Το αλόγιστο, υπέρμετρο και παράλογο κέρδος…

Γράφει ο Δευκαλίων http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ Συνεχίζεται ο χαμός στα συντεταγμένα όργανα της Ε.Ε. σχετικά με την τελική ...

Γράφει ο Δευκαλίων
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/

Συνεχίζεται ο χαμός στα συντεταγμένα όργανα της Ε.Ε. σχετικά με την τελική διαμόρφωση και αποσαφήνιση της πρότασης για τον χειρισμό της Ελληνικής Δημοσιονομικής Κρίσης. Άλλοι απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την επαναδιαπραγμάτευση, άλλοι την θεωρούν αναγκαία και ικανή συνθήκη για την λύση του προβλήματος. Άλλοι ονομάζουν την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, άλλοι την ονομάζουν αναδιάρθρωση και άλλοι ακολουθούν νέες ονομασίες που ακόμα δεν είναι δηλωτικές του περιεχομένου τους.
Όλοι όμως, εμπειρογνώμονες αναλυτές κλπ συμφωνούν σε κάτι πάρα πολύ σαφές: πρέπει με κάποιο τρόπο να περιοριστεί το ύψος του χρέους, για να γίνει δυνατή η μείωση των τοκοχρεολυσίων. Η εξοικονόμηση πόρων από την μείωση των δόσεων των τοκοχρεολυσίων να πάει σε αναπτυξιακούς σκοπούς και δραστηριότητες. Έτσι θα δημιουργηθεί πλούτος που είτε θα ξεπληρώσει το εναπομείναν χρέος, είτε θα διατεθεί για να λειτουργήσει το εναπομείναν από την νεοφιλελεύθερη επέλαση κοινωνικό κράτος. Απλά είναι τα πράγματα.
Δυστυχώς αυτή η θέση προσκρούει σε αυτούς που...
μέχρι σήμερα είναι οι μεγάλοι ωφελημένοι από την κρίση. Σε αυτούς που πήραν δανεικά τα κρατικά δισεκατομμύρια για να μην χρεοκοπήσουν. Οι τραπεζίτες που πήραν δανεικά τα κρατικά δισεκατομμύρια για να καλύψουν τις ζημιές που είχαν οι ίδιοι, λόγω της διαχείρισης τους προκαλέσει στις τράπεζες τους και σήμερα επιστρέφουν όποτε και όπως θέλουν κι αρνούνται να δεχθούν την μείωση των κρατικών δανείων.
Προσέξτε το πραγματικά παράξενο και κωμικοτραγικό:
Χρωστάνε τα κράτη στις τράπεζες…
Χρωστάνε οι τράπεζες στα κράτη…
Οι τράπεζες επιστρέφουν ότι χρωστάνε με άνετα χρονοδιαγράμματα και χαλαρά προγράμματα δόσεων, αλλά τα κράτη πρέπει να επιστρέψουν όσα χρωστάνε στις τράπεζες βάσει αυστηρότατου χρονοδιαγράμματος και προγράμματος εξόφλησης.
Αν αυτό δεν είναι ένα απέραντο φρενοκομείο τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;
Αν κάποιος πιστεύει ότι η λειτουργία ενός απέραντου φρενοκομείου είναι ικανή να σώσει τον παγκόσμιο πολιτισμό, με την μορφή που τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, από την ολοκληρωτική καταστροφή, τότε είναι τουλάχιστον αθεράπευτα αισιόδοξος. Ο παγκόσμιος πολιτισμός κινδυνεύει επειδή η οικονομική κρίση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη από τις δυνάμεις της απλής λογικής.
Η τρέλα του αλόγιστου του υπέρμετρου και παράλογου κέρδους οδηγεί τον πλανήτη στην καταστροφή.