Η διαχείριση της χρεοκοπίας...

Από τον Θέμη Ανθρακίδη   Μετά και την παρουσίαση του μνημονίου Νο2 καθίσταται πλέον πασίδηλο ότι οι αριθμοί δεν μπορούν να βγουν όσο φ...

Από τον Θέμη Ανθρακίδη

 Μετά και την παρουσίαση του μνημονίου Νο2 καθίσταται πλέον πασίδηλο ότι οι αριθμοί δεν μπορούν να βγουν όσο φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου και όσο συγκινητικές κι αν είναι οι θυσίες των πολιτών.

Τα μέτρα που μας παρουσιάζουν και που μας ζητούν οι εταίροι να πάρουμε στο μεσοπρόθεσμο μπορεί να είναι μονόδρομος για την αποφυγή της χρεοκοπίας (…αύριο) και τη συνέχιση της δανειοδότησης, αλλά είμαι σίγουρος πως γνωρίζουν οι δανειστές μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους πως δεν είναι βιώσιμα και αποτελεσματικά.

Είναι δεδομένο πλέον ότι με τις έκτακτες εισφορές και τις μειώσεις αφορολογήτου ορίου, τις αυξήσεις ειδικών φόρων κατανάλωσης και τις εισφορές αλληλεγγύης δεν...

βγαίνει τίποτα.

Και δεν βγαίνει διότι όλα τα κονδύλια που μπορούν να εξοικονομηθούν είναι σταγόνα στον ωκεανό του δυσθεώρητου πλέον χρέους της χώρας.

Ακόμη και αν φαίνεται ότι το πρωτογενές έλλειμμα μειώνεται, όλοι γνωρίζουν πως αυτό έχει να κάνει με την «ιδιότυπη στάση πληρωμών» που έχει κηρύξει το ελληνικό δημόσιο απέναντι στους προμηθευτές του.

Στην καλύτερη περίπτωση που θα απέδιδαν τα εισπρακτικά μέτρα θα έβαζαν απλώς στα κρατικά ταμεία μερικά δισεκατομμύρια ευρώ που ασφαλώς θα πήγαιναν στην εξυπηρέτηση των τοκοχρεολύσιων.

Από την άλλη πάλι, ομοίως κατέστη πασιφανές ότι οι αλχημιστικές προσεγγίσεις τύπου Ζαππείου Ι αλλά και των sequel αυτού, όσα και αν βγουν, δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να γίνουν δεκτά από τους δανειστές. Σε μια λεκτική μονάχα προσπάθεια αναδιαμόρφωσης κάποιων από τους όρους του μεσοπρόθεσμου από το νέο υπουργό οικονομικών ο Πολ Τόμσεν πήρε το πρώτο αεροπλάνο της γραμμής, ήρθε στην Αθήνα και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Επεβλήθη τελικώς και η εισφορά σε όλα τα εισοδήματα πάνω από 12.000 ευρώ αλλά και η μείωση του αφορολόγητου που εμείς πιστεύαμε ότι θα λειτουργήσει διαζευκτικά (ή το ένα ή το άλλο).

Πλέον, μονάχα συμβολικές μπορούν να θεωρηθούν οι μειώσεις μισθών και οι αυξήσεις φόρων. Ως διαπραγματευτικό χαρτί για να πάει ο πρωθυπουργός στην επόμενη σύνοδο κορυφής και να ζητήσει το αυτονόητο…

Πολιτική λύση στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.

Η Ευρώπη εάν δεν θέλει να διαλυθεί πρέπει να λειτουργήσει πολιτικά. Οι οικονομίστικες λογικές της απλά επιδεινώνουν ένα ήδη μη διαχειρίσιμο πρόβλημα.

Η Ελλάδα πρέπει να βιαστεί διότι πλέον βρίσκεται στο πιο κρίσιμο κατώφλι. Μετά από αυτό το χρονικό σημείο δεν θα υπάρχει περιθώριο.

Έχει ήδη δρομολογηθεί η «ευρωκρατικοποίηση» του ελληνικού χρέους. Ενώ μέχρι τώρα το χρέος μας βρισκόταν σε χέρια κυρίως ιδιωτών και μεγάλων τραπεζών, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω της διακράτησης ελληνικών ομολόγων ως εγγυήσεων για παροχή ρευστού έχει αρχίσει να συγκεντρώνει μεγάλο μέρος του χρέους μας. Αυτό σημαίνει ότι όταν πλέον η Ε.Κ.Τ. θα καταφέρει να ξεφορτώσει όσο από το ελληνικό χρέος χρειάζεται από τους χρηματοπιστωτικούς οίκους, να το απορροφήσει η ίδια και να το εγγράψει σταδιακά στις επισφάλειες της, τότε απλά θα μας αφήσει η Ευρώπη να χρεοκοπήσουμε με απρόβλεπτες συνέπειες αφού πλέον δεν θα της είμαστε βάρος.

Εμείς αυτή τη στιγμή ως χώρα έχουμε τη δυνατότητα να διαπραγματευτούμε πολιτικά την μελλοντική και μάλλον βέβαιη χρεωκοπία μας με το επιχείρημα ότι ή θα παρθεί απόφαση για συνολική πολιτική διευθέτηση του χρέους ή θα προβούμε το δίχως άλλο, εκόντες άκοντες,  σε μονομερή στάση πληρωμών συμπαρασύροντας μαζί μας και τις τράπεζες τους.

Ας μην γελιόμαστε, η Ε.Ε. νοιάζεται μονάχα για τις ιδιωτικές τράπεζες και τους χρηματοπιστωτικούς οίκους. Εάν «βαρέσει κανόνι» κάποιος από αυτούς τότε πραγματικά θα υπάρχει πρόβλημα ανάλογο με το της Lehman Brothers στον υπερθετικό βαθμό.

Εάν η χώρα μας πείσει για την απειλή του ενδεχόμενου αυτό τότε ίσως η Ευρώπη να καταλάβει ότι το σαθρό αυτή τη στιγμή ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα καταρρεύσει εν μια νυκτί.

Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία πλέον δεν θα έχουν κανένα κίνητρο να συνεχίσουν τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης. Το παράδειγμα της Ελλάδας θα τους δημιουργήσει μέγιστο αντικίνητρο καθότι μετά από όλα αυτά τα τόσο επώδυνα μέτρα δεν θα έχει βγει τίποτα.

Εάν χρεοκοπήσει μια σειρά από χώρες του ευρωπαϊκού νότου θα απειληθεί συνολική αποσταθεροποίηση της περιοχής με απρόβλεπτα τραγικές συνέπειες.

Το δεύτερο λοιπόν χρέος του πρωθυπουργού αυτή τη στιγμή είναι η συνεννόηση και η κοινή πορεία με τις υπό μνημόνιο (Πορτογαλία, Ιρλανδία) χώρες αλλά και τις άλλες που περιμένουν στον προθάλαμο (Ισπανία).

Ήδη η Ελλάδα έχει ένα θετικής και ένα αρνητικής δράσης επιχείρημα στη φαρέτρα της. Τις υπεράνθρωπες θυσίες του λαού της για την προσαρμογή με τις επιταγές της Ευρώπης και του Δ.Ν.Τ και από την άλλη την απειλή της οικονομικής οπισθοδρόμησης της Ευρώπης.

Μένει να δούμε πως θα τα εκμεταλλευτεί.