Τα τουίστερα του κόσμου (IV)...

Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα αποκλειστικά για το PRESS-GR Ήταν πρωί και όλως παραδόξως ήμασταν όλοι στο γραφείο όταν μας διάβασε τη...

Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα
αποκλειστικά για το PRESS-GR

Ήταν πρωί και όλως παραδόξως ήμασταν όλοι στο γραφείο όταν μας διάβασε την είδηση ότι βγήκε γρανίτα με γεύση μοχίτο. Η ερώτηση που ακολούθησε ήταν: «Περιέχει και αλκοόλ;». Μακάρι να είχε, θα μπορούσε να γίνει το ιδανικό καμουφλάζ του αλκοολικού. Θα μπορούσες να το κουβαλάς μαζί σου παντού και πάντα. Τότε ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός! Δε ξέρω βέβαια την άποψη του υφυπουργού Δικαιοσύνης πάνω στο θέμα αλλά μπορώ να μαντέψω. Προς το παρόν τον άκουσα να δηλώνει, με αφορμή την επίσκεψη του στον Κορυδαλλό, ότι η...

απομάκρυνση του συνόλου των φυλακών από την πόλη είναι θέμα ηθικής τάξης.
Εγώ πάντως αν ήταν ποτέ να πάω φυλακή θα διάλεγα ένα κελί σαν αυτό που πιθανότατα θα φιλοξενήσει τον Άντερς Μπρέιβικ που έσπειρε τον θάνατο στη Νορβηγία στις 22Ιουλίου. Θεωρείται η πολυτελέστερη φυλακή του κόσμου και μοιάζει με μίνιμαλ ξενοδοχείο πέντε αστέρων, ενώ το κόστος κατασκευής της ξεπέρασε τα 17εκατομ. ευρώ. Οι σουίτες-κελιά της διαθέτουν μπάνιο, ψυγείο και τηλεόραση επίπεδης οθόνης, ενώ η φυλακή είναι εξοπλισμένη με κουζίνες τελευταίας τεχνολογίας, ντιζαϊνάτους καναπέδες, γυμναστήριο, στούντιο μουσικής και βιβλιοθήκη. Για όλα αυτά φυσικά υπάρχει εξήγηση και κρύβεται σε μια παλιά δήλωση του αρχιτέκτονα του κτιρίου πως στόχος του ήταν να την κάνει να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με τον έξω κόσμο.
Εγώ όμως δεν κατάλαβα ποιος ήταν ο στόχος των ανθρώπων που έριξαν πριν λίγες μέρες τα λάδια στο οδόστρωμα του λιμανιού του Πειραιά, από όπου θα περνούσαν 35 πούλμαν με τουρίστες που αποβιβάζονταν από κρουαζιερόπλοια. Τέτοιου είδους ενέργειες, όπως μπορείς να καταλάβεις, είναι μέρος του sequel της ταινίας «Live your surrealism in Greece», με τους ταξιτζήδες να συνεχίζουν τις απεργίες και να φωνάζουν «ψωμί, παιδεία, ελευθερία η χούντα δεν τελείωσε το ‘73». Αφού λοιπόν και οι συζητήσεις με τον κ. Ραγκούση απέβησαν άκαρπες, οι διακοπές των τουριστών συνεχίζονται χωρίς ταξί και το κέντρο της Αθήνας είναι ομορφότερο. Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι πετάω για Ιταλία στις 5 το πρωί και δεν έχω τρόπο να πάω στο αεροδρόμιο.
Κάτω από άλλες συνθήκες θα απέφευγα τέτοιου είδους ταλαιπωρία αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάω. Θέλω βλέπεις να εξακριβώσω πληροφορίες που λένε ότι οι γείτονες μας έχουν τις πιο παράλογες απαγορεύσεις και ειδικά για τους καλοκαιρινούς μήνες. Να θυμηθώ αν πάω προς Καστελαμάρε Ντι Στάμπια να μην φορέσω μίνι φούστα, να μην κάνω ηλιοθεραπεία και να μην βλασφημήσω σε δημόσιο χώρο, γιατί αλλιώς θα πληρώσω τσουχτερό πρόστιμο. Στο νησί Κάπρι πάλι θα πρέπει να βγάλω τσόκαρα και θορυβώδεις σαγιονάρες για τη διατήρηση της κοινής ησυχίας. Και αν πάω προς Εράκλεια, κοντά στη Βενετία, δε θα πρέπει προς θεού να φτιάξω πυργάκια και κάστρα στην άμμο, αφού σύμφωνα με απόφαση των δημοτικών αρχών παρακωλύουν την κυκλοφορία πάνω στην παραλία.
Επειδή όμως είμαι εθισμένη στα πυργάκια, νομίζω ότι είναι καλύτερα να προσπεράσω την Εράκλεια και να πάω κατευθείαν Βενετία για να παρακολουθήσω το 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ανάμεσα στις ταινίες που θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Λέοντα θα είναι και οι Άλπεις του Γιώργου Λάνθιμου, που όσο κι αν έψαξα να βρω τρέιλερ ή κάτι σχετικό, δε βρήκα τίποτα. Έμαθα όμως ότι οποιοδήποτε υλικό και αν κυκλοφορήσει θα είναι σε διεθνές site και γύρω στις αρχές Σεπτεμβρίου. Υπομονή!