Το αυτοκίνητο δεν έχει οδηγό...

Γράφει ο Δευκαλίωνας http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ Στο άρθρο μας στις 19 Ιουνίου με τίτλο: Να μην μετατραπεί το Χρέος σε ενυ...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/

Στο άρθρο μας στις 19 Ιουνίου με τίτλο: Να μην μετατραπεί το Χρέος σε ενυπόθηκο, αναφέρθηκε για πρώτη φορά η επικείμενη αλλαγή της πολιτικής της ΕΕ απέναντι στην Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση. Συγκεκριμένα αναφέρονταν:
«Η πολιτική της ΕΕ για την Ελληνική Δημοσιονομική κρίση πολύ σύντομα θα αλλάξει υποχρεωτικά. Η αλλαγή αυτή θα γίνει ορατή με την εγκατάλειψη όλων η μέρους των υφιστάμενων πολιτικών που είχαν υιοθετηθεί για την αντιμετώπιση της Ελληνικής Δημοσιονομικής Κρίσης. Δηλαδή θα εγκαταλειφθούν κάποιες η όλες από αυτές τις πολιτικές που ήταν.
• Η αποτροπή της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους
• Η νομισματική υποτίμηση στο εσωτερικό της Ελλάδας αλλά και του ευρώ έναντι του δολαρίου
• Οι τεχνικές αλλαγές της υφιστάμενης δημοσιονομικής δομής και πολιτικής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι πολιτικές που θα αντικαταστήσουν τις προαναφερόμενες θα είναι
• Ο έναντι πάσης θυσίας και τιμήματος περιορισμός της δημοσιονομικής μόλυνσης σε άλλες χώρες που δεν έχουν ενταχθεί ακόμα σε πακέτα διάσωσης. (πχ Ισπανία και Ιταλία)
• Η διατήρηση της ακεραιότητας του ευρώ»
Στο χθεσινό μας άρθρο επιχειρήσαμε να...
αναλύσουμε τους αρχικούς άξονες της πολιτικής της ΕΕ και γιατί αυτοί απέτυχαν. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την μελλοντική πολιτική της ΕΕ όπως αυτή περιγράφετε επιγραμματικά παραπάνω.
Κατ’ αρχάς μέσα από την γενική αρχή να μην μολυνθούν δημοσιονομικά άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ακόμα δεν έχουν ενταχθεί σε προγράμματα διάσωσης, δεν μπορεί εύκολα να εξαχθεί κάποιο αξιοπρεπές συμπέρασμα. Πως δηλαδή σκοπεύουν οι εμπνευστές και σχεδιαστές αυτής της πολιτικής να σταματήσουν την μόλυνση της Ευρωπαϊκής Οικονομίας, από τα προβλήματα της Ελλάδας της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο διότι σε κρατικά ομόλογα των τριών αυτών χωρών έχουν τοποθετηθεί κεφάλαια και ιδιωτικών εταιρειών, αλλά και κρατικών (πχ κρατικές τράπεζες) ή ημι-κρατικών φορέων (πχ ασφαλιστικά ταμεία).
Και μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι για τους ιδιωτικούς φορείς υπεύθυνοι να αντιμετωπίσουν την ζημιά είναι οι μέτοχοι αλλά για τους κρατικούς και ημι-κρατικούς φορείς υπεύθυνο είναι το Κράτος. Δηλαδή τις ζημιές των κρατικών και ημι-κρατικών φορέων θα τις καλύψει το κράτος. Εύλογα το Κράτος για να καλύψει αυτές τις ζημιές θα δανεισθεί, οπότε θα επιβαρυνθεί το Έλλειμμα και το Χρέος, άρα Δημοσιονομικό Πρόβλημα. Για να μην συμβεί λοιπόν αυτή η δημοσιονομική αλυσιδωτή αντίδραση πρέπει να σωθεί η Ελλάδα. Άρα το οποιοδήποτε Ευρωπαϊκό Κράτος πρέπει πάλι να δανεισθεί.
Απλό και απόλυτο το συμπέρασμα που προκύπτει από τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Το οποιοδήποτε ευρωπαϊκό κράτος πρέπει να δανεισθεί για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της Ελληνικής Δημοσιονομικής κρίσης. Το πρόβλημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: Πότε πρέπει να δανεισθεί περισσότερα, για να σώσει την Ελλάδα ή για να σώσει μόνο τους κρατικούς και ημι-κρατικούς φορείς. Δηλαδή πότε υπάρχει μεγαλύτερη δημοσιονομική μόλυνση. Όταν διασώζεται η Ελλάδα ή όταν διασώζονται οι κρατικοί και ημι-κρατικοί φορείς που έχουν στην κατοχή τους ελληνικά κρατικά ομόλογα. Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να είναι ευνοϊκή για τα Ελληνικά συμφέροντα. Αφού το κόστος της επαναδιαπραγμάτευσης μπορεί πλέον να μην είναι απαγορευτικό για τις ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες.
Ο δεύτερος άξονας πολιτικής έχει δυστυχώς για την Ελλάδα εύκολη απάντηση. Εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει και αποφασίσει να αποχωρίσει από το ευρώ, τότε μειώνονται για το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και τα δημοσιονομικά προβλήματα. Άρα αν με κάποιο τρόπο η Ελλάδα βγει από το ευρώ, τότε μετά από μία δύσκολη χρονική περίοδο το ευρώ θα γίνει ακόμα πιο αξιόπιστο και ισχυρό νόμισμα.
Ποια είναι τα συμπεράσματα μας. Η νέα πολιτική της ΕΕ για την αντιμετώπιση της Ελληνικής Δημοσιονομικής κρίσης δεν απορρίπτει ούτε την επαναδιαπραγμάτευση (αναδιάρθρωση) του χρέους, ούτε την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ.
Ουσιαστικά μετά από ένα χρόνο εφαρμογής μνημονιακής πολιτικής δεν έχει επιτευχθεί καμία δημοσιονομική πρόοδος. Παρ’ όλα αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου επιμένει να συνεχίσει να ασκεί και για τον επόμενο χρόνο, μια πιο σκληρή μνημονιακή πολιτική που θα την ονομάζουμε Μνημόνιο ΙΙ. Εάν παρομοιάσουμε το ελληνικό χρέος σαν ένα αυτοκίνητο, τότε παρατηρούμε το αυτοκίνητο να κάνει μία τρελή διαδρομή στα όρια ενός γκρεμού. Αν ψάξουμε για οδηγό, θα παγώσει το αίμα μας από τον φόβο… Το αυτοκίνητο δεν έχει οδηγό!