Μπροστά στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι...

Από το http://attikipress.gr/ Μπροστά στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκονται οι πολιτικές δυνάμεις, που με τις επιλογές τους θα «σ...

Από το http://attikipress.gr/

Μπροστά στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκονται οι πολιτικές δυνάμεις, που με τις επιλογές τους θα «σφραγίσουν»όχι μόνο τη δική τους πορεία, αλλά και αυτή της χώρας για τα επόμενα χρόνια.

Η στάση που θα τηρήσουν τις προσεχείς ημέρες, κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα, θα επηρεάσει αποφασιστικά το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. Και όπως χαρακτηριστικά έλεγε έμπειρος παράγων του δημοσίου βίου, «δυο στιγμές θα κρίνουν τουλάχιστον δύο δεκαετίες για την Ελλάδα».

Ύστερα από αρκετές αναβολές, η παρουσίαση του πολυσυζητημένου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος θα γίνει στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας και εκτός από το τηλεοπτικό μήνυμα του πρωθυπουργού θα συνδυαστεί με συναντήσεις του με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Στις συναντήσεις αυτές θα διαπιστωθεί και...

το πραγματικό εύρος αν όχι της συναίνεσης, τουλάχιστον της συνεννόησης, με την οποία όλες οι πλευρές μπορούν να χειριστούν την κατάσταση. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει, επομένως, για όλους.

Από τις αποφάσεις που θα ληφθούν και το κλίμα που θα επικρατήσει, θα φανεί και ποια είναι η επόμενη ημέρα για την οικονομική «επιβίωση» της χώρας, τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και το ίδιο το κομματικό σύστημα.

Στο όριο
Αυτή τη στιγμή φαίνεται να επικρατεί συγκρατημένη αισιοδοξία ότι «οι ακροβάτες δεν θα πέσουν από το σχοινί». Παρά τις φραστικές αιχμές, που ανταλλάσσουν η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, διαμορφώνονται πεδία συνεννόησης για τις μεταρρυθμίσεις, που χρειάζεται να δρομολογηθούν.

Είναι απολύτως ενδεικτικό μάλιστα ότι μια (περιττή) ένταση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών  αποφεύχθηκε την  Παρασκευή στη Βουλή, καθώς δεν συζητήθηκε η επίκαιρη ερώτηση του κ. Αντ. Σαμαρά προς τον πρωθυπουργό για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Είναι βέβαιο ότι η συζήτηση θα γενικευόταν και οι τόνοι θα ανέβαιναν, φορτίζοντας κι άλλο αυτές τις δύσκολες ώρες το πολιτικό κλίμα. Λόγω απουσίας του κ. Παπανδρέου εκτός Αθηνών, η συζήτηση αναβλήθηκε και αυτό ανεπίσημα βρήκε μάλλον σύμφωνες όλες τις πλευρές.

Ένταση και δυσαρέσκεια
Άλλωστε, αρκετή ήταν η ένταση, που προκλήθηκε από τις παρεμβάσεις τόσο του προέδρου του Eurogroup Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ όσο και του επιτρόπου της Ευρ. Ένωσης Όλι Ρεν, που έθεσαν δημοσίως ως προϋπόθεση για την καταβολή της πέμπτης δόσης τη συναίνεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Ο άκομψος τρόπος που εκδηλώθηκαν αυτές οι παρεμβάσεις, υποχρέωσε ακόμη και κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Πάνος Μπεγλίτης, να τις καυτηριάσουν με σκληρές εκφράσεις, καθώς αντιλήφθησαν όχι μόνο το μέγεθος της αντιθεσμικής ανάμειξης στα εσωτερικά της χώρας, αλλά και το πλήγμα στο γόητρο της ίδιας της κυβέρνησης.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Σαμαράς άδραξε την ευκαιρία για να τονώσει το ηγετικό του προφίλ με τη δήλωση ότι «και Κυβέρνηση υπάρχει και Αντιπολίτευση υπάρχει και η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία παραμένει ισχυρή σε αυτόν τον τόπο, που λέγεται Ελλάδα».

Τι θέλουν οι δανειστές
Η ουσία, πάντως, δεν αλλάζει και πολύ. Οι δανειστές μας θέλουν να είναι σίγουροι ότι η χώρα θα είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της, ανεξαρτήτως του κόμματος που ασκεί την εξουσία, και με δεδομένο ότι ο χρόνος για τα μέτρα, που πρόκειται να εφαρμοστούν, ξεπερνά κατά πολύ τον εκλογικό βίο της παρούσας και (κατά πάσα πιθανότητα) της επόμενης κυβέρνησης.

Παρά τις ρητορικές που αναπτύσσονται, οι κρίσιμοι τομείς, που διαμορφώνονται προς αυτή την κατεύθυνση, είναι δύο. Η περιστολή των δημοσίων δαπανών και οι ιδιωτικοποιήσεις. Από τη «συμφωνία» σε αυτά φαίνεται ότι στην πραγματικότητα θα κριθεί η στάση της τρόικας για να κρατήσει ανοικτή τη στρόφιγγα του δανεισμού. Εκτός απροόπτου, η επί της ουσίας σύμπτωση στους στόχους αυτούς δεν προβλέπεται να διαταραχθεί, έστω και αν «επί της αρχής» η Ν.Δ. δεν υπερψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.

Επιπλέον, η κυβέρνηση δείχνει έτοιμη να υιοθετήσει και κάποιες από τις προτάσεις, που παρουσίασε ο κ. Σαμαράς στο Ζάππειο ΙΙ , όπως οι ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα ή αναφορικά με το (μη) «πόθεν έσχες» των κατοικιών. Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Ν.Δ. μπορεί μεν να αρνείται τη «συνενοχή», αλλά η δέσμευσή του πως «ό,τι είναι καλό για την πατρίδα» θα το στηρίξει, αποκτά βαρύνουσα σημασία.

Η ρήξη φέρνει κάλπη
Στην περίπτωση, ωστόσο, που αντί της σύγκλισης, επέλθει ρήξη εφ’ όλης της ύλης, θεωρείται βέβαιο ότι εκτός από την μη καταβολή της πέμπτης δόσης, θα άνοιγε αυτόματα ο δρόμος της πολιτικής αστάθειας και οξύτητας.

Η άμεση προσφυγή στις κάλπες θα ήταν αναπόφευκτη, με διλήμματα εντονότερα κι από αυτά που είχαν τεθεί στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές. Κυρίως όμως θα επικρατούσε η απόλυτη αβεβαιότητα για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της επόμενης ημέρας και ο κίνδυνος να βυθιστεί η χώρα σε μια πρωτοφανή και πολυεπίπεδη περιπέτεια θα ήταν ορατός. Φυσικά όλα αυτά θα συνοδεύονταν από λυσσαλέα ανταλλαγή πυρών για το ποιος χρεώνεται τις ευθύνες του επαπειλούμενου χάους. Ακόμη κι αν αυτό το μαύρο σενάριο δεν επαληθευτεί, οι δοκιμασίες δεν σταματούν για τα κόμματα. Η κυβέρνηση θα πρέπει να «τρέξει» με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, οπότε πρέπει να αναμένεται σύντομα και ανασχηματισμός, με πρόσωπα ικανά να εφαρμόσουν γρήγορα και αποτελεσματικά τις νέες αλλαγές.

Γενικότερα, το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση δεν θα είναι μόνο η εσωτερική ανασυγκρότησή της, αλλά και η επίδειξη μεγαλύτερης αποφασιστικότητας για να κάνει πράξη όσα δεσμεύτηκε. Το ερώτημα, επίσης, είναι ποιες εσωτερικές αντιδράσεις θα εκδηλωθούν στο κυβερνών κόμμα, πώς θα αντιμετωπιστούν και κυρίως αν θα είναι τόσο ισχυρές, ώστε να «μπλοκάρουν» την υλοποίηση αυτής της πολιτικής.

Πίεση σε Σαμαρά
Από την άλλη πλευρά έχει τις δικές της αναταράξεις και η αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κ. Σαμαράς δέχεται την ισχυρή πίεση ενός σημαντικού τμήματος της κομματικής (και στελεχικής) βάσης του, που δεν βλέπει με καλό μάτι οποιαδήποτε συναινετική κίνηση και θέλει πλήρη ρήξη με την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και οι ισορροπίες που τηρεί, είναι ιδιαίτερα λεπτές, φροντίζοντας να διαχωρίζει τη στήριξή του στα θετικά μέτρα από μια «άνευ όρων» συμφωνία με την κυβέρνηση. Αποενοχοποιεί, επίσης, αυτή τη στήριξη, θυμίζοντας τις πάγιες ιδεολογικές θέσεις της Ν.Δ. π.χ. για τα θέματα των αποκρατικοποιήσεων.

Είναι επομένως φανερό ότι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, εκτός από τον «εξωτερικό εχθρό», έχουν να αντιμετωπίσουν και εσωτερικές ανασχέσεις. Μένει να φανεί σε ποιο βαθμό αυτές μπορεί να μεταβληθούν σε βραδυφλεγείς βόμβες. Είναι ολοφάνερο ότι οι προσεχείς εξελίξεις θα γράψουν... ιστορία.