-Θυμάμαι ότι το 2000 διαγράψαμε τον Καρατζαφέρη μόνο και μόνο γιατί με είπε, ως τότε εκπρόσωπο της ΝΔ, "Σαλώμη". Τώρα που ο ...
-Θυμάμαι ότι το 2000 διαγράψαμε τον Καρατζαφέρη μόνο και μόνο γιατί με είπε, ως τότε εκπρόσωπο της ΝΔ, "Σαλώμη". Τώρα που ο Καμμένος είπε τον Μιχελάκη "υπάλληλο", ότι δεν φοράει παντελόνια και ότι δούλευε για την Civitas τι θα γίνει;
Δια την αντιγραφήν
Ο Ταχυδρόμος
"Θα μπορούσε να λέει..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε λίγο θα μας πουν να αναλάβει ο … Σωκράτης Κόκκαλης το υπουργείο Οικονομικών
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση μας παρουσιάζει το Μνημόνιο 2 ως τη μόνη λύση για να μην πάει η χώρα σε αναδιάρθρωση ή να μην χρεοκοπήσει (τα ίδια είχαμε ακούσει και πριν ένα χρόνο), οι δανειστές έχουν έτοιμο το δικό τους σκληρό σχέδιο. Το αποδεικνύει η συνέντευξη που έδωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα της πατρίδας του ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Ο κ. Σόιμπλε θέτει τρεις όρους για την ήπια αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας: Τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών και τραπεζών, τη συμφωνία της ΕΚΤ με το ΔΝΤ και (φυσικά) πρόσθετα μέτρα εκ μέρους της Ελλάδας θέτει ως ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Επιβεβαιώνει, επίσης, εμμέσως ότι η έκθεση της τρόικας δε θα είναι καλή για το χρέος της Ελλάδας και θα πρέπει να πάμε στο επόμενο στάδιο, δηλαδή την αναδιάρθρωση. «Θα πρέπει, κατ΄ αρχήν, οι Έλληνες να δουν τι μπορούν να κάνουν, ώστε με επιπρόσθετες προσπάθειες να ανταποκριθούν στους στόχους. Εάν αυτό δεν επαρκέσει και χρειαστεί αλλαγή των μέχρι τώρα συμφωνηθέντων, αυτό θα είναι εφικτό μόνον αν διασφαλιστεί ότι οι ιδιώτες επενδυτές και οι τράπεζες δεν θα αποσυρθούν από την Ελλάδα και δεν θα επωμιστούν στο τέλος τα πάντα οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι», σημειώνει.
Επίσης, πρέπει να υπάρχει επαρκής διασφάλιση ότι η Ελλάδα στο τέλος θα τα καταφέρει. «Μόνον τότε μπορούμε να σκεφτούμε, σε περίπτωση που τεθεί, επιμήκυνση για τα ομόλογα, τα οποία η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει την ερχόμενη χρονιά».
Συνεχίζονται δηλαδή με αμείωτη ένταση οι πιέσεις για πολύ σκληρότερα μέτρα από αυτά που σχεδιάζει η κυβέρνηση και διαρρέει στον τύπο. Χαρακτηριστική των πιέσεων είναι και η δήλωση του Ζ.Κ. Γιούνκερ ο οποίος ζητά τη σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής αποκρατικοποιήσεων η οποία θα αναλάβει να φέρει σε πέραν το έργο αυτό. Επαναφέρει δηλαδή το σενάριο μιας επιτροπής που θα μπορούσε να αποτελείται κι από ξένους και να μη δίνει λόγο στην κυβέρνηση.
Όπως εξήγησε ο κ. Γιούνκερ σε συνέντευξή του στο Spiegel η Ελλάδα, «θα μπορούσε να εμπνευστεί από το γερμανικό μοντέλο της υπηρεσίας που ανέλαβε την ιδιωτικοποίηση πολλών εταιρειών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας μετά την πτώση του Τείχους».
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Γιούνκερ αναφέρεται στην εταιρεία Treuhandanstalt που το 1990 είχε αναλάβει το ξεπούλημα της περιουσίας της χώρας. Πάνω από 8.500 εταιρείες του κράτους είχαν πουληθεί και εκατομμύρια στρέμματα γης. Το πρόβλημα είναι ότι λίγα χρόνια μετά η συγκεκριμένη εταιρεία, που είχε απίστευτη δύναμη, κατηγορήθηκε γιατί ξεπούλησε την περιουσία, σε ορισμένες περιπτώσεις με τιμή 1 ευρώ.
Χα χα χαααααα
Εδώ γελάνε στην κυριολεξία. Επειδή η Treuhandanstalt είχε ασχοληθεί πολύ και με το αν η ΙΝΤΡΑΚΟΜ ανήκε στον Σωκράτη Κόκκαλη ή στη νέα Γερμανία , ως περιουσιακό στοιχείο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και είχε τροφοδοτήσει την γερμανική Βουλή με στοιχεία που οδήγησαν στις γνωστές δικαστικές περιπέτειες του Έλληνα μεγαλοεπιχειρηματία.
Οπότε, δεν αποκλείεται σε λίγο να μας πουν να αναλάβει ο … Σωκράτης Κόκκαλης το υπουργείο Οικονομικών !
“Να μου έχετε εμπιστοσύνη”
ΑπάντησηΔιαγραφή“Ξέρω που πατάω. Ξέρω που πηγαίνω. Ξέρω τι χρειάζεται η χώρα. Δεν με ενδιαφέρει ναμοιράσω ψεύτικες υποσχέσεις.
Δεν υποστηρίζω ότι θα βγούμε από την κρίση χωρίς να βραχούμε. Σας υπόσχομαι, όμωςότι θα βγούμε. …
Να είστε σίγουροι – και να μου έχετε εμπιστοσύνη! Είμαστε Έλληνες! Είμαστε ο σπόροςπου δεν πεθαίνει!”
(Αντώνης Σαμαράς, “Ζάππειο 2″)
Σε πολλούς δημιουργείται το εύγλωττο ερώτημα.
Τι Παπανδρέου, τί Σαμαράς. Μέτρα, μετά μνημονίου, ο ένας, μέτρα άνευ ( ή με επαναδιαπραγμάτευση) τού μνημονίου ο άλλος. Σε τί διαφέρουν;
Η απάντηση είναι.
Στο αποτέλεσμα.
Και γιά να γίνω πιό σαφής. Οι στόχοι τού μνημονίου είναι το ζητούμενο. Είτε υπάρχει μνημόνιο, είτε όχι. Και αυτό είναι κάτι πού επαναλήφθηκε πολλές φορές και επαναλαμβάνεται και από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Άρα γιατί όχι, τότε, και σε μιά συνεναιτική πολιτική, ως ελπίδα να ισορροπήσουμε μιά ώρα αρχύτερα; Το ζητάει, μετά επιτάσεως η κυβέρνηση από την αξιωματική αντιπολίτευση, συμφωνεί ο Καρατζαφέρης και Ντόρα, το συζητά ο Κουβέλης, τήν αρνείται ο Τσίπρας και το ΚΚΕ, και αυτό, για να μην αυτοκαταργηθούν ως πολιτικοί σχηματισμοί.
Γιατί την αρνείται (την συναίνεση) ο Σαμαράς, παρ’ ότι αρκετά στελέχη της ΝΔ θα την επικροτούσαν; Γιατί είναι λαϊκιστής και υπόσχεται πράγματα πού δεν γίνονται, λένε οι επικριτές του. Και η επωδός; Λεφτά υπάρχουν, υποσχέθηκε ο Παπανδρέου και τηνκατάληξη την είδαμε.
Υπάρχει δρόμος εξόδου από την κρίση, επιμένει ο Σαμαράς και δενπείθει. Όποιος καεί στο γάλα, φυσάει και το γιαούρτι.
Είναι έτσι; Ας το δούμε.
Από τούς σχολιαστές, έχω διαβάσει πολλές, πολύ ενδιαφέρουσες, αξιοπρόσεκτες και μή απόψεις. Και μιά σειρά ατάκες, αφορισμούς, πίστη στο μεσσία Σαμαρά, ελπίδα γιά λιγο φώς, κραυγές αγωνίας, απελπισίας, προτροπής σε λυντσάρισμα, σε πράξεις εκδίκησης, σε πιθανές εξωθεσμικές λύσεις και στωϊκής παράδοσης στην κακιά μας μοίρα.
Η δική μου άποψη είναι, ότι και ο Σαμαράς και ο Παπανδρέου, έχουν πρό καιρού κάνει τις επιλογές τους. Και οι δύο συνειδητά και στοχεύουν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Ο Παπανδρέου αποδέχθηκε και δρομολογεί την έξωθεν επιβληθείσα λύση.
Ο Σαμαράς αποδέχθηκε και δρομολογεί την έσωθεν εθνική λύση.
- Όλη η ρευστότητα στην οικονομία.
Οι γελιότητες ( όχι λόγω απειρίας, αλλά σκοπιμότητας) τού Παπακωνσταντίνου, με τις απειλές για άρση του τραπεζικού απόρρητου και ότι θα πληρώσουν όλοι, στόχο είχε την γενική τρομοκράτηση τού κόσμου, ώστε να πετύχει την μαζική φυγή και απόσυρση των καταθέσεων, ώστε να δημιουργηθεί πιστωτική ασφυξία. Οι κλέφτες τα χρήματά τους, τα είχανε πρό πολλού στούς ελβετικούς καί λοιπούς οφσορτικούς παραδείσους. Η κατάργηση τού πόθεν έσχες γιά κατοικία, γή και επενδύσεις, στοχεύει στο κεφάλαιο, πού διακρίνει την ευκαιρεία της επένδυσης, ώστε να στραφεί πρός την χώρα και όχι πρός άδηλους προορισμούς.
Λοιδορείται ο Σαμαράς, γιατί δεν ζητάει εκλογές.
Για να αντιστρέψει την ακολουθούμενη πολιτική, χρειάζεται ισχυρή πλειοψηφία και πίστη τού κόσμου, σε αυτό πού προτείνει.
Ακούγεται παράξενο, αλλά δεν είναι. Στοχεύει στην πλήρη αλλαγή,
τού μέχρι σήμερα, ακολουθούμενου μοντέλου και θα δεχθεί σφοδρή επίθεση από τα κατεστημένα συμφέροντα.
Και αυτός είναι ο σοβαρότερος λόγος, τού προσεκτικού βηματισμού του.
Αν θέλουμε να πετύχει, πρέπει να καταλάβουμε, ότι πρέπει να αποδεχθεί ο κόσμος την εμπιστοσύνη, πού ο Σαμαράς προσφέρει πρός αποδοχή.
Γι’ αυτό και η αποστροφή της ομιλίας στο Ζάππειο που παρατίθεται στην αρχή.
Έχω (εγώ) πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Αυτό επιζητεί.
Την εμπιστοσύνη τού κόσμου στο πρόσωπό του, ώστε να μπορέσει να τα αλλάξει όλα.
Και την ΝΔ.~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
καλή βδομάδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαναπε/νόβιοι...και καμπινε/νόβιοι
ΠASSOK- PRESS αναλώσιμοι.
μέχρι 15Ιουλίου χρήμα,
μετά απο το Καστρί..
η Μάγκυ θα μοιράζει ομόλογα.
Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΕΝΑ
ΣΚΟΥΛΙΚΙ PRESS ?
Τι ακριβώς θα συμβεί, μόλις η Ελλάδα καταρρεύσει ;
‘Όταν μιλάμε για τη κρίση στην Ελλάδα, όλοι πλέον γνωρίζουν τα ψέματα των Ευρωπαίων πολιτικών, και των τραπεζών που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η κατάσταση ελέγχεται.
Στη πραγματικότητα όμως, η Ελλάδα θα καταρρεύσει. Το αν θα καταρρεύσει αύριο (που θα ήταν και η πιο έξυπνη λύση για όλους), ή σε ένα χρόνο (όταν δηλαδή τελειώσουν τα λεφτά της διάσωσης), είναι άσχετο. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μόλις φτάσουμε σε αυτό το σημείο και αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα.
Ιδού μια λίστα του τι πρόκειται να συμβεί, μόλις πτωχεύσει η Ελλάδα:
-Θα χρεοκοπήσουν αμέσως όλες οι ελληνικές τράπεζες.
-Η ελληνική κυβέρνηση θα κρατικοποιήσει όλες τις τράπεζες.
-Για να αποφευχθούν οι διαδηλώσεις των καταθετών στους δρόμους, όπως έγινε το 2002 στην Αργεντινή, με τον πρόεδρο της χώρας να εγκαταλείπει το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο από τη ταράτσα, η κυβέρνηση θα επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας, και ίσως και στρατιωτικό νόμο.
-Η χώρα θα μετατρέψει όλα τα χρέη της σε «Νέες Δραχμές», ή όπως αλλιώς θα ονομάσει το νέο εθνικό της νόμισμα, αφού έτσι κάνουν όλες οι χώρες που κηρύσσουν πτώχευση.
-Η Νέα Δραχμή θα υποτιμηθεί κατά περίπου 30-70% (πιθανόν 50%), μειώνοντας αυτομάτως κατά το αντίστοιχο ποσοστό και όλα τα χρέη της σε ευρώ.
-Οι Ιρλανδοί θα ακολουθήσουν σε μερικές μέρες, αποποιούμενοι των χρεών του τραπεζικού τους συστήματος.
-Η Πορτογαλία θα περιμένει να δει αν υπάρξει χάος στους δρόμους της Ελλάδας, πριν αποφασίσει κι αυτή με τη σειρά της να κηρύξει πτώχευση.
-Ένας αριθμός από γαλλικές και γερμανικές τράπεζες θα υποστεί σημαντικές απώλειες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις κεφαλαιακής επάρκειας.
-Η ΕΚΤ θα χρεοκοπήσει, αφού είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στο χρέος της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και των ελληνικών και ιρλανδικών τραπεζών.
-Η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση θα συναντηθούν προκειμένου να αποφασίσουν αν θα αναχρηματοδοτήσουν την ΕΚΤ, ή θα της επιτρέψουν να τυπώσει χρήμα για να αντεπεξέλθει. Να σημειωθεί ότι η ΕΚΤ δεν είναι πολύ εκτεθειμένη σε χρέη εκτός ευρώ, οπότε θα μπορούσε κάλλιστα να ανακάμψει αν τυπώσει χρήμα. Κάτι τέτοιο όμως απαγορεύεται ρητά από το ιδρυτικό καταστατικό της. Βέβαια, και η ευρωπαϊκή συνθήκη απαγορεύει τις διασώσεις κρατών μελών, που όμως έγιναν. Επομένως ίσως να ξεπεραστεί και αυτό το εμπόδιο για την ΕΚΤ.
-Η Γαλλία και η Γερμανία θα χρηματοδοτήσουν (ξανά και ξανά) τις τράπεζές τους, αλλά θα συμφωνήσουν επίσης, πως τέλος οι διασώσεις..
-Θα γίνει σφαγή στις αγορές, όσον αφορά στα ισπανικά τραπεζικά ομόλογα, αφού οι επενδυτές που τα έχουν στα χέρια τους θα φοβηθούν για αναγκαστική επιβολή swaps. Και μάλλον θα έχουν δίκιο, αφού οι Ισπανοί θα προσπαθήσουν να διασώσουν τις τράπεζες τους μέσω αυτών ακριβώς των debt-equity swaps.
-Οι κάτοχοι ισπανικών τραπεζικών ομολόγων θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (και αλλού) στρεφόμενοι εναντίον των ισπανικών τραπεζών, ισχυριζόμενοι ότι παραβιάστηκαν τα δικαιώματά τους. Οι δίκες θα κάνουν χρόνια για να διεξαχθούν, και όταν τελικά γίνουν, κανένας δεν θα ενδιαφέρεται…
Όλοι τότε θα ασχολούνται με τις βρετανικές τράπεζες. Και τότε θα δούμε…
Prison Planet
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Telegraph (Παρασκευή, 20 Μαΐου) από τον “Βρετανό” Dr Andrew Lilico…
(Ο κύριος Lilico, προέβλεπε/πρότεινε το 2007 την προσχώρηση στο ευρώ ΚΑΙ από τη Μεγάλη Βρετανία… τα συμπεράσματα δικά σας!)
Ean Pote analabei o Samaras kybernisei tha sas pei den mporei na ginh aloios giati etsi ta ekane o Papandreou loipon tsimpiste tora ena archidi kai kanete mia pipa kala sas kanounn kai sas doulevoun psilo gazi sthn fylaki oloi oi alitampoures politikoi kai trapezites tha sas kseskisoun tous echete kai tous kamaronete kai sas sta pernoun chontra kai oi syndikalistes ala mounopana. chese theatro kai katoura parastasi
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταδιακά, ο Γιώργος Παπανδρέου ξαναγίνεται Γιωργάκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όπου πριν αλέκτορα φωνήσαι όλοι αυτοί οι γελοίοι υμνητές της πρωθυπουργικής υπεροχής είναι υποχρεωμένοι πάλι να ξανακαταπιούν την μελίρρυτη, με το αζημίωτο, γλώσσα τους.
Βέβαια ο ΓΑΠ είναι ό,τι ανέκαθεν ήταν: ένας φοβικός αντικοινωνικός άνθρωπος περιορισμένων ικανοτήτων με προφανή την αδυναμία να πάρει έγκαιρα τις αναγκαίες αποφάσεις και με κατάδηλη εκφραστική-επικοινωνιακή υστέρηση. Στο μυαλό του Γιωργάκη τα προβλήματα είναι μπερδεμένα σαν το γόρδιο δεσμό, αποκτούν τις διαστάσεις ενός μεταφυσικού κακού και έχουν ως κολλητική ουσία την πατροπαράδοτη αλαζονεία των Παπανδρέου.
Οι συνεργάτες του Γιωργάκη γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Πρωθυπουργός συσκέπτεται μεν και μάλιστα με νευρωτικό, αγχωμένο τρόπο αλλά δεν αποφασίζει. Παράλληλα ακούει ευλαβικά και αμίλητος τις στρατιές των συμβούλων του αλλά δεν πραγματοποιεί καμία εισήγησή τους. Αυτό είναι το modus operandi του. Να συσκέπτεται αλλά να μην αποφασίζει, να αποφασίζει αλλά να μην εκτελεί, να εκτελεί αλλά να μετανιώνει και να ανακαλεί.
Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΓΑΠ εμπιστεύεται-όσο εμπιστεύεται- το πολύ στενό του πολίτ μπιρό, δύο-τρεις ανθρώπους του άμεσου προσωπικού του περιβάλλοντος, τους δύο αδελφούς του ενώ περιφρονεί βαθύτατα το κοινοβουλευτικό ΠΑΣΟΚ αλλά και όλους τους συνεργάτες του πατέρα του.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι ο Γιωργάκης τρέφει σχεδόν υπερβατική πίστη στον αμερικανικό παράγοντα με τρόπο ώστε να καθίσταται συνειδητά ή ασυνείδητα πειθήνιο όργανό του.
Έτσι με περισσή "αθωότητα" ο Παπανδρέου ο Γ΄ εφαρμόζει πολιτικές που αντιστρατεύονται τα ευρωπαϊκά συμφέροντα ενώ για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» κυριαρχεί μαύρο σκοτάδι δηλαδή οι «χειρισμοί» του Δρούτσα.
Είναι τέλος χαρακτηριστικό πως οι εξ απορρήτων του Πρωθυπουργού είναι νεαροί τεχνοκράτες χωρίς κοινοβουλευτική ή διοικητική πείρα, μαθητευόμενοι μάγοι δηλαδή που οφείλουν την αιφνίδια, κατακόρυφη άνοδό τους στην ανασφάλεια του ηγεμόνα τους.
Σκεφτείτε: ο πιο ικανός υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι και ο πιο αποτυχημένος: ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Ένας άνθρωπος που θα διέπρεπε αν συνέχιζε να είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος-ένα είδος Ρουσόπουλου του ΠΑΣΟΚ- αλλά ως τσάρος της οικονομίας ήταν προδιαγεγραμμένο πως θα τα θαλασσώσει. Βλέπετε, έχουν και οι επικοινωνιακές τακτικές τα όριά τους.
Εκτός κι αν μερικοί ακόμα νομίζουν πως ικανός πολιτικός είναι αυτός που “γράφει” πιο ωραία από τον Πρετεντέρη και δεν τρέμει εμπρός στην Τρέμη.
Ο Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός από ένα πείσμα.
Επειδή έτσι έπρεπε.
Επειδή γι’ αυτό τον προετοίμαζε η μαμά του. Και γιατί βεβαίως ο Ελληνικός λαός είναι βαθιά συντηρητικός με ναΐφ πολιτικά ανακλαστικά. Στην Ελλάδα ανέκαθεν λάτρευαν βασιλιάδες, δικτάτορες, εθνάρχες, αρχηγούς πάσης φύσεως, θεόσταλτους ηγέτες που θα πραγμάτωναν τα πεπρωμένα της φυλής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάση περιπτώσει ο Γιωργάκης εξελέγη ψευδόμενος, παρέλαβε την εξουσία μέσα σε υπνωτικό πανικό, διαλάλησε urbi et orbi την άθλια κατάστασή μας και μετά απορούσε γιατί μας εκμεταλλεύονται οι αισχροκερδείς αγορές.
Κατέστησε τη χώρα πειραματόζωο της ευρύτερης, ευρωπαϊκής κρίσης, εξιλαστήριο θύμα του χρηματοπιστωτικού Λεβιάθαν και βέβαια δεν είχε ούτε το σθένος ούτε την ψυχραιμία να διαπραγματευτεί εξαντλητικά, να λειτουργήσει πολιτικά, να συμπεριφερθεί ως πρωθυπουργός κι όχι ως εκ των προτέρων ηττημένος.
Χωρίς μάλιστα να δώσει μάχη.
Αντί της μάχης ο ΓΑΠ και ο Παπακωνσταντίνου έδωσαν πολλούς «νικηφόρους» επικοινωνιακούς πολέμους. Παιδιά από οικογένεια, με άψογα αγγλικά και καλούς τρόπους ήταν βούτυρο στο ψωμί για πεπαλαιωμένες καραβάνες όπως ο Στρος Καν, ο Τρισέ, ο Σόρος ή η Μέρκελ.
Ηγετίσκοι χωρίς πολιτικό παράστημα, κοσμοπολίτες του συρμού χωρίς τρόμο ιστορίας ή συνείδηση του βαθύτερου εθνικού χρέους ανίκανοι είτε να εμπνεύσουν είτε να εμπνευστούν χρησιμοποιούν τους θεσμούς κατά το δοκούν, κοινοβουλευτικοί δικτατορίσκοι απεχθάνονται τα δημοψηφίσματα ακόμη για θέματα τέτοιας τρομακτικής σημασίας όπως το μνημόνιο, πειθαναγκάζουν την κομματική τους αγέλη να συμφωνεί-όπως εξάλλου και τα κρατικοδίαιτα συνδικάτα-ενώ συμφωνούν στο πόσο εμπνευσμένα ασκεί τα καθήκοντά του ο ανύπαρκτος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Και βέβαια, αποτυγχάνουν σε όλες τους τις προβλέψεις. Απ΄ την άλλη, τα συνταγματικά πραξικοπήματα εναλλάσσονται καταιγιστικά εφόσον η εξουσία είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική αλλά ουδείς καταγγέλλει το συνταγματικό έλλειμμα στο οποίο βρίσκεται η χώρα.
Μ’ άλλα λόγια ο πανικός της κυβέρνησης συνεχίζεται αλλά και ο διαγκωνισμός των κομματικών φατριών για την επόμενη μέρα. Παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, όλα είναι ανοιχτά, όλα παίζονται.
Και μάλιστα εν ου παικτοίς...
Υ.Γ. Με εντυπωσιάζει πως τα ελληνικά ΜΜΕ αποσιωπούν πώς το περίφημο ΙΣΤΑΜΕ χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Καντάφι.
Είναι αλήθεια ή όχι ;
Πώς είπαμε ότι λέγεται ο πρωτότοκος γιός του επονομαζόμενου σοσιαλιστή ηγέτη ;"