Το ρουλεμάν στη δημοσιογραφική πιάτσα και οι εκλογές...

Από τον Απόστολο Τσοράκη Αν και οι απόψεις για παγκόσμιες συνομωσίες και λοιπά τινά κινούνται στη σφαίρα της γραφικότητας, η πρεμούρα ν...

Από τον Απόστολο Τσοράκη

Αν και οι απόψεις για παγκόσμιες συνομωσίες και λοιπά τινά κινούνται στη σφαίρα της γραφικότητας, η πρεμούρα να δημιουργηθεί αίσθηση του επείγοντος για την Ελληνική Οικονομία , ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου και μέσα στα περιθώρια της μετάπτωσης που έχει οδηγηθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κινεί υποψίες ότι κάτι περίεργο συμβαίνει και πρέπει άρον - άρον να σταυρωθεί το πολιτικό σκηνικό της χώρας πριν ο πετεινός λαλήσει τρις.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα, τι είναι η πατρίδα στην οποία αναφέρεται συνέχεια ο ΓΑΠ, μην είναι οι κάμποι, τα αψηλά βουνά; Μην είναι οι πόροι που πλουσιοπάροχα η φύση έχει προικίσει το γεωγραφικό τελείωμα της βαλκανικής χερσονήσου; Μην είναι ο απελευθερωμένος από το καμποτάζ τουρισμός, και η αγροτική παραγωγή που...
ελέω πολέμου στην Αφρική έχει γίνει ανάρπαστη στις διεθνής αγορές; Μην είναι τελικά όλα αυτά που κάνουν την Ελλάδα την φτωχότερη χώρα με τους πλουσιότερους κατοίκους;
Και από αυτό το σημείο ξεκινά η πονηριά με την αίσθηση του επείγοντος και της κοινωνικής τρομοκρατίας που επιβάλλεται με όρους, το γοργόν και χάριν έχει, πριν ξεθολώσει το κοινωνικό ασυνείδητο από την καλοκαιρινή ραστώνη. Βλέπετε στον ευλογημένο από τον ήλιο τόπο η περίοδος του καλοκαιριού είναι η χειρότερη για την τηλετρομοκρατία και η καλύτερη για την βαριά ελληνική βιομηχανία του τουρισμού και του αγροτικού τομέα μια που στον μεν πρώτο τρέχει το ρευστό και οι αφίξεις και στο δεύτερο παντελονιάζουν οι εξαγωγείς του κόπους όλου του έτους.
Σου λέει λοιπόν ο πονηρός δανειστής, και άμα αυτοί πάνε στα χωριά τους, χορτάσουν από την αγροτική ανάπτυξη της περιφέρειας και βγάλουν και κάνα φράγκο από τον τουρισμό, πως θα τους πείσεις μετά ότι πρέπει να τους καβαλήσεις με νεώτερο μνημόνιο και ότι δεν υπάρχει σάλιο; Έλα ντε, γιατί και ο "κακός" Καραμανλής και η κακιά ΝΔ μας τελείωσαν πέρυσι, καταναλώσαμε τον μπαμπούλα με την μια.
Το δυστύχημα βέβαια είναι ότι οι Γερμανοί μπορεί και να έχουν και δίκιο, τουλάχιστον όσον αφορά το αντιπαραγωγικό σύστημα του ελληνικού δημοσίου, μια που ο ιδιωτικός τομέας, ο τουρισμός και οι εξαγωγές εξαρτώνται από το δημόσιο ολοένα και λιγότερο και έτσι αναπτύσσονται με ανεξάρτητους ρυθμούς από αυτούς της φαβέλας. Τα έσοδα δε από τις δραστηριότητες του ιδιωτικού τομέα, μέχρι να φτάσουν στα ταμεία, μέσα από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους του δημοσίου, εξανεμίζονται από τα τρωκτικά και τους συνδικαλιστές και το αποτέλεσμα είναι πάντα αρνητικό.
Και στο σημείο αυτό ως από μηχανής θεός σκάει το video των υπόγειων συνομιλιών με το ΔΝΤ αλλά και το δημοσίευμα του Spiegel για επιστροφή στη δραχμή, που και τα δύο διαμορφώνουν ένα νέο άλλοθι κρισιμότητας και συναλλαγών κάτω από το τραπέζι. Και έτσι αρχίζουν πάλι τα συνομοσιολογικά και οι τόνοι παπαρολογίας. Και όλοι οι δανειστές τρέχουν με τηλεοπτικούς όρους να μας φορέσουν, το συντομότερο δυνατό και με συνοπτικές διαδικασίες, νέες αλυσίδες για να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους από τους "Κλέφτες και Αρματολούς (Αμαρτωλούς)" του ελληνικού δημοσίου και των υπαλλήλων του πολιτικών.
Και από το πρωί σήμερα ρουλεμάν στην δημοσιογραφική πιάτσα γίνεται το τι θα πει ο ΓΑΠ και αν θα προκηρύξει εκλογές... έτσι για να σφίγγουν οι ... πόλοι.