιμετώπιζαν, υποχρεώθηκα, στο όνομα της Ορθόδοξης Πίστης μας, με ανοικτή Επιστολή, την οποία πλέον, όχι στη Διοίκηση, απηύθυνα, αλλά στον Αγιοπνευματικό «Θεσμό»- Εκκλησία, ο Οποίος, μόνον, δια του Τιμίου αίματος του Κυρίου Ιησού κτίζεται και, εν Αγίω Πνεύματι, αγιάζεται, να δημοσιοποιήσω. Έτσι, στις τοπικές εφημερίδες «Τόλμη» και «Μεσόγειο», τότε, δημοσίευσα.
Στην περίπτωση όμως αυτή, καθώς δηλαδή το πράγμα αγενέστερα τάχα, ως εμφανέστερα, είπα, η φαινομενική αδιαφορία έγινε «μήνις» και, ως η γνωστή, δηλαδή, από το ευαγγέλιο «μανία του Ηρώδη» εκδηλώθηκε. Τότε η κατάσταση, ατυχώς, είχε γίνει για εκείνους ανυπόφορη και, γι’ αυτό, με κάθε τρόπο, θέλησαν να με εξαφανίσουν.
Ασφαλώς και το κομμάτι που αφορά τα «αγιοπνευματικά», διάφορες δηλαδή προσωπικές ή του πνευματικού μου πατέρα, μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Τιμοθέου, εν τη Εκκλησία τάχα, μειώσεις, εκ πρώτης για σας ξένο γεγονός, δεν το ανέφερα. Δεν προσέφυγα δηλαδή, τότε, στον ανθρώπινο Νόμο.
Σήμερα όμως, που, με τη χάρη του Θεού, το στημένο, σκοτεινό, «θέατρο», που για να αντιμετωπίσει το θάρρος μου ή, την, κατ’ εκείνους, αναίδειά μου, έπεσε και η φοβερή πλεκτάνη αποκαλύφθηκε, σας παρακαλώ, καθώς δημοσιευμένα κείμενα μου στον τοπικό Τύπο του Ηρακλείου (ημερήσια εφημερίδα «Πατρίς») πλέον υπάρχουν, με τα οποία «θεωρώ» πως, και, κατά το κοσμικό Δίκαιο, εγκλήματα καταγγέλλονται, πάραυτα του θέματος, σε «βάθος» και «πλάτος», να επιληφθείτε.
Να επιληφθείτε δε ουσιαστικά. Κι όχι, επειδή με ανθρώπους της «εξουσίας» έχετε να κάνετε, του ανδρείου εγχειρήματός σας, έμμεσα, να παραιτηθείτε.
Παράκληση, τώρα, προς εσάς, κ. Υπουργέ των Εσωτερικών, της Αποκέντρωσης και της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης: Να αγνοήσετε, παντελώς, στο όνομα της Δημοκρατίας- ως της ελάχιστης Ελευθερίας, τις όποιες επικρίσεις, για την αντίχριστη, τάχα, Κάρτα του πολίτη δέχεσθε.
Ναι, να τις αγνοήσετε, απ’ όποιους, δήθεν, Εκκλησιαστικούς ή άλλους κύκλους κι αν προέρχονται. Και με ευθύνη δημοκρατικού, τουτέστιν ελεύθερου και όχι υποτεταγμένου στις όποιες σκοπιμότητες, πολίτη να προχωρήσετε, καθώς αυτό είναι αποκλειστικό και αδιαμφισβήτητο δικαίωμα αυτού που, κάθε χρονική στιγμή, τα κοσμικά πράγματα διαχειρίζεται.
Κακώς δε, δέχεσθε, τόσο χρόνο, από τους όποιους, τάχα, θεοσεβείς να παρακωλύεστε, την ίδια ώρα, μάλιστα, που στο όνομα της «σωτηρίας του Τόπου», αγνοείτε, προκλητικά, αυτούς, που, για ένα κομμάτι ψωμί, πιο γνήσια, διαμαρτύρονται. «Απόδοτε ουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
Γι’ αυτό, και ένα μόνο πράγμα στο γενναίο αυτό εγχείρημά σας θέλω, εξοχότατε κ. Υπουργέ, να προσέξετε. Τότε που, τους όποιους, ανόητα έως και επικίνδυνα, στο όνομα της Αλήθειας διαμαρτύρονται, με «παρρησία» προσπεράσετε, την ώρα δηλαδή που με τ’ ανθρώπινα θα επιχειρείτε να είστε δίκαιος, να μην αγνοήσετε πως υπάρχει Θεός.
Ενδεχομένως, να μη σας βοηθά και πολύ το γεγονός πως δικοί Του, τάχα, άνθρωποι τον ποδοπατούν, καθώς εκείνοι τον πρόδωσαν. Μην παρασυρθείτε, λοιπόν, από το γεγονός πως έχετε «εξουσία» και πλύνετε τα χέρια σας, ως άλλος Πιλάτος, και το δίκαιο του λαού, εν προκειμένω, αγνοήσετε.
Όπως σας κάλεσα να αποφύγετε τους «αφελείς»- ανόητους, κατά το ιερό Ευαγγέλιο, λίγο πριν, και να προχωρήσετε σ’ αυτό που είναι έργο σας, είναι δηλαδή η ευθύνη σας, έτσι σας καλώ και τώρα υπεύθυνα να φερθείτε. Ως δημόσιο, λοιπόν, πρόσωπο, που για το συμφέρον του λαού υπάρχετε, να αντιμετωπίσετε όλους αυτούς που, για διάφορους λόγους, αγωνιούν, ως «αδελφούς του Χριστού» από τυχόν επιβουλευόμενους να τους προφυλάξετε και από άνομα χέρια να τους προστατέψετε.
Αληθινό, λοιπόν, πρόσωπο, ξεχωριστή προσωπικότητα αποδείξτε ότι είσθε και μην παρασυρθείτε από τον Ιούδα, που με φίλημα δόλιο, δυστυχώς, τον Ιησού, τη μία και μόνη αναντικατάστατη Αλήθεια της Πίστης («ουδείς δύναται θείναι λίθον παρά τον κείμενον») πλησίασε, αλλά να προσέξετε τον γενναίο άνδρα, τον μετανοημένο, δηλαδή, Ληστή και μαζί του ν’ αναμετρηθείτε.
Ζητώ τη συγγνώμη σας, για το «θράσος» μου, αλλά επειδή ο Θεός θέλει, από μένα, τους «εν υπεροχή» να σέβομαι, καθώς, λοιπόν, αναγνωρίζω το Θεσμικό σας ρόλο, έντιμα, σε σας αναφέρομαι. Κι επειδή, την ειλικρίνεια των λεγομένων σας, οφείλω, ως λόγο του «άλλου», να σέβομαι, εν Χριστώ Αναστάντι, καθώς σας ασπάζομαι, παρακαλώ πλέον τον Κύριο να δίδει σε σας το δικό Του θάρρος, για να βγει ο Τόπος μας, με αναστημένους ανθρώπους, από την απόγνωση, που είναι η μητέρα της καταστροφής γενικότερα, αλλά, εν «τη παρούση», και της δικής μας.
Σας ευχαριστώ. Σεις δείξτε, τώρα, με έργα και όχι κούφια λόγια, πως ο Χριστός έχει, αληθινά, αναστηθεί.
Υ.Γ. Θα παρακαλούσα, η Επιστολή μου αυτή, όπου Σεις κρίνετε «χρήσιμον», αρμοδίως, να κοινοποιηθεί.