Παναγιώτης Παπαγεωργίου: "Ήρωάς μου σήμερα, ο κάθε άνθρωπος που καταφέρνει να ξεχωρίσει μέσω των αρετών του και όχι των γνωριμιών του"....

...ένας γεννημένος μουσικός,  απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ,  αποκλειστικά για το PRESS-GR ! ( Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης ...

...ένας γεννημένος μουσικός, 

απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ, 

αποκλειστικά για το PRESS-GR!

(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)

Γεννημένος στην Λαμπρινή της Αθήνας, άνοιξα τ' αυτιά μου και άκουσα μουσική... όχι, λάθος...μουσικές! Η μάνα πρωτοχορεύτρια στη "Δώρα Στράτου" έβαζε παραδοσιακά, τραγούδαγε... O πατέρας, "ζωγράφος μεγάλων επιφανειών" και μεγαλωμένος στην Αθήνα του '60, έβαζε Socrates, Stones, Beatles, Σιδηρόπουλο, Zepellin, Πουλικάκο, Purple, Σαββόπουλο, Παπάζογλου, Βαμβακάρη, Παγιουτζή, Πανούση...Έτσι, αχόρταγα, μάζευα υλικό από ήχους, προφορές, "χρώματα" και "μέταλλα"... Θυμάμαι πάντα να έχω ένα ζευγάρι ακουστικά στ' αυτιά, για να μη χάνω ούτε γδάρσιμο από τις αυλακιές του βινυλίου.
Μεγάλωσα... O πατέρας το είχε βάλει σκοπό να με...
κάνει μουσικόφιλο... Rock In Athens '85 (Stranglers, Clash, Cure, Depeche Mode), Μουσικές Ταξιαρχείες στο Γήπεδο του Απόλλωνα, Pink Floyd στο ΟΑΚΑ, Bob Dylan...Από κοντά εγώ...

Παράλληλα, λειτούργησε κ η άλλη πλευρά, οι παραδοσιακοί χοροί, από μικρή ηλικία τόση αγάπη, που έγινε και η επιλογή μου, ως επάγγελμα. Αυτό κάνω σήμερα, με κέντρο της προσοχής μου το Κέντρο Ελληνικής Τέχνης.

Κάποια στιγμή, έφτασα στο Λύκειο. Εκεί, λόγω των παρ. κρουστών που έπαιζα από μικρός, μία καθηγήτριά μου, με βάζει να παίξω drums στην εκδήλωση της επετείου για το Πολυτεχνείο. Με τον φίλο μου, Ανέστη Ψαραδάκο (Biotech, Ammos), ξεκινήσαμε την πρώτη μας μπάντα. Εγώ τύμπανα, αυτός κιθάρα.
Στην επόμενη γιορτή, με το που τελείωσε, πήγαμε όσοι παίζαμε σε μία τάξη, και αρχίσαμε να τραγουδάμε, με τις κιθάρες... Εκεί, ξεκίνησα να τραγουδάω το "Dust In The Wind" των Kansas... Ήταν η πρώτη φορά, πέρα από το μπάνιο μου, που τραγούδαγα. Ο Ανέστης, μου προτείνει ν' αφήσω τα τύμπανα και να πιάσω το μικρόφωνο (ποιος Phil Collins...;)
Η πρώτη μπάντα ήταν οι Blizzard. Εκεί, έγινε η αρχή... 2 demos, πολλές συναυλίες, φεστιβάλ, κριτικές σε περιοδικά και fanzines και η κορύφωση με το live στο Camel, για το πάρτυ του ελληνικού Fan Club των Dream Theater, όπου είχαμε την τιμή να βρεθούμε στη σκηνή με τον drummer τους, Μike Portnoy.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλά αλλάζουν τα γούστα τους. Έτσι, το '03, αφήνουμε τους Blizzard πίσω με σκοπό να κάνει ο κάθε ένας αυτό που ήθελε.
Εκεί, σχηματίζω τους Parthian Shot με τον φίλο μου Γιάννη Λυκάκη (μπάσο), την μπάντα στην όποια εξακολουθώ να είμαι μέχρι και σήμερα. Lives, demos και κάποια στιγμή, το 2005, κάνουμε μια μικρή ανάπαυλα, για να ξεπεραστούν κάποια προβλήματα, τα οποία πλέον αποτελούν παρελθόν, και τώρα είμαστε στη διαδικασία συγγραφής νέων κομματιών.

Εκεί, έρχονται στη ζωή μου οι Acid Baby, μία εναλλακτική/metal μπάντα στο ύφος των Monster Magnet/Faith no more/System of a down/Pantera, με την οποία είχα την πιο έντονη, ως τραγουδιστής, δραστηριότητα μέχρι τώρα. Πάρα πολλά lives, ακόμα και tour σε κεντρικές πόλεις της Ελλάδος, ένας δίσκος που τελικά ποτέ δεν είδε "ράφι", μέχρι το 2007 που διαλύσαμε.
Στην καθαρά προσωπική μου πλευρά, έχω γευτεί εμπειρίες, πέρα τον αναρίθμητων χορευτικών παραστάσεων, όπως: 

• Audition για τους Magic De Spell, όπου ενώ κρίθηκα ως ο καταλληλότερος, ήμουν ακόμα ανήλικος... 
• Συμμετοχή, ως ηθοποιός, σε παραστάσεις όπως οι "Αχαρνής" του Αριστοφάνη, δίπλα στους Βέγγο και Πιατά, και "Ορέστεια" του Αισχύλου, δίπλα στον Τάσσο Μπαντή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, αλλά και μουσική καθοδήγηση από τους Θεόδωρο Αντωνίου και Ιάκωβο Κονιτόπουλο...
• Διάφορες άλλες audiotion, μεταξύ των οποίων για μία παράσταση των Αντύπα/Σπάθα/Νικολακοπούλου... 
• Συμμετοχή στην Ορχήστρα του Πνευματικού Κέντρου Νέας Ιωνίας, με μαέστρο τον Στέφανο Ψαραδάκο, παίρνοντας μέρος ως σολίστ σε συναυλίες ή σαν μέρος της χορωδίας, πλαισιώνοντας καλλιτέχνες όπως οι Λέκκας, Χαλκιάς, Μητροπάνος, Λάρδης κ.α. 
• Συμμετοχή ως κρουστός σε σχήματα παραδοσιακής μουσικής, σε παραστάσεις και εκδηλώσεις, με σημαντικότερη αυτή, στην ορχήστρα του Π.Κ του Ο.Τ.Ε, υπό την καθοδήγηση του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη (χωρίς την Λερναία Ύδρα)... 
• Έχω κάνει φωνές για το multiplayer role-playing game "DARKFALL", με sound engineer τον Παναγιώτη Κουβέλη... 
• Εμφανίσεις με διάφορα groups, σε μεμονωμένα lives ή ηχογραφήματα. 

Τελευταία, με απασχολεί το ακουστικό project διασκευών "Bad Joke", που έχω φτιάξει με τον Άγι Αγγελομάτη των "1 Βήμα Μπροστά".

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να βλέπω τον άνθρωπό μου άβαφτο, το πρωί, και να μου αρέσει πιο πολύ απ’ ότι με «φτιασίδια». Μισό, να γυρίσω να κοιτάξω… ναι, αυτό ακριβώς.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί; 
Η συμπλήρωση των ωρών που έχω ανάγκη. Ευτυχώς, τίποτ’ άλλο
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια; 
Μόλις τώρα.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι; 
Αισιόδοξος. Τώρα, σίγουρα υπάρχουν κι άλλα βασικά. Εκτός αν τελικά είμαι μονοδιάστατος.
Το βασικό ελάττωμά σου; 
Χμμμμ…ποιο απ’όλα να διαλέξω…; Το «Φωνακλάς» πιάνεται;
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια; 
Σχεδόν σε όλα, εκτός εκείνων που γκρεμίζουν την εικόνα και τη θέση αυτού που τα κάνει. Εκεί είμαι μάλλον ανελέητος.
Η τελευταία φορά που έκλαψες; 
Όταν κράταγα τον άνθρωπό μου αγκαλιά, ακούγοντας ένα πολύ συγκεκριμένο τραγούδι. Πρόσφατα…

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο; 
Ο Βούδας. Για τέσσερις λόγους: Πιστεύω ότι έχω αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση, γελάω και προσπαθώ να αποπνέω αισιοδοξία, έχω ξυρισμένο κεφάλι και κάποια παραπάνω κιλάκια…
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα; 
Σήμερα; ο καθένας που μπορεί, χωρίς να ενοχλεί τον διπλανό του, να κάνει τη ζωή του όπως αυτός θέλει. Κάθε άνθρωπος που καταφέρνει να ξεχωρίσει μέσω των αρετών του και όχι των γνωριμιών του.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε; 
Ο Κύκλος Των Χαμένων Ποιητών. Η τελευταία σκηνή είναι μάθημα ζωής. Αυτό που λέγαμε για τις αρετές στην προηγούμενη απάντησή μου; Ε, αυτό ακριβώς το νόημά της.
Το αγαπημένο σου ταξίδι; 
Δεν έχω. Μάλλον το ίδιο το ταξίδι, σαν διαδικασία. Ο προορισμός μάλλον δεν με πολυαπασχολεί.

Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς; 
Edgar Alan Poe, Philip Dick, Tolkien…
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα; 
Τι περισσότερο του να είναι Αρσενικό; Λείπει πολύ σήμερα αυτό στις μέρες μας.
…Και σε μια γυναίκα; 
Το αντίστοιχο: να είναι Θηλυκό. Ξεκάθαροι ρόλοι. Μέγιστη αρετή η κατανόηση τους.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Freddie Mercury… Ο άνθρωπος που με έκανε να λατρέψω τη μουσική.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Εξαρτάται. Έχω μεγάλο ρεπερτόριο, και ποτέ την ίδια διάθεση κάθε φορά που κάνω ντους.

Το βιβλίο που σε σημάδεψε; 
Η «Έκσταση» του Λουντέμη.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος; 
Rembrant, Bosch & Dali
Το αγαπημένο σου χρώμα; 
Οι ενδιάμεσες αποχρώσεις των μπλε και πράσινου.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου; 
Να έχω τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου και να γίνομαι καλύτερος για χάρη του.
Το αγαπημένο σου ποτό; 
Μπύρα μάλλον, αλλά έχω και μία ιδιαίτερη αδυναμία στα πατροπαράδοτα… τσικουδιά, ούζο, τσίπουρο…
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο; 
Για τίποτα απολύτως. Λατρεύω το κάθε λάθος που έχω κάνει όσο και τα σωστά μου.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα; 
Την έλλειψη αυτοσεβασμού.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία; 
Η μουσική και ότι έχει να κάνει με τη δημιουργία/ερμηνεία της.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου; 
Θα έλεγα η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου, αλλά επειδή το ένοιωσα, δε το φοβάμαι πια. Μάλλον το να χαλάσω την όποια θετική εικόνα έχω δώσει σε κάποιον.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα; 
Χαχαχαχαχα… Στην περίπτωση που πρέπει να ελιχθώ ώστε να γλιτώσω μία κατάσταση από το να εκτροχιαστεί. Ξέρετε, από τα αναγκαία ψέμματα, τα καλά.
Ποιο είναι το μότο σου; 
Είναι από ένα τραγούδι, αγγλόφωνο…
“They make no seatbelts for the mind, so I cannot fasten up for this ride”
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις; 
Ερωτευμένος.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει; 
Δε ξέρω. Δε θα ήθελα να μου πει τίποτα. Νομίζω ότι θα είχε μεγαλύτερα πράγματα να κάνει από το να πιάσει την κουβέντα με κάποιον από εμάς -και καλά θα έκανε, εάν δεχτούμε ότι υπάρχει- Σίγουρα, δε θα ήθελα να μου ζητήσει συγνώμη για όσα κακά έχει προκαλέσει. Εκτός αν θα προτιμούσε ν’ακούσει τι έχουμε να του πούμε…
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Στην καλύτερη κατάσταση που έχω βρεθεί ποτέ μου. Μακράν στην πιο ευτυχισμένη μου στιγμή.