ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ...

Γράφει ο ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ πολιτικό στέλεχος Ν.Δ. Και η πιο σοφή ιδέα αν δεν περάσει στις μάζες είναι άχρηστη, έχει ειπωθεί. Κ...

Γράφει ο ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ
πολιτικό στέλεχος Ν.Δ.

Και η πιο σοφή ιδέα αν δεν περάσει στις μάζες είναι άχρηστη, έχει ειπωθεί.
Και οι ιδέες όπως και οι πολιτικές θέσεις δεν περνάνε στις μάζες, δηλ. στο λαό τυχαία και από μόνες τους, αλλά με τη οργανωμένη λειτουργία της κομματικής δράσης στους μηχανισμούς λόγου και επικοινωνίας.
Το δικό μας λοιπόν κόμμα, η σημερινή Νέα Δημοκρατία, που κάθε μέρα οι θέσεις και οι προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά όλο και περισσότερο γίνονται αποδεκτές από το λαό, αφού τεκμηριωμένα πλέον έχουν εντός και εκτός δικαιωθεί και κατισχύσει, τι επί πλέον οφείλει να κάνει για να «ζυμώσει» ευρύτερα και βαθύτερα αυτές τις θέσεις στην κοινωνία;
Σε μια κοινωνία μάλιστα που διψάει για μια χαραμάδα ελπίδας και αντιαπόγνωσης απέναντι στην αβεβαιότητα, τον φόβο και την προϊούσα φτωχοποίησή της, αλλά και που συγχρόνως έχει...
ξεπεράσει τις σκληρές διαχωριστικές γραμμές του χθες και σχεδόν στο σύνολό της ευεπίφορα προσφέρεται πλέον σαν ένας ευρύτατος ζωτικός χώρος ευήκοης πολιτικής επιρροής και προσέγγισης.
Αυτονόητα η απάντηση είναι πως η κομματική μας οργάνωση με τις περιφερειακές ΝΟΔΕ, τα στελέχη της στους μαζικούς χώρους αλλά και τις παρεμβάσεις των βουλευτών-πολιτευτών είναι το καθοριστικό εργαλείο και ο ισχυρός ιμάντας που θα περάσουν οι παραταξιακές θέσεις στην κοινωνία.
Έχει όμως η σημερινή κομματική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας την απαιτούμενη πολιτική επάρκεια για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες σοβαρές υποχρεώσεις της, όταν μάλιστα το κοινωνικό κύμα τόσο ευνοϊκά προσφέρεται και ο Αντώνης Σαμαράς, που σπάει παλιές μισαλλόδοξες προκαταλήψεις, ολοένα και περισσότερο κατακτά την εμπιστοσύνη του λαού;
Νομίζω πως δεν είναι εύκολη μια καταφατική απάντηση στο ερώτημα.
Η σημερινή κομματική μας οργάνωση, παρά την ευρεία δημοκρατική της ανάδειξη και νομιμοποίηση, δεν έχει καταφέρει ακόμα να γίνει ελκυστική και πρεσβευτική των πολιτικών θέσεων και προτάσεων της παράταξης στην κοινωνία, αφού συνεχίζει να κατατρύχεται από την σχεδόν δομική της εξάρτησής από πολιτικά γραφεία, να βασανίζεται από μια απολίτική συνήθως γκρίνια και εσωστρέφεια-έστω και υποβολιμαία ενίοτε, και να αποδυναμώνεται και να παρακμάζει σε αυτές των υψηλών απαιτήσεων περιστάσεις που την χρειάζονται πολύ πιο αποτελεσματική.
Αντικειμενικά λοιπόν και ενόψει της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης, άμεσα απαιτείται η μέγιστη δυνατή ποιοτική αναβάθμιση της οργάνωσης, όχι μόνον για τους προηγούμενου λόγους, αλλά και για τον πολύ σοβαρό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει στην επόμενη φάση της αυριανής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς φυσικά νοσηρά συνκυβερνητικά σύνδρομα η συνάφειες και αναλογίες προς τον αλήστου μνήμης ρεβανσιστικό «πρασινοφρουρισμό».
Ως εκείνη όμως την ώρα και κάτω από τις συνθήκες της σημερινής δραματικής πραγματικότητας που διαμόρφωσαν στην πατρίδα μας η κυβερνητική ανεπάρκεια και ο άφρων πρωθυπουργός, η περιφερειακή κομματική μας οργάνωση με εσωτερική αυτονομία αλλά και αλληλεγγύη, με πειστικό και ενιαίο πολιτικού λόγο και με συστηματική παρουσία στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής ευθύνης της, οφείλει να αναβαθμίσει την πολιτική της δράση και με δημοκρατική πειθώ και ειλικρίνεια να απευθυνθεί σε όλη ανεξαιρέτως την κοινωνία που τόσο πολύ και τόσο ανήθικα εξαπατήθηκε.
Γιατί σήμερα μόνον με σεβασμό στο λαό και με καθαρές αλήθειες κατακτιέται ξανά η αναγκαία εμπιστοσύνη πολιτικής και κοινωνίας που οι καιροί απαιτούν και της οποίας ο κάθε τυχόν τραυματισμός ζημιώνει και δυσκολεύει την πανεθνική συμπαράταξη που κρίσιμα χρειάζεται σήμερα η πατρίδα μας.

Υ.Γ. Ισως για κάποιους και σε πρώτη ανάγνωση αυτές οι σκέψεις να μην ταιριάζουν με τα σοβαρά προβλήματα και τις αγωνίες της σημερινής κοινωνίας. Τα εκφυλιστικά όμως αδιέξοδα της πολιτικής που οδήγησαν στην βαθειά και σύνθετη κρίση που βιώνουμε, μόνον με την Πολιτική πάλι μπορούν να αντιμετωπιστούν. Και σε αυτή την κατεύθυνση τα κόμματα- σαν πυλώνες της δημοκρατίας, ανασυνταγμένα όμως και αυτοκαθαρμένα, έχουν καθοριστική και κρίσιμη ευθύνη.