ΑΥΤΟ, ΤΟ ΘΑΥΜΑΖΩ...

Γράφει η Πόπη Συνοδινού αποκλειστικά για το PRESS-GR Ερχόσουν απο το λευκό στενό και στάχυα είχες στα μαλλιά, σαγήνης αίμα σου μοίρασαν οι...

Γράφει η Πόπη Συνοδινού

αποκλειστικά για το PRESS-GR

Ερχόσουν απο το λευκό στενό και στάχυα είχες στα μαλλιά,
σαγήνης αίμα σου μοίρασαν οι μοίρες, ακατέργαστο,
πήρα τις λέξεις να σταθούν απέναντι,
πως να σταθούν,
άλλη γήινη δύναμη είχες,
μα και αλλους δαίμονες,
άπλετα τους είδα κάτω απ τον... ήλιο καθώς έσκουζε,
τι νόημα έχει κάθε λέξη και τι ένταση όταν διαφεντεύει ο έρωτας!
Απο μια κρύα βρύση ,τις σταγόνες, φόρεσα στα χέρια,
σου δωσα να πιείς να ξεδιψάσεις,
μα πως να ξεδιψάσει ο έρωτας, είπες και έγειρες να κοιμηθείς στον ωμο μου.
Κι ο ώμος μου μάτωσε απο τα αγκάθια σου,
ομως εγω με την ακρίβεια ενος χειρούργου τα έμπηγα και πιο πολύ κάτω απο το δέρμα μου,
άνθισε έπειτα απο ώρα, άγρια η τριανταφυλλιά.
Το απλούστερο θέμα της σαγήνης είναι και το πιο πολύπλοκο,
στέκουν πάνω της επιστήμονες και ποιητές ξοδιάζοντας τον χρόνο,
εγω σαν ζώο αθώο έτοιμο ήμουν για αιχμαλωσία,
μα τόση ηταν η σαγήνη σου που απέρριψες την ιδέα,
είχαμε πέσει κάτω στο πάτωμα και παλεύαμε γεμάτοι ιδέες και σώματα.
Φορέσαμε το δέρμα ο ενας του άλλου και άρχισαν οι μοίρες να ρίχνουν κέρματα,
ποιος θα πέσει απο τους δυο στην μάχη, θέμα ζωτικό,
οχι τόσο όμως σαν την επιβίωση του σπάνιου είδους, σπάνιο είδος ήσουνα,
σπάνιο ήμουν κι εγω,
τόσο απλό μα και τόσο περίπλοκο,
σαν την σαγήνη που κρατούσες κάτω απο τα στάχυα στο κεφάλι σου..