Πάντα είχαμε κουσούρια‏...

Μπλόγκερ είμαι και ξεσπάω... Τέτοιοι είμαστε πάντα   θα αλλάξουμε, τώρα; πάντα ο γαλατάς νέρωνε το γάλα... Από τον Αριστοφάνη π...

Μπλόγκερ είμαι και ξεσπάω...

Τέτοιοι είμαστε πάντα
 θα αλλάξουμε, τώρα;

πάντα ο γαλατάς νέρωνε το γάλα...

Από τον Αριστοφάνη που χλεύαζε πολιτικές καταστάσεις, πολιτικούς και  πολίτες, ως τα σήμερα που ο ένας πουλούσε από μικρός γάλα και οι άλλοι κρατούσαν από τζάκι,  σπουδαίοι σατιρικοί  στιχουργούσαν τα ψεγάδια και τα κουσούρια του Έλληνα...

Ακόμη κι΄ο  μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς, έγραφε για ψεύτες, χασομέρηδες, μανταρίνους, σκυφτούς και χαρατσομένους, παλιάτσους της ρωμιοσύνης... 

Μιά φορά ο Παλαμάς ρώτησε τον γυρολόγο γαλατά με τη κατσίκα,  καθώς την άρμεγε, γιατί έχει δίπλα του ένα κάδο με νερό κι΄εκείνος του είπε: Για να πίνει η διψασμένη κατσίκα... Κι΄ο ποιητής χαμογέλασε: Και καμήλα ν΄ άρμεγες, που δεν διψάει ποτέ, τον κουβά δεν θα τον αποχωριζόσουνα ποτέ... 

Αυτά έλεγε ο ποιητής  που είχε κι΄αυτός  το κουσούρι του, να στέλνει στα γεράματα ερωτικά ραβασάκια στη μαθήτριά του Ραχήλ... Αλλά εγώ δεν έχω; που εξακολουθώ μετα μανίας να... στέλνω ραβασάκια σ΄εσάς;
Αλλά, ιδού το στιχούργημα του ποιητή:     

 Ο ψεύτης είδωλο είν᾿ εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια... Η Αλήθεια τόπο νά σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη... Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται. Χαρά στους χασομέρηδες!  Χαρά στους αρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός κα δασκαλοκρατιέται. Δεν έχεις, ΄Ολυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η ΄Οσσα, ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι...  Λύκοι, ώ κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη.....

Ο ποιητής στιχουργούσε και για τους πέρα βρέχει καλόγερους... ΚΛΙΚ ΕΔΩ...