GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Κ. Αρκουδέας: "Μετά από τόσα χρόνια, έχει ζητήσει κανείς από την Εκκλησία συγγνώμη για τον αφορισμό του Nίκου Καζαντζάκη;"...

...ο γνωστός συγγραφέας, απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ, αποκλειστικά για το PRESS-GR ! (Επιμέλεια: Αντώνης-Mάριος Παπ...

...ο γνωστός συγγραφέας, απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ, αποκλειστικά για το PRESS-GR!

(Επιμέλεια: Αντώνης-Mάριος Παπαγιώτης)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, με τόπο καταγωγής την Πολιάνα, της μεσσηνιακής Μάνης. Μεγάλωσε στον Κόκκινο Μύλο, σ’ ένα πέτρινο σπίτι με φιστικιές. Ο πατέρας του και η αδερφή του έγραφαν, γεγονός που είχε σαν φυσικό επακόλουθο να στραφεί κι εκείνος στη συγγραφή. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων το 1987, με τη συλλογή διηγημάτων «Ασ’ τον Μπομπ Μάρλεϋ να περιμένει». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα» (1987, Οδυσσέας) και «Το τραγούδι των τροπικών» (1988, Οδυσσέας), που έκλεισαν τον πρώτο κύκλο.
Το 1990 αφήνει την Αθήνα και εγκαθίσταται στην Οία της Σαντορίνης, όπου μένει για τέσσερα χρόνια. Τα βιβλία της περιόδου εκείνης είναι «Το παλιό δέρμα του φιδιού» (1992, Κέδρος) και «Τα κατά Αιγαίον πάθη» (1994, Κέδρος). Το 1995 επανέρχεται στην Αθήνα και εργάζεται στο νεοϊδρυθέν Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, που τότε στεγαζόταν στη βίλα Μπότση, στην Πολιτεία. Εκδίδει τη νουβέλα «Και πρόσεχε να μην πετρώσεις» (1996, Λιβάνης) και το μυθιστόρημα «Ποτέ τον ίδιο δρόμο» (1999, Κέδρος), που είναι η δεύτερη γραφή του «Παλιού δέρματος του φιδιού».
Ο 21ος αιώνας τον βρίσκει να εργάζεται στη Στοά του Βιβλίου και να εκδίδει τη...
συλλογή διηγημάτων «Όλες οι μέρες Κυριακή» (2000, Κέδρος). Παντρεύεται τη φιλόλογο Μαρία Ξέστερνου και εγκαθίσταται μόνιμα στην Καισαριανή. Εν συνεχεία, εκδίδει την επιστολική νουβέλα «Αναζητώντας την ιδανική γυναίκα» (2002, Ελληνικά Γράμματα), το μυθιστόρημα «Ο πειρατής» (2003, Κέδρος) και το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο Μεγαλέξανδρος και η σκιά του» (2004, Καστανιώτης). Το 2005 έρχεται στη ζωή ο γιος του Πέτρος, ενώ ο ίδιος γράφει το ογκώδες μυθιστόρημα «Ο αριθμός του Θεού», που θα εκδοθεί τον Δεκέμβριο του 2008, τις μέρες που καιγόταν η Αθήνα.
Το τέλος της πρώτης δεκαετίας τον βρίσκει να εκδίδει «Τα σιγκλάκια» (2010, Απόπειρα), ανθολογία μικρών κειμένων από το ξεκίνημά του μέχρι σήμερα. Στο μεταξύ, έχει φύγει από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και εργάζεται πλέον στη Διεύθυνση Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού.

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να γράφω σ' ένα καλύβι δίπλα στη θάλασσα, έχοντας πλάι μου τα πρόσωπα που αγαπώ
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Ο Πετράκης, ο αεικίνητος γιος μου. Το ξέγνοιαστο, πρωινό χουζούρεμα ανήκει, φευ, στο παρελθόν.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Πριν από λίγο. 
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Η αισιοδοξία. 
Το βασικό ελάττωμά σου;
Ότι δεν αγαπώ πολλούς ανθρώπους. Αν όμως κάποιος πειράξει αυτούς που αγαπώ, γίνομαι λύκος. 
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα δικά μου. Εγωίσταρος, είπατε; Έλα τώρα… 
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Όλο και κάποια ταινία είδα πρόσφατα.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με τον Νίκο Καζαντζάκη. Αλήθεια, μετά από τόσα χρόνια έχει ζητήσει κανείς από την Εκκλησία συγγνώμη για τον αφορισμό του;
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Οι καλλιτέχνες που διαθέτουν δημιουργική φαντασία και οι επιστήμονες που παράγουν ερευνητικό έργο είναι κατά τη γνώμη μου οι εναπομείναντες μετασχηματιστές γνώσης. Οι υπόλοιποι απλώς επιβιώνουν.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Ο κλέφτης της Βαγδάτης
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Παρίσι, με ξεναγό τη γυναίκα μου που έζησε εκεί πολλά χρόνια.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Όσοι κρύβουν πίσω τους μια διαδοχή από μοναχικούς αναγνώστες, οι οποίοι αποβάλλουν τις ιδιότητές τους και χάνονται στις σελίδες του βιβλίου με τη ζέση του νιόβγαλτου. Ο Τζον Μπάνβιλ, ο Ίαν Μακ Γιούαν και ο Φίλιπ Ροθ είναι οι συμπάθειές μου τον τελευταίο καιρό. Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την ειλικρίνεια που συνδυάζεται με αγαθές προθέσεις.
…Και σε μια γυναίκα;
Τη διακριτική ευφυΐα. 
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Η δυάδα Γουότερς-Γκίλμουρ των Pink Floyd κάνει τους Λένον-ΜακΚάρτνεϊ και Τζάγκερ-Ρίτσαρντς να φαίνονται απλοϊκοί. 
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Δεν τραγουδάω, δε σφυρίζω και δεν κάνω νους. Μ’ αρέσει να βυθίζομαι στην μπανιέρα και να ονειροπολώ. 
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
«Αδριανού απομνημονεύματα» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, για το ρίγος που μου μετέδωσε. Η συγγραφέας αποδίδει τη σκέψη του Αδριανού με τόση ευκρίνεια, που νομίζεις πως υπήρξε μετενσάρκωσή του.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Έγκον Σίλε. Νυν και αεί. Μου έχει κλέψει την καρδιά. 
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το κεχριμπαρένιο, όταν παιχνιδίζει στον ήλιο. 
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Το ότι δεν ενέδωσα στις συγγραφικές ευκολίες για να γνωρίσω τη μεγάλη επιτυχία. Η επιτυχία αυτού του είδους θα μου έλεγε ότι απέτυχα καθώς συμβιβάστηκα με το μέσο όρο. Το αγαπημένο σου ποτό;
Ο χυμός Ρόδι και Σταφύλι. 
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για τις εκρήξεις μου. Παρά την επιφανειακή μου ηρεμία, είμαι ανυπόμονος και θυμώνω εύκολα. 
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την καθημερινή σχιζοφρένεια των Νεοελλήνων. Για παράδειγμα, τους βλέπεις να διαμαρτύρονται για το ότι ο μπροστινός τους περνάει με κόκκινο και την επόμενη στιγμή το περνούν κι εκείνοι. 
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Όταν δεν γράφω, να αλητεύω με τους φίλους μου
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η καθήλωση λόγω σωματικής αδυναμίας. Ο άνθρωπος, όσο γερνάει, μετατρέπεται σε παιδί. Κάποια στιγμή φτάνει να μπουσουλάει – αν μπορεί πλέον να το κάνει και αυτό.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Σπανίως όταν γράφω. Ασπάζομαι απολύτως τον Τσέχοφ που λέει ότι η αλήθεια και η εντιμότητα είναι η βάση της καλής γραφής. 
Ποιο είναι το μότο σου;
Ήσουν στη ζωή σου κάτι άλλο εκτός από καριόλης; 
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Ό,τι και να πω δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς, ο θάνατος κάνει πάντα αυτό που θέλει εκείνος. 
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
«Εδώ που τα λέμε, βρε μπαγάσα, δε μου ζητούσες και λίγα…» 
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Συγκεκαλυμμένης ανοχής των πραγμάτων, αλλά και δημιουργικής ευφορίας.

9 σχόλια

  1. Ο συντάκτης του άρθρου πιάστηκε εδώ αδιάβαστος!

    Τόν Καζαντζάκη δεν τον αφόρησε, δυστυχώς, η Εκκλησία, όπως κανονικά του έπρεπε μετά από τόσες βλασφημίες πού είχε γράψει ανακατεμένες με ...χριστιανικά λόγια γιατί τόπαιζε ο μακαρίτης καί λίγο θεοφοβούμενος...

    Ούτε ήξερε κι΄ ο ίδιος δηλαδή τί πίστευε...

    Σόλων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αν όμως κάποιος πειράξει αυτούς που αγαπώ, γίνομαι λύκος." Και εάν κάποιος από αυτούς έχει αδικήσει τον δράστη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όταν συγνώμη ζήτησε ο αιγειαλείας αμβρόσιος ...απο τον ντερτιλή τι άλλο θέλεις ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν τον αφόρισαν,
    του τα έκλασαν.
    Το γράφει και στον τάφο του:
    ....δεν φοβάμαι τίποτα....
    Όσοι πιστεύουν στα καζάνια και στις
    τρίαινες,να φορέσουν baby lino.
    Αναστάσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όσοι πιστεύουν στα καζάνια και στις
    τρίαινες,να φορέσουν baby lino.
    Αναστάσης.
    ---------------------

    ΜΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΗ ΠΑΣ ΚΙ΄ ΕΣΥ, ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ...

    ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΨΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΕΙΡΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑ BABY LINO ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΣΟΥ...

    ΓΙΑΤΙ ΤΟ "ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΙΠΟΤΑ..." ΕΙΝΑΙ ΑΕΡΟΦΟΥΣΚΕΣ ΚΑΙ "ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ" ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ...

    Markos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. O Νικος Καζαντζακης δεν αφοριστηκε ποτε επισημα απο την Εκκλησια.
    Εγιναν καποιες κινησεις για αφορεσμο
    οι οποιες ομως σταματησαν οταν επενεβει προσωπικα η βασιλισσα Φρειδερικη (μεσολαβησε γι'αυτο η Πριγκιπησσα Γεωργιου και ψυχαναλυτρια Μαρια Βοναπαρτη-στην οποια ο Καζαντζακης σε ενδειξη φιλιας και ευγνωμοσυνης αφιερωσε το μυθιστορημα του "Ο Τελευταιος Πειρασμος").

    Το αν ηταν ενθεος ή αθεος ο Καζαντζακης ειναι ενα ανοιχτο ζητημα.
    Το επιγραμμα που ο ιδιος ζητησε να γραφει στον ταφο του "Δεν ελπιζω τιποτα, δεν φοβουμαι τιποτα,ειμαι λεφτερος" παντως αρνειται το βασικο δογμα της Χριστιανικης θρησκειας για Παραδεισο / Κολαση και Ανασταση νεκρων.
    Και οπως πολυ σωστα λεει ο βαθυς γνωστης και προσωπικος φιλος του Παντελης Πρεβελακης "το επιγραμμα δεν ομογνωμει με τον σταυρο" που καποιοι (αληθεια ποιοι;) του κοτσαρισαν στον ταφο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μεγαλο προσον η ειλικρινεια του χα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εσυ εισαι στη ζωη σου κατι αλλο εκτος απο καριολης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση