Ο ιός του Δυτικού Νείλου και η αιμοδοσία της Ελλάδας...

Του Αθανάσιου Γιαννόπουλου Τομεάρχη Υγείας Ν.Δ. Το πρόβλημα της επιδημίας του ιού του Δυτικού Νείλου δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση ...

Του Αθανάσιου Γιαννόπουλου

Τομεάρχη Υγείας Ν.Δ.

Το πρόβλημα της επιδημίας του ιού του Δυτικού Νείλου δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση στις αιμοδοσίες της χώρας συνολικά. Από χρόνια τονίζουμε την ανάγκη να φροντίσει κάποιος αυτό το «ορφανό παιδί» του ΕΣΥ και της Δημόσιας Υγείας. Δυστυχώς, εμείς τα λέμε, εμείς μόνοι μας τα ακούμε. Τίποτε στο ΕΣΥ δεν έχει μείνει τόσο πολύ πίσω όσο η υπηρεσία αιμοδοσίας. Χρόνια «αναμένει στο ακουστικό» την προσαρμογή της στις υποδείξεις της Ευρώπης. Ολες οι χώρες (η Βουλγαρία δεν εξαιρείται) έχουν προσαρμοστεί, εκτός της Ελλάδας.

Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας και Παραγώγων Αίματος, στο Μενίδι, έχει μείνει ένα κουφάρι γεμάτο μηχανήματα που ΟΥΔΕΠΟΤΕ λειτούργησαν. Το πλάσμα της χώρας, αντί να οδηγείται στο εργοστάσιο στο Μενίδι για επεξεργασία, φτάνει μεν εκεί, αλλά μπαίνει σε ψυγεία. Το εργοστάσιο δεν δουλεύει - ποτέ δεν δούλεψε. Και, δυστυχώς, κάποτε (όταν δεν προλάβουν να το στείλουν έξω εγκαίρως) λήγει και πετιέται ως σκουπίδι... Αλλοτε μεταφέρεται όπως όπως στο εξωτερικό για επεξεργασία. Παλιότερα το πήγαιναν στην Ελβετία. Υστερα, μας έδιωξαν και από...

 την Ελβετία και καταφύγαμε στην Ολλανδία. Τελευταία, μάθαμε ότι ούτε οι Ολλανδοί θέλουν και αναζητάμε άλλη λύση ειδικού εργοστασίου. Στο μεταξύ, το πλάσμα παλιώνει και περιμένει... Αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική αδράνεια του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας. Εχει αυτό ως αποστολή του την ανασύνταξη των υπηρεσιών αιμοδοσίας και βασικά τη συγχώνευσή τους (σήμερα υπάρχουν 95 τέτοια τμήματα ανά τη χώρα - το Λονδίνο έχει μόνο ένα). Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας τίποτε δεν έκανε. Αλλη αποστολή του είναι η προτυποποίηση και η επιθεώρηση των αιμοδοσιών των νοσοκομείων. Ούτε αυτό έγινε. Επίσης, μια άλλη βασική αποστολή του είναι η εκπαίδευση επιστημόνων και μη στο έργο της αιμοδοσίας. Εδώ, φοβάμαι, παίρνει μηδέν.

Βέβαια, το Κέντρο Αιμοδοσίας στο μακρινό Μενίδι δεν έχει την πρώτη ευθύνη αν το αγνόησαν. Ο μέγας υπεύθυνος είναι το ίδιο το υπουργείο Υγείας που αφήνει το Κέντρο Αιμοδοσίας ουσιαστικά ακέφαλο επί μήνες, με διοίκηση «σκιώδη» ή «υπό παραίτηση», που διατηρεί ολόκληρο ειδικό τμήμα στην Οδό Αριστοτέλους, για να ελέγχει από απόσταση το έργο της αιμοδοσίας (γιατί, τελικά, η μετάγγιση είναι ουσιαστικά ρουσφέτι στον τόπο), που σύρεται σε αποφάσεις για θέματα ουσίας χωρίς καν ο Υπουργός να ξέρει για τι αποφασίζει. Ετσι βεβιασμένα αποφασίζει μοριακό
έλεγχο για τον ιό του Δυτικού Νείλου, χωρίς κανένα στοιχείο κόστους-αποτελεσματικότητας, χωρίς σχεδιασμό, προγραμματισμό, χρονικό ορίζοντα, μελέτη της τεχνολογίας που εναλλακτικά θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Είναι βέβαια γνωστό στην ιατρική κοινότητα ότι και άλλοι έλεγχοι γίνονται ήδη στο αίμα πολλά χρόνια τώρα, χωρίς να δικαιολογείται η δαπάνη από την ωφελιμότητα. Η μέτρηση του σπάνιου στην Ελλάδα ιού ΗΤLV-1 (από την Ιαπωνία) είναι ένα παράδειγμα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Πριν από τέτοιες σημαντικές αποφάσεις, απαιτείται από πλευράς υπουργείου σοβαρότητα, συνέπεια, μεθοδικότητα, ενημέρωση από ειδικούς -όχι κομματικούς- μελέτη της αγοράς, σύγκριση με στοιχεία από άλλες χώρες και τελικά ψύχραιμη και αξιόπιστη ενημέρωση του κοινού. Θα έπρεπε ο υπουργός Υγείας να νομοθετήσει τη σύσταση μιας δεκαμελούς αρχής σοφών της υγείας (όχι αυτών των ψευτοσοφών που έχουν στελεχώσει τις διάφορες επιτροπές συγχωνεύσεων και λοιπών πρωτοβουλιών του υπουργείου), όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, αποτελούμενη από μη κομματικούς επιστήμονες, αλλά από ακαδημαϊκούς επιστήμονες, καθηγητές διαφόρων γνωστικών αντικειμένων της ιατρικής, εγνωσμένης αξίας, που θα έχουν σε περιόδους κρίσεων στη δημόσια υγεία τον πρώτο λόγο για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων.

Δυστυχώς, στην πατρίδα μας, σε όλους τους τομείς, πρυτανεύει το κομματικό συμφέρον, που τόσο ακριβά το έχουμε πληρώσει.