O κυρ-Γιάννης πάει καιρός...

Του Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη O κυρ Γιάννης πάει καιρός που δεν είναι καπετάνιος . Τ᾽ άφησε τα σαπιοκάραβα να ερημεύουν σε ξεχασμένα ναυπηγ...

Του Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη

O κυρ Γιάννης πάει καιρός που δεν είναι καπετάνιος. Τ᾽ άφησε τα σαπιοκάραβα να ερημεύουν σε ξεχασμένα ναυπηγεία. Βρήκε αλλού τόπους ευπορίας κι έπλασε νέες μέρες ευημερίας. Είπε να μιμηθεί τον Μέγα Σίλβιο. Χάλασε κόσμο και κοσμάκη αυτός ο Σίλβιο. Φαντάσου, μέχρι κι ο Νικόλας θέλει να του μοιάσει. Ποιός, ο Νικόλας, που ακόμα δεν έμαθε να γράφει, ενώ το γλωσσάρι του παραμένει βαλμένο στο αργό. Και μοιάζει ο κυρ Γιάννης να τα κατάφερε, με τις ευλογίες των πολιτευτάδων στη Κορώνη. Έκανε το μαγαζάκι του, σε έντυπη, τηλεοπτική και ραδιοφωνική βερσιόν. Nα τον φωνάζουν πότε πρόεδρε και πότε εκδότη πέτυχε. Κι όλα τα πάθη, νέα ήθη έκανε. Αφού μετάλλαξε τις αδελφές σε παλικάρια και τις μετρέσες με μιας κυρίες βάφτισε, συνέχισε το βιασμό της mediaσφαίρας. Έχρισε...
ανταποκριτή στη χώρα του Αμέρικο, το γκομενάκι του αρ(χ)ηβουλευτή που πάει συχνά τη βέσπα καβάλα. Όρισε κεντρική παρουσιάστρια μιαν ετέρα, βαφτίζοντάς τη τηβιπερσόνα του σωρού. Ξεπασμένα μοντέλα περιμάζεψε και τα 'ριξε στα αβαθή των εκπομπών να χαίρονται. Χαρά μοίρασε σε συγγραφέα, σε πρακτορέα έδωσε στήλη. Έφερε κάθε λογής καρύδι και του 'δωσε ίσκιο να ραχατεύει.

Ποιός, όμως, είναι ο φόβος που κάθε βράδυ τον κυρ-Γιάννη κυριεύει;;