Αρχίζει μια πολύ κρίσιμη εβδομάδα...

Γράφει ο Δευκαλίωνας http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ Εδώ και πολύ καιρό είχε γίνει σαφές ότι το Μνημόνιο Νο. 1 δεν ήταν δυνατό...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/

Εδώ και πολύ καιρό είχε γίνει σαφές ότι το Μνημόνιο Νο. 1 δεν ήταν δυνατόν να υλοποιηθεί και να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του. Είχε γίνει επίσης σαφές ότι η επιτυχής εφαρμογή του Μνημόνιου Νο. 1, ως προς το δανειακό σκέλος (Εξυπηρέτηση Χρέους), δεν ήταν δυνατή αφού η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές, ενώ ταυτόχρονα οι εισροές από το Μνημόνιο Νο.1 δεν επαρκούσαν για να εξοφληθούν οι δόσεις του Χρέους.
Πάμπολλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν η στήλη είχε αναφερθεί στα δημοσιονομικά δεδομένα και στις αποκλίσεις από τους στόχους του Μνημονίου Νο.1. Το συμπέρασμα της δημοσιονομικής αποτυχίας ήταν αναπόφευκτό. Πάρα πολλές φορές ο Δευκαλίων είχε αναφερθεί στο πραγματικό γεγονός της αδυναμίας εξυπηρέτησης των λήξεων του Χρέους από το Μνημόνιο Νο. 1. Το συμπέρασμα της επικείμενης χρεοκοπίας ήταν υποχρεωτικό. Έτσι φτάσαμε στο γενικό συμπέρασμα ότι η αντίθεση στο περιβόητο μνημόνιο ήταν πατριωτική πράξη και καθήκον. Και η ζωή δυστυχώς προς δικαίωσε.
Στο Μνημόνιο Νο. 2 προβλέπεται η εγκατάσταση ξένων επιτηρητών στα παραγωγικά υπουργεία και σε οργανισμούς που θα διαχειρίζονται δημόσια περιουσία (π.χ. στον οργανισμό που θα πουλήσει την δημόσια περιουσία).
Ας προσέξουμε μία...
ανατριχιαστική λεπτομέρεια.
Τον Μάιο 2010 η Ελλάδα προσέφυγε στον κοινό μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ για να δανεισθεί 110 δις ευρώ για το χρονικό διάστημα 2010-2013.
Τον Μάιο-Ιούνιο 2011 η Ελλάδα προσέφυγε εκ νέου σε μηχανισμό στήριξης της ΕΕ προκειμένου να δανεισθεί 75 δις ευρώ για το χρονικό διάστημα 2011-2013.
Αθροιστικά 185 δις ευρώ (110+75) χρειάζονται για να εξυπηρετηθεί το Χρέος. Δηλαδή για το χρονικό διάστημα τριών ετών 2010-2013 υπήρχαν λήξεις χρέους ύψους 185 δις ευρώ.
Ουσιαστικά, σε τρία χρόνια 2010-2013, η χώρα έπρεπε να δανεισθεί περίπου όσα δανείσθηκε ολόκληρη την μεταπολίτευση.
Τεράστιο το βάρος, το οποίο στον Γιώργο Παπανδρέου ήταν γνωστό πριν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Όλα τα στοιχεία του Χρέους ήταν γνωστά και πολλάκις δημοσιευμένα, άρα δεν είναι δυνατόν να προβληθεί η δικαιολογία της άγνοιας. Παρ’ όλα αυτά έκανε ότι μπορούσε για να απαξιώσει την οικονομική δυνατότητα και προοπτική προς χώρας. Μίας χώρας της οποίας το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) ήταν εκείνη ακριβώς την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου αναλάμβανε την διακυβέρνηση (Οκτώβριος 2009) πολύ μικρότερο από το χρέος σχεδόν όλων των δανειστών της. (Δευκαλίων 24 Σεπτεμβρίου 2010, Η αλήθεια για το συνολικό Ελληνικό Χρέος)
Θα έχουμε σίγουρα πάρα πολύ χρόνο τις επόμενες ημέρες για να αναλύσουμε τις επιπτώσεις και τις εξελίξεις αυτής της πολιτικής. Μίας πολιτικής η οποία μέσω της μετατροπής της φιλοσοφίας του Ελληνικού Χρέους οδήγησε στην απώλεια της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Μίας πολιτικής η οποία μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Προς το παρόν επισημαίνουμε …αρχίζει λοιπόν μια πολύ κρίσιμη εβδομάδα.