Μια καυτή ανάσα στο σβέρκο...

Γράφει η Λίνα Φυτιλή αποκλειστικά για το PRESS-GR Με καθημερινό προορισμό μια θάλασσα γυάλινη και κατά προτίμηση ακύμαντη, θ...

Γράφει η Λίνα Φυτιλή

αποκλειστικά για το PRESS-GR

Με καθημερινό προορισμό μια θάλασσα γυάλινη και κατά προτίμηση ακύμαντη, θυμήθηκα ότι τα αστέρια τα βρίσκεις θαμμένα στην άμμο, μόνο αν σκάψεις για λίγο με τα νύχια σου. Σίγουρα τα αστέρια δεν τα βρίσκεις μόνο στον ουρανό. Μερικές φορές τίποτα δεν είναι πιο χειροπιαστό από το ανύπαρκτο, πιο τακτοποιημένο από το αταξινόμητο, πιο μεγαλειώδες από το απλό.
Εξάλλου, όσο πιο ακατόρθωτο φαίνεται να συναντήσεις ένα μαγικό τοπίο, τόσο πιο πολύ πιστεύεις ότι υπάρχει. Ακόμη κι αν αυτός ο τόπος δεν είναι απαραίτητα ο δικός σου προορισμός. Τέτοια κι άλλα χειρότερα σκεφτόμουν μες...
την αδιάλειπτη κινητικότητα των ημερών.
Οι φόβοι για την κατάρρευση ενός ολόκληρου οικονομικο-πολιτικού συστήματος ελλοχεύει διαρκώς. Η τραμπάλα της ασυννενοησίας ανάμεσα στους ηγέτες και στα κράτη, μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε δυσάρεστα γεγονότα. Αυτή η σκέψη και μόνο διαμελίζει τον ιστό της ανεμελιάς.
Η ιδέα ότι η Ελλάδα ήταν η πυραμίδα του προβλήματος απλά καταρρέει από τις ίδιες τις εξελίξεις. Όσοι δεν συμμορφωθούν με την αλήθεια, θα πάρουν απλά στο λαιμό τους και τους υπόλοιπους. Τα ψέματα κάποτε τελειώνουν κι η γροθιά της πραγματικότητας χτυπάει στο κόκαλο.
Στην καλοκαιρινή ραστώνη, τέτοιες σκέψεις δεν χαροποιούν κανέναν. Αν οι διακοπές αποτελούν μια διαδικασία προσωρινού σβησίματος της καθημερινής επαναληπτικότητας, η ένταση των γεγονότων δεν επιτρέπει καν μία ανάπαυλα. Ίσως είναι προτιμότερη εικόνα τα σώματα στην άμμο, με το κύμα να βρέχει τα πόδια, η σκιά ενός δέντρου, λίγες ώρες που το βλέμμα ξεκουράζεται σε ένα τοπίο μπλε, βγαλμένο σαν από καρτ-ποστάλ. Παρά τις ωραίες εικόνες, φτάσαμε σε μία εποχή όπου κανένας δεν ξέρει τι θα ξημερώσει. Καλοκαίρι του 2011. Το μέλλον, μια καυτή ανάσα στο σβέρκο μας. Η ιστορία προφανώς, δεν αναβάλλεται με τίποτα.