Στο Άγαλμα της Ελευθερίας που "φωτίζει" τον κόσμο...‏

Από το http://toixo-toixo.blogspot.com/ Ήταν 4 Ιουλίου του 1776 όταν εγκρίθηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο η Διακύρηξη της Ανεξαρτησία...

Από το http://toixo-toixo.blogspot.com/

Ήταν 4 Ιουλίου του 1776 όταν εγκρίθηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο η Διακύρηξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, ένα κείμενο γραμμένο από τον Τόμας Τζέφερσον, το οποίο σηματοδοτεί την εναρκτήρια πράξη του Aμερικανικού Κράτους.Και όμως παρότι σήμερα οι ΗΠΑ θεωρούνται και είναι ο παγκόσμιος μπαμπούλας, κάποτε ήταν...
το δημοκρατικό όνειρο.
Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας ήταν στην εποχή του το προοδευτικότερο συντακτικό κείμενο και επέδρασε καταλυτικά στα Συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων της Γαλλικής και της Ελληνικής Επανάστασης, τα οποία επίσης συναγωνίζονταν σε προοδευτικότητα.
Θα πει κανείς... "και πώς γίναν έτσι;" Γιατί, εμείς πώς γίναμε;
Στον ίδιο πειρασμό δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε: στην θεοποίηση του κέρδους.
Και οι ΗΠΑ ως Κράτος κατεξοχήν μεταναστευτικης εισροής γέμισε χρυσοθήρες, ανθρώπους που, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ζούσαν και ανέπνεαν μόνο για το κέρδος.
Αρκεί να δει κανείς την ιστορία των cow-boys και της Άγριας Δύσης για να αντιληφθεί ότι σκοτώνονταν μεταξύ τους... "για μια χούφτα δολλάρια"!
Το κέρδος από στόχος έγινε αυτοσκοπός και το δολλάριο Θεός!
Στο μεταξύ εισέρρευσαν με τον καιρό τα επενδυτικά κεφάλαια των μετέπειτα μεγαλοκεφαλαιούχων. Η ιστορία π.χ. της Οικογένειας Rockfeller είναι παλαιά όσο και το Κράτος των ΗΠΑ και μας ταλαιπωρεί ακόμη μέσω των περίφημων "αγορών"...
Και πάλι όμως οι ΗΠΑ ήταν η Γη όχι της Επαγγελίας αλλά τουλάχιστον της Ελευθερίας.
Και κατέληξε η Γη της Αποβλάκωσης και της Αποχαύνωσης.
Μερικές δεκαετίες μετά την απελευθέρωση υπήρχε ένα βασικότατο ακόμη πρόβλημα στις ΗΠΑ.
Ο θεσμός της δουλείας.
Οι νότιοι συγκεκριμένα διεκδικούσαν τη συνέχιση του θεσμού αυτού.
Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αγροίκοι γελαδάρηδες που είχαν μάθει μια ζωή να έχουν εισαγόμενους σκλάβους αλλά ο προοδευτικός άνεμος της αλλαγής στη χώρα αυτή ερχόταν σε αντιπαράθεση με το θεσμό αυτό. Οι βόρειοι εξέφραζαν την αλλαγή αυτή.
Το ζήτημα αυτό αποτέλεσε και την σπίθα που άναψε τη φωτιά του εμφυλίου στις ΗΠΑ, όπου τελικα επεκράτησαν εν μέσω αμφότερης σφαγής, οι βόρειοι.
Όχι ότι οι βόρειοι ήταν τίποτα μπουμπούκια. Αυτοί εξολόθρευσαν τις φυλές των Ινδιάνων αυτοχθόνων. Αλλά και οι νότιοι την ίδια δουλειά έκαναν...
Η αντιμετώπιση των Ινδιάνων δεν κατέστη θέμα ιδεολογικής σύγκρουσης.
Για κάποιο ακατανόητο σ εμένα λόγο οι σημαίες των νοτίων ακόμη στολίζουν σπίτια εφήβων και στην Ελλάδα. Μάλλον θα οφείλεται στην αγιοποίηση των ηττημένων, καθώς θεωρώ αδιανόητο να υποστηρίζονται οι πρόγονοι του Τζωρτζ Μπους που πολεμούσαν υπέρ της δουλείας.
Εντύπωση επίσης προκαλεί το γιατί οι νέγροι τάχθηκαν ως επί το πλείστον υπέρ των νοτίων που επιθυμούσαν την διατήρηση του θεσμού της δουλείας...
Πολεμούσαν στο πλευρό των αφεντικών τους ενάντια σε αυτούς που ήθελαν να τους ελευθερώσουν!
Σουρρεαλισμός!
Το 1885 οι Γάλλοι κάνουν δώρο στις ΗΠΑ το Άγαλμα της Ελευθερίας (πολλοί λένε -και μάλλον ορθώς- ότι πρόκειται για απομίμηση του αγάλματος του φωτοφόρου Απόλλωνα που βρίσκεται στο Μουσείο της Κορίνθου). Η επίσημη ονομασία του είναι "Η Ελευθερία φωτίζοντας τον κόσμο".
Συμβολίζει την Ανεξαρτησία, την Ελευθερία, τη Συναδέλφωση των Λαών.
Και φυσικά οι σύγχρονοι Αμερικανοί κάνουν οτιδήποτε για να πάρει το άγαλμα τα... μπογαλάκια του και να φύγει εθελουσίως από τη γη-σύμβολο του σύγχρονου επεκτατισμού, μίσους, ανελευθερίας, υποδούλωσης των λαών.
Ο Κώστας Καρυωτάκης τα έβλεπε αυτά σχεδόν έναν αιώνα πριν από σήμερα και τα έγραφε και τα κριτίκαρε και ειρωνευόταν.
Αλλά ακόμη τότε οι ΗΠΑ θεωρούνταν για τους πολλούς η Γη της Επαγγελίας και οι Καρυωτάκηδες τρελοί.
Τώρα πια, που έχουμε απομυθοποιήσει τις Γαίες της Επαγγελίας, δεν υπάρχουν πια Καρυωτάκηδες...

Στο Άγαλμα της Ελευθερίας που Φωτίζει τον Κόσμο


Λευτεριά, Λευτεριά σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,
λογαριάζουν, πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ' αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτραίτο του Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

ΥΓ.: Τώρα πια το Άγαλμα της Ελευθερίας στέκεται εκεί κουρασμένο, ξεχασμένο και προσβεβλημένο γιατί οι Κυβερνώντες των ΗΠΑ αλλά και σημαντικό μερος του λαού τους επιδόθηκαν σε πολέμους, καταστροφές, υποδουλώσεις.
Τώρα πια δε φωτίζει το Άγαλμα της Ελευθερίας τον κόσμο.
Τον κόσμο τον "φωτίζουν" οι βόμβες στη Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία και αλλού...