14-8-1999...

Γράφει η Πόπη Συνοδινού αποκλειστικά για το PRESS-GR Ήταν μια νύχτα που το φεγγάρι ήταν ενα γεμάτο ασημένιο χαμόγελο, βυθι...

Γράφει η Πόπη Συνοδινού

αποκλειστικά για το PRESS-GR

Ήταν μια νύχτα που το φεγγάρι ήταν ενα γεμάτο ασημένιο χαμόγελο,
βυθιζόμαστε στα ποτήρια και πίνουμε,
στέκουμε ό ένας απέναντι του άλλου,
κοιταζόμαστε,
άγνωστες οι χαρές και οι χάρες μας,
οι βασιλικοί στα παραθύρια εξατμίζουν την αγάπη τους,
άραγε τι να αγαπάς εσύ, σκέπτομαι, ίσως σκέπτεσαι κι εσυ,
όταν σηκώνεσαι να χορέψεις γέρνουν οι γυναικείοι κόρφοι σαν μανουάλια,
ατίθασοι πόθοι και οι...
σκέψεις,
μείνε στο πλάι μου,
η ελπίδα είναι μια τυφλή κοπέλλα,
η καρδιά μου στο είχα πει, είναι σκύλος που ζητά αγάπη δίχως αφεντικό..
Κατεβαίνεις πάλι στο τραπέζι,
κάθεσαι, βλέπω κάτι σε λυγίζει, κάτι σου ανακατεύει την σκέψη,
με κοιτάς έντονα τώρα,
οι άνθρωποι είναι βιαστικές εικόνες στην πόρτα του χρόνου,
ίσως μια μέρα σε βρω ΄χωρίς να φορώ καμμία μάσκα..