GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Συντηρητικό μέτωπο εκποίησης της χώρας και πολιτικής ερήμωσης...

Του Ρούντι Ρινάλντι Το τελευταίο διάστημα είχαμε δύο τηλεφωνικές επικοινωνίες (από αυτές που γίνανε γνωστές) ανάμεσα στον Γ. Παπανδρέου κα...

Του Ρούντι Ρινάλντι
Το τελευταίο διάστημα είχαμε δύο τηλεφωνικές επικοινωνίες (από αυτές που γίνανε γνωστές) ανάμεσα στον Γ. Παπανδρέου και τον Α. Σαμαρά. Η πρώτη έγινε την 15η Ιουνίου, όταν ουσιαστικά είχε παραιτηθεί για μερικές ώρες ο πρωθυπουργός, αλλά το συνοικέσιο δεν προχώρησε. Πριν λίγες μέρες, τα πράγματα πήγαν καλύτερα, και ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων, μετά τη συμφωνία των δύο, υπερψήφισε το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ.
Και τι δεν ειπώθηκε για αυτήν την υπερψήφιση. Πανηγυρισμοί, ύμνοι, ιαχές, χαρά. «Υπάρχουν και ευτυχισμένες στιγμές στο δημόσιο βίο μιας χώρας.», «Το στοίχημα της συναντίληψης και της συνεργασίας στα μεγάλα θέματα δεν χάθηκε», «Αλλά τώρα το ρόδι έσπασε. Υπάρχει ένα στοιχείο αναφοράς. Ένα υπόδειγμα που θα δείχνει το δρόμο για τα μείζονα και τα σπουδαία.», «Τομή στα πολιτικά μας πράγματα», «Ιστορικής διάστασης ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση». Η Καθημερινή σε κύριο άρθρο της την επόμενη αναφέρει: «Οι δυνάμεις ευθύνης αυτού του τόπου, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία) ενώθηκαν και αψήφησαν, επιτέλους, τις απειλές και τους εκβιασμούς μιας αντιδραστικής μειοψηφίας, που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα και απειλεί συνεχώς ότι "θα τα κάνει μπάχαλο"». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο ξεχασμένος...
κ. Στ. Μάνος δήλωσε πως ««Αξίζει συγχαρητηρίων η κ. Διαμαντοπούλου που, χωρίς συμβιβασμούς σε ζητήματα αρχής, κατάφερε να οδηγήσει τη συζήτηση σε έναν επωφελή συμβιβασμό μεταξύ των μη αριστερών κομμάτων της Βουλής».
Τι συμβαίνει εδώ; Έχουμε μια εκδήλωση αναθέρμανσης ιδεών και σχεδίων συνδιαχείρισης και συναινετικής πορείας ευρύτατων αστικών δυνάμεων ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση. Έχουμε πρόβες εφαρμογής μιας συνταγής που θέλουν και προωθούν ισχυροί κύκλοι για μια «οικουμενική πανεθνική» διαχείριση-διακυβέρνηση αφού κανένα κόμμα δεν μπορεί από μόνο του να εφαρμόσει και ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος βουλιάζει σε πελάγη ανυποληψίας.
Μπορεί να ισχυρίζεται η Καθημερινή (σαν αστική αντεργατική ναυαρχίδα) πως «οι δυνάμεις ευθύνης αυτού του τόπου, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία) ενώθηκαν και αψήφησαν...» αλλά γνωρίζει καλά ότι αυτό, ούτε συντελεσμένο είναι, ούτε εύκολα μπορεί να περπατήσει. Αποτελεί μιαν ευχή ή μια ύστατη λύση ανάγκης που για να προχωρήσει θα χρειαστεί να θυσιαστούν πολλές πλευρές της υπαρκτής πολιτικής ζωής. Σαν ευχή, εκφράζει την επιθυμία εξοστρακισμού των «αντιδραστικών δυνάμεων». Εδώ η αστική παράταξη τα τσουβαλιάζει όλα: Όσα δημιούργησε σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο μια προηγούμενη φάση η ίδια (π.χ. πελατειακό κράτος, κλειστά επαγγέλματα, κομματοκρατία, υποταγμένος συνδικαλισμός κ.λπ.) και κυρίως τις αντιδράσεις, τους αγώνες, την πολιτικοποίηση του κόσμου, τις πλατείες, τις διαδηλώσεις.
Αυτές οι λιγοστές «ευτυχισμένες στιγμές» της πολιτικής ζωής επιχειρούν να ξαναστήσουν την κλονισμένη αστική ηγεμονία, να την ξαναεμφανίσουν ως ικανή να «λειτουργήσει το μαγαζί» και να περιθωριοποιήσει την Αριστερά και κάθε φωνή αντίστασης. Αυτή την «ευτυχία» ψάχνει η αστική τάξη.
Σε μια πορεία –σχεδόν προγραμματισμένης– χρεοκοπίας, σε μια πορεία πτώχευσης του λαού και με ενεργούσες όλες τις «κοινωνικές ρευστοποιήσεις» που προκαλούν τα Μνημόνια και όλα τα μέτρα που παίρνονται, δεν θα υπάρξουν εύκολες «ευτυχισμένες στιγμές» για τον αστικό κόσμο. Είναι όμως δεδομένο ότι θα ενώνονται, –ενώ σπαράσσονται από αντιθέσεις– για να επιβληθούν στο λαό και στους αγώνες του.
Ορισμένες επισημάνσεις
Αν και δεν έχει σταθεροποιηθεί η συνολική εικόνα, μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες επισημάνσεις:
Πρώτη, το πολιτικό σκηνικό και το πολιτικό παιχνίδι τροποποιούνται συνολικά. α) Η διαδικασία δίνει πρόσκαιρα κέρδη στον Παπανδρέου που έχει ελπίσει και έχει επενδύσει στη γραμμή αυτή. β) Ματαίωση ενός εναλλακτικού ρόλου για τον Σαμαρά αφού μεταπίπτει σε ρόλο διαχειριστή του συντηρητικού πολιτικού κόσμου. Γεγονός που θα περιλάβει αντιφάσεις και δυσκολίες στην πορεία του. γ) Κατ' ουσίαν επιχειρείται η διαμόρφωση ενός συντηρητικού μετώπου πάνω στις ράγες μιας άλλης εποχής. Ένα συνασπισμένο μέτωπο της αντεπανάστασης αν θέλαμε να μιλήσουμε με παλιούς πολιτικούς όρους. Πράγμα που πιστοποιείται και από την πολύ σημαντική άρνηση της Δημοκρατικής Αριστεράς του κ. Κουβέλη να πάρει μέρος σε αυτό. Τέρμα οι ευρύτερες συνεργασίες, ο λόγος τώρα στο αστικό μέτωπο, στις αστικές δυνάμεις...

Δεύτερη, η ουσία του μετώπου αυτού θα έχει στρατηγικού τύπου δυσκολίες.
Οι μεταξύ τους διαφορές –που δεν θα είναι προσωπικές αλλά πολιτικές– θα χρωματίσουν την πορεία. Δεν θα λύσει τα προβλήματα ένα τέτοιο μέτωπο γιατί δεν διαθέτει ουσιαστικούς υλικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς όρους και δεν θα μπορέσει να στεριώσει μια μεταβατική ενδιάμεση χρονικά λύση. Σύντομα η αγανάκτηση θα βρεθεί απέναντί της.
Τρίτη, αφήνει το δρόμο ανοικτό στην αριστερή αντιπολίτευση. Παρόλο που δεν αποτελεί την αναγκαία εναλλακτική, πλην όμως δεν σημαίνει πως δεν θα κερδίσει έδαφος σαν μόνη υπαρκτή αντιπολίτευση στη χώρα. Από την άποψη αυτή η όποια αντιμνημονιακή στάση του Σαμαρά βοήθησε μέχρι τώρα ώστε να διατηρηθούν ισορροπίες και να μην ξεφύγει, σε δύσκολες στιγμές, η αγανάκτηση και ο λαϊκός θυμός από ορισμένα πλαίσια.
Τέταρτη, η προώθηση αυτού του μετώπου θα οδηγήσει σε πολωτικές λύσεις που με τη σειρά τους θα δώσουν έδαφος σε απλοποιήσεις και ψευδαισθήσεις που θα αναπαράγουν δυσκολίες καθώς απομακρύνουν τις συνθετότερες λύσεις που είναι εντελώς απαραίτητες. Οι υπαρκτές καθυστερήσεις της Αριστεράς σε επίπεδο προγράμματος και εναλλακτικής συνολικής πρότασης θα δώσουν έδαφος σε λογής λογής υποκατάστατα «αντιμνημονιακής» πολιτικής, που άλλωστε ήδη δραστηριοποιούνται.
Επομένως χρειάζεται άμεσα –χτες– ουσιαστική σύγκλιση για το περιεχόμενο και τους στόχους μια αριστερής προοπτικής! Στον αντίποδα του αντιδραστικού μετώπου να δημιουργηθεί ένα άλλο μέτωπο προοδευτικό, λαϊκό, επιβίωσης, διεξόδου του λαού και της χώρας.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα, ο Δρόμος της Αριστεράς, στις 27 Αυγούστου 2011

7 σχόλια

  1. οι μασκες πεσανε.
    η μεγαλη συμμαχια των φραγκατων με τους κομπλεξικους φτωχους που ντρεπονται γιαυτο που ειναι και ελπιζουν να γινουν καποτε αφεντικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ο "megaw" οικονομολόγος του London schools of economics o κοζανίτης ρε το λεβεντόπαιδο,
    με την γούρνα για πισινα
    και το αυθαίρετο να ξεκουράζεται ο αρχισοσιαληστής φιλος του ΓΑΠΑ...
    ΜΑΠΑ ΒΛΑΚΑ είναι εδώ ;
    ή τον έστειλε ο Γαπ για μεταπτυχιακο στο πτωχευτικό δίκαιο και στην δημιουργική καταστροφική οικονομία ;

    Αρε Βενιζέλο κάηκες μόνος σου σε εφαγε αυτο το βιαστικό που έχεις και η πολυλογία σου, φορτώθηκες όλο τον βόθρο που εκτιζε 2 χρόνια
    ο προκάτοχος σου και έπεσες μέσα με τα μουτρα.

    Δυστυχώς κολυμπάμε όλοι μαζι μεσα στα σκατά του βόθρου και κανείς δεν ειναι διατεθιμένος να σκατωθει για να μας σώσει.
    Ποια ΔΕΘ και κουραφέξαλα σηκωθητε φυγετε όσο ακόμα σας παίρνει γιατι σε λίγο θα αρχίσουν οι δαγκωματιες.

    ΓΙΑ ΤΟ ...ΔΝΤ ;
    Σχόλασε ο γάμος και οι γαμπροί την κάνανε.
    Ο συμπέθερος (Βενιζέλος) καθησυχάζει τους παρευρισκόμενους αλλα οι γαμπροι γίνανε καπνός σαν τον Παναη από τα Μέγαρα.
    Θα ξαναρθουν λέει....
    Τι θα γίνει με το προικοσύμφωνο συμπέθερε και τις λίρες που
    ζητάνε ; Τις έχεις πρόχειρες ;

    Αστα να πάνε αντε να δουμε τι θα γίνει το χάλι αας.
    Τουρκικοί Χαλέδες, απόπατοι τιγκαρισμένοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. -- (επετειακό) --
    Η “Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου” και το “Συμβόλαιο με το Λαό”!
    είναι οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της μεταπολίτευσης.

    Το ΠαΣοΚ δεν συστάθηκε, τότε στην δεκαετία του 1970, για να κάνει όσα επαγγέλθηκε, αλλά για ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙ. Το ΠαΣοΚ συστάθηκε για να εγκλωβίσει τις ελπίδες του λαού για ένα καλύτερο αύριο και να τις ξεφουσκώσει.
    Και σαν ανάχωμα των λαϊκών διεκδικήσεων.
    ____________________________________
    Η “Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου” και το “Συμβόλαιο με το Λαό” είναι οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της μεταπολίτευσης.

    Η χώρα έβγαινε από μια δικτατορία, της οποίας είχε προηγηθεί ένα απίστευτο κοινοβουλευτικό καρναβάλι, και μια εθνική καταστροφή στην Κύπρο. Και μόλις είχε ξεφορτωθεί την επικυριαρχία της μοναρχίας.
    Ηταν χρόνια μεγάλης ελπίδας και αισιοδοξίας. Και φυσικά ήταν χρόνια λαϊκών απαιτήσεων.
    Ηταν η συνέχιση των λαϊκών απαιτήσεων της δεκαετίας του 1960 και των οποίων απαιτήσεων έγινε προσπάθεια να ανακοπούν με κοινοβουλευτικό τρόπο και τελικά με στρατιωτική δικτατορία. Και πάντα τις λαϊκές απαιτήσεις και τα λαϊκά αιτήματα κάποιοι τα βαφτίζουν αριστερά (δεν ξέρουν και πως αλλιώς ίσως να τα ονομάσουν). Ισως γιατί τους βολεύει,
    ίσως γιατί ποιος ξέρει…

    Και φυσικά εμφανίζονται και “αριστερές” πολιτικές οργανώσεις για να “εκφράσουν” αυτά τα αιτήματα, ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ.

    Αυτό έγινε με το ΠαΣοΚ. Προσωπικά τουλάχιστον, 20 ετών τότε το 1980, αυτό πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως έγινε. Αυτός ήταν και αυτός συνέχισε να είναι ο ρόλος της ηγεσίας του ΠαΣοΚ. (Οχι φυσικά του απλού λαϊκού ανθρώπου που πίστεψε στο ΠαΣοΚ και που αργότερα διεφθάρη κιόλας από την πολιτική του).

    Αλλά τουλάχιστον μέχρι και την μεσαία ομάδα στελεχών του ΠαΣοΚ γρήγορα ΟΛΟΙ τους κατάλαβαν, πως η “Διακήρυξη” και το “Συμβόλαιο” είναι λόγια. Και δεν πρόκειται να γίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Οπως και δεν έγινε τίποτε, εκτός από επουσιώδη ζητήματα.

    Ετσι η χώρα συνέχισε
    - σαν αμερικανικό προτεκτοράτο.
    σαν ευρωπαϊκή αποικία κα******* λωτής των ευρωπαϊκών προϊόντων.
    - χωρίς δική της αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη και χωρις “απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας”. (“Διακήρυξη”)
    - χωρίς την υπεσχημένη “κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του” που λέει η “Διακήρυξη”.
    - χωρίς την απλή αναλογική που υπόσχεται το “Συμβόλαιο”.
    - χωρίς το υπεσχημένο δημοψήφισμα για παραμονή στην ΕΟΚ (“Συμβόλαιο”) αλλά με Μάαστριχτ, και Λισαβώνες και Σένγκεν.
    - χωρίς αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, αλλά με SEEBRIG, NRF και HELBROC και αποστολές στρατευμάτων στα πέρατα του κόσμου.
    - χωρίς “τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους, δηλαδή με την αυτοδιαχείρηση ” (“Διακήρυξη”), φρασεολογία που ξεπερνάει ακόμα και τα κομ*******στικά κόμματα και αγγίζει τον αναρχικό χώρο (εκτός κι αν το ΠαΣοΚ ως λαϊκή αυτοδιαχείριση τον παμφάγο κομματικό συνδικαλισμό των ΔΕΚΟ).
    - χωρίς την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που υπόσχεται η “Διακήρυξη”.
    - χωρίς κατάργηση των εισιτηρίων εξετάσεων στα πανεπιστήμια (“Συμβόλαιο”).
    - χωρίς “ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής” (“Διακήρυξη”),
    αλλά με επέκταση του κομματικού ελέγχου στις ενώσεις γεωργικών συνεταιρισμών, το κλείσιμο των εργοστασίων και την αυτονόμηση της ΑΤΕ
    από την αγροτιά.

    ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ χωρίς “δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν” (“Διακήρυξη”).....
    ____________________________________

    Κείμενα σαν τη “Διακήρυξη” και το “Συμβόλαιο”, θα χρησιμεύσουν στους ΚΛΗΡΩΤΟΥΣ Δικαστές
    και Εισαγγελείς του δημοκρατικού μέλλοντος που έρχεται με γρήγορο βήμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γειά σου μίστερ ΠΡΟΥΣΤ ο διαχειριστής του μπλογκ άρχισε και κουράζεται και ...εμπιστεύεται άλλους.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ Γ.ΡΑΛΛΗ ΤΟ 81 ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ…...του ΣΑΠΙΟΥ ΑΝΔΡΕ ΠΑΠΑΤΖΗ.

    ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΝ ΞΕΡΑΜΕ ΚΙ’ΕΜΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
    ΔΕΝ ΘΕΛΑΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ _________________________________

    (ΑΣ ΨΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ Η ΝΔ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΣΗΜΑΙΑ)…..


    ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΚΟ.
    ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ
    Ο ΥΙΟΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
    ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ……

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και το αποτέλεσμα του σάπιου σπέρματος στην άρρωστη μήτρα....
    ΓΑΠ: Απευθύνεται σε ηλίθιους (εθνική συνδιάσκεψη ΠΑΣΟΚ)οπότε λογικό να λέει παπαριές.......

    Τη ΝΔ κατηγόρησε ο ΓΑΠ ότι φταίει για το αδιέξοδο που δημιούργησε με τά από δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας. Ενώ όσο ήταν στην αντιπολίτευση, μαζί με το Κρόγια,
    μας λέγανε ότι η ΝΔ σε 5,5 χρόνια αύξησε 100 δις το δημόσιο χρέος... σήμερα μας είπε ότι το διπλασίασε δηλ. από δήθεν 150 το πήγε στα 300 που το παρέλαβε αυτός...

    Φυσικά αυξάνει σαν ακορντεόν το χρέος της ΝΔ (που έχουμε πει πολλές φορές ότι τα 80 δις ήταν για τόκους ΠΑΣΟΚ και όπλα που αγόρασαν) για να κρύψει τη δικιά του γύμνια και ότι ο ίδιος
    ____________________________________
    Αύξησε το δημόσιο χρέος κατά 65 δις μόνο μέσα σε 21 μήνες...
    φανταστείτε να κυβερνάει και άλλα δύο χρόνια + + + + + + + + + + + +

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ρούντι Ρινάλντι, έχουμε βαρεθεί εδώ και τρεις δεκαετίες όλους εσάς του κωλοαριστερούς με τις σοβιετικές αντιλήψεις. Την μεγαλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσατε να προσφέρατε σε αυτή τη χώρα, είναι να την εγκαταλείψετε τάχιστα. Αλλιώς σκάστε και βουλώστε το, διότι και η υπομονή μας εξαντλείται με γοργούς ρυθμούς. Και ναι, είτε το θέλετε, είτε όχι θα δημιουργηθεί ένα αστικό μέτωπο που θα σαρώσει άπαξ δια παντός την ηλίθια ιδεολογία σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση