Μαλέλης: Γιατί δημιουργώ κίνημα...

Από τον Σταμάτη Μαλέλη http://www.aixmi.gr/ Mε ρωτάνε πολλοί φίλοι και γνωστοί τι είναι αυτό το κίνημα που προσπαθούμε να δημιουργήσο...

Από τον Σταμάτη Μαλέλη

http://www.aixmi.gr/

Mε ρωτάνε πολλοί φίλοι και γνωστοί τι είναι αυτό το κίνημα που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε. Ένα ακόμη στα πολλά άλλα; Μια ακόμη κίνηση αγανακτισμένων; Όχι βέβαια. Τα πράγματα είναι απλά! Θέλουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι στη νέα κοινωνία που θα χτιστεί. Αυτή που αναγκαστικά θα προκύψει μέσα από τη μεγάλη κρίση που βιώνουμε. Ας εξηγηθούμε, όμως, και ας μιλήσουμε πολιτικά, γιατί μέσα στις αντιπαραθέσεις της Βουλής, αυτό έχει ξεχαστεί και γίνεται διαγωνισμός καλών… λογιστών.
Τα αίτια της κρίσης λίγο πολύ τα βρήκαμε. Είπαμε ότι...
το παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα ξεπέρασε κράτη και αγορές και στην πρώτη του κρίση τις λύγισε. Πολλοί είπαν ότι αυτό το σύστημα δεν είναι καν καπιταλιστικό, όπως ο κορεάτης οικονομολόγος Χα-Τζουν Τσανγκ. Ο Ρουμπινί διατείνεται ότι η κρίση προέρχεται, όπως την είχε προβλέψει, από την αμερικανική φούσκα των ακινήτων, η οποία συμπαρέσυρε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Αμερικής, κι αυτό με τη σειρά του το Ευρωπαϊκό και το Ευρωπαϊκό αντίστοιχα το παγκόσμιο.
Η Ναόμι Κλάιν μιλάει για τον νεοφιλελευθερισμό, που άφησε εντελώς ελεύθερες τις αγορές με αποτέλεσμα να τις κατακλύσουν τα παράγωγα και τα διάφορα ασφάλιστρα κίνδυνου. Η Κλάιν προσθέτει, βέβαια, και το πολύ σημαντικό: ότι στις χώρες της περιφέρειας ο νεοφιλελευθερισμός εγκαταστάθηκε βιαία μέσα από το δόγμα του σοκ.
Μιλάμε, λοιπόν, για την κρίση αυτού του συστήματος που με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού έδωσε την ευκαιρία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα να επικρατήσει και να πνίξει τις αγορές, όπως περιγράφει ο Φρανσουά Μορίν.
Εμείς, οι πολίτες, καταλάβαμε την αιτία της κρίσης. Φαίνεται, όμως, ότι οι ισχυροί της πυραμίδας του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορούν ή δεν θέλουν να την καταλάβουν, αφήνοντας ανέγγιχτες τις αιτίες του κακού που είναι οι τράπεζες, και ειδικότερα τους τραπεζίτες, που κυρίως τζογάρουν παρά επενδύουν στην πραγματική οικονομία.
Και αφού το καταλάβαμε τι κάνουμε; Έχουμε, μήπως, να επιλέξουμε μόνο ανάμεσα σε δύο συστήματα, όπως λέει με συνέπεια η κυρία Παπαρήγα; Όχι βέβαια! Μπορεί στην Ευρώπη και αλλού να ηττήθηκε η σοσιαλδημοκρατία από τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά η αναζήτηση του Τρίτου Δρόμου δεν έχει χαθεί ακόμη! Αποδείχθηκε ακόμη και στην καρδιά του καπιταλισμού, όπου το δαιμονοποιημένο Κράτος έριξε δισεκατομμύρια δολάρια για να σώσει τις τράπεζες που έκανε να τρίξουν τα κόκαλα του πατέρα του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρήντμαν.
Στο δια ταύτα, όμως. Τι προτείνουμε; Μια νέα κοινωνία που θα στηρίζεται στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.
Βασική αρχή για αυτό είναι να παλέψουμε για έναν νέο συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη που θα πάρει σκληρά μέτρα κατά των τραπεζών και θα απαγορεύσει τα παράγωγα και τα ασφάλιστρα κινδύνου. Και μετά τι να κάνουμε; Να γυρίσουμε πίσω τρεις δεκαετίες και ξαναανακαλύψουμε τον Κεϋνσιανικό Καπιταλισμό; Ούτε αυτό. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε ισχυρές οικονομίες στην Ευρώπη που θα στηρίζονται κυρίως στη λογική της Αυτοδύναμης Ανάπτυξης, όπως την προσδιορίζει ο Σαμίρ Αμίν.
Η πολιτική της μεταφοράς πλεονάσματος, με τη μαρξιστική έννοια, από την περιφέρεια στο κέντρο πρέπει να σταματήσει. Ήδη εδώ και χρόνια οι λαοί της Δύσης έχουν πάψει να γεύονται τους καρπούς της εκμετάλλευσης των τρίτων χωρών που είτε αναπτύσσονται ραγδαία, όπως στην Ανατολή, είτε αντιστέκονται και πειραματίζονται, όπως στη Λατινική Αμερική.
Μέσα στο πλαίσιο μιας άλλης Ευρώπης, που πλέον είναι εφικτός στόχος – αφού όλο και περισσότερες χώρες άρχισαν να πλήττονται κι αυτός ο αριθμός θα μεγαλώνει – να αρχίσουμε την οικοδόμηση μιας νέας οικονομίας με κανόνες και μέτρα για τις τράπεζες, τον τρόπο διοίκησης των μεγάλων εταιριών, τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την εκμετάλλευση του δικού μας πλούτου. Να ανατρέψουμε το ψέμα ότι όταν πλουτίζει όλος ο πλανήτης πλουτίζουμε όλοι μαζί. Κάτι, δηλαδή, σαν την παλίρροια που σηκώνει όλα τα καράβια αποκρύβοντας, όμως, ότι βουλιάζει τις μικρές ψαρόβαρκες. Όμως, με την οικονομία της αλληλεγγύης θα επανέλθουμε από αυτό το φιλικό βήμα τις επόμενες ημέρες. Κάθε παρατήρηση δεκτή. Γιατί πρέπει, επιτέλους, να δώσουμε λόγο στην πραγματική πολιτική.