Μιλώντας για επικίνδυνες ιδέες...

Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης gnathion.blogspot.com Μια επικίνδυνη ιδέα είναι μια ιδέα που αν εφαρμοζόταν θα έθετε σε κίνδυνο μια κατάσταση πα...

Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης
gnathion.blogspot.com
Μια επικίνδυνη ιδέα είναι μια ιδέα που αν εφαρμοζόταν θα έθετε σε κίνδυνο μια κατάσταση παγιωμένου τέλματος. Μια ανατροπή προς το καλό ή το κακό - ανάλογα με την οπτική γωνία της κοινωνικής θέσης του καθενός ή απλά με το τί αυτός ο καθένας θα επιθυμούσε, όπως θα ισχυριζόταν ο τόσο επίκαιρος Σπινόζα. Σε μια εποχή έκτακτης ανάγκης, όπως η σημερινή, κάποιες επικίνδυνες ιδέες μπορεί να είναι και χρήσιμες.
Ας πάρουμε την ιδέα του «πρέπει να τα αλλάξουμε όλα». Παρότι ακούγεται σπουδαία είναι στη βάση της αντιφατική διότι ενώ στην ουσία προτείνει την κατάργηση του πελατειακού πολιτικού συστήματος, τα προσωπικά και πολιτικά αντανακλαστικά των προτεινόντων έχουν εκπαιδευθεί ν’ αναγνωρίζουν ακόμη και...
στο πιο βάρβαρο σκοτάδι μονάχα πράσινες και γαλάζιες γραμμές και όχι κόκκινες γραμμές για τη χώρα...
Ας πάρουμε την ιδέα του «να κτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή». Οι επιστημονικές μελέτες ανεβάζουν την ετήσια φοροδιαφυγή στα 15 δις. Στο τριετές Εθνικό Πρόγραμμα κατά της φοροδιαφυγής ο αριθμός αναπαράγεται αλλά ακριβής αριθμητικός επιμερισμός αυτού του πόσου στις επιμέρους κατηγορίες της παραοικονομίας – έτσι ώστε να ιεραρχηθούν οι στόχοι και να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα – δεν γίνεται. Γενικότητες και προαναγγελθείσες αστοχίες που και ο τελευταίος εγγράμματος πολίτης που κινείται μες στην πραγματική οικονομία, από καιρό γνωρίζει.
Ας πάρουμε την ιδέα του «αξιοκρατία για την ανάπτυξη». Από τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους προκύπτει ότι περίπου 10 δις μοιράζονται κάθε χρόνο σε μισθούς σε ένα πλεονάζον δημοσιοϋπαλληλικό προσωπικό – προϊόν και ανάγκη πελατειακής εκλογικής συναλλαγής. Αν τα 15 δις της φοροδιαφυγής αποτελούν έγκλημα – και αποτελούν – άλλο τόσο αποτελούν πολιτικό έγκλημα αυτά τα 10 δις που χρηματοδοτούν κάθε χρόνο μια πρασινογάλαζη σήψη. Η διαφορά είναι ότι διώκεται ποινικά μόνο το ένα ενώ θα έπρεπε να διώκονται και τα δύο.
Η ποινικοποίηση του ρουσφετιού – και με αναδρομική ισχύ! Και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος… περαίωση και για αυτό το δεύτερο έγκλημα! Η τακτοποίηση των αυθαίρετων διορισμών! Ιδού ένα διαρκές απρόβλεπτο μεγάλο έσοδο από το παρελθόν, για το παρόν και το μέλλον! Ιδού μια διαδικασία πραγματικής κάθαρσης! Ιδού μια πραγματικά επικίνδυνη ιδέα!Ας πάρουμε και την ιδέα του «η αλήθεια θα λάμψει, οι ευθύνες θα αποδοθούν και οι ένοχοι θα τιμωρηθούν». Αυτήν την αφήνουμε τελευταία γιατί είναι ταυτόχρονα η πιο επικίνδυνη κι ανέφικτη ιδέα. Γιατί η ανατροπή που προϋποθέτει δεν θα άλλαζε μόνο τα πράγματα αλλά και τα ονόματά τους. Ξεκινώντας από το Γιωργ(άκης) σε Γιώργος. Το θέμα είναι ότι σε μια εποχή έκτακτης ανάγκης, όπως η σημερινή, κάποιες επικίνδυνες ιδέες από κάποιες έκτακτες συνειδήσεις πρέπει να εφαρμοστούν. Τώρα!