Ένας τσολιάς για κλάματα...

Του Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη Πίστευα -και θέλω ακόμη να πιστεύω- ότι στο τιμημένο κι ένδοξο  Σώμα των Ευζώνων , δεν παρατηρούνται τα συχνά ...

Του Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη

Πίστευα -και θέλω ακόμη να πιστεύω- ότι στο τιμημένο κι ένδοξο Σώμα των Ευζώνων, δεν παρατηρούνται τα συχνά φαινόμενα παρακμής των λοιπών ελληνικών σωμάτων ασφαλείας.

Αν δεν μ᾽ απατά (και) η μνήμη μου, δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας αποκαλύψεις για τυχόν απρεπή συμπεριφορά των Ευζώνων, που δεν συνάδει με την ξεχωριστή αποστολή που έχουν αναλάβει, με το βλέμμα ακίνητο και το σθένος αμετακίνητο σαν απόδειξη σεβασμού στην εθνική μας παράδοση και σαν φόρο τιμής στους ήρωες των αγώνων του Έθνους μας για την απόκτηση της ανεξαρτησίας και λευτεριάς του. 

Ελπίζω, στη εποχή των νέων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, να μην αντικρίσω κάποια στιγμή στο facebook, τον όποιο τσολιά να κρεμά από τη κάννη του όπλου του το στριγκάκι του ή να υπερηφανεύεται (προσκομίζοντας φωτογραφικά ντοκουμέντα) για το πως σκάει έναν... μπάφο στα κρυφά, στο φυλάκιό του. Ούτε να δω στο youporn τσολιάδες να παρτουζώνουν κοπέλες από το πρώην σοβιετικό μπλοκ, κατά το διάβα των καλλίγραμων θηλυκών από τα ελληνικά σύνορα -όπως κατά καιρούς σχετικές φήμες αναφέρουν- και να φωνάζουν για το πόσο βαριά είναι η.. γλίτσα του τσολιά. Θέλω να πιστεύω ότι η ακόλουθη παρουσίαση των εξοργιστικών και παράλληλα λυπηρών εικόνων ντροπής ενός μέλους της Προεδρικής Φρουράς, αποτελεί την μοναδική εξαίρεση στον κανόνα.
Αρχικά, σημειώνω ότι δεν επιθυμώ να...
δημοσιεύσω το όνομα του ανεγκέφαλου, καθώς στόχος αυτού του δημοσιεύματος δεν είναι η στοχοποίηση του ανώριμου φέροντα του εθνόσημου, που βλακωδώς υπερέβη την αγάπη του για την φορεσιά που φορά και την ατίμασε, δημοσιεύοντας φωτογραφίες του στο προσωπικό του προφίλ του στο facebook, Εξάλλου, αν οι ανώτεροί του ή οι στρατιωτικοί ακόλουθοι του Προέδρου της Δημοκρατίας ενοχληθούν από τη στάση του μπορούν εύκολα να τον βρουν, λόγω του ολιγάριθμου των ανδρών που απαρτίζουν το εν λόγω σώμα (μόλις 120 μέλη!) και ενδεχομένως παραδειγματικά να τον τιμωρήσουν ή να τον εκπαιδεύσουν καταλλήλως, δίνοντάς του μια δεύτερη ευκαιρία να ενημερωθεί για την ιστορία της ηρωικής φουστανέλλας και του θρυλικού τσαρουχιού που φορά. 

Δυστυχώς, οι σχετικές φωτογραφίες που δημοσιεύονται (κατα)δείχνουν ότι ο εύζωνας χαριεντίζεται φορώντας την στολή, μπρος από ιστορικό μνημείο. Στο ίδιο φωτογραφικό άλμπουμ, γίνεται φανερό ότι ο εν λόγω απαίδευτος και ανιστόρητος νέος, καλεί φίλους του για να φωτογραφηθούν ενόσω αυτός φυλάει το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, μπροστά από το ελληνικό κοινοβούλιο κι έπειτα δημοσιεύει τις πόζες του. Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να στέκονταν αγέρωχος και να απέδιδε με υπερηφάνεια και σεβασμό τις προβλεπόμενες τιμές (και όχι τις φωτογραφικές στάσεις με φιλαράκια) σαν απόδειξη της ευγνωμοσύνης του Έθνους, προς το νεκρό ήρωα και για να θυμίζει σ’ όλο τον κόσμο ότι, «η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα». Προφανώς, όμως, ο νεαρός φουστανελλοφόρος παράφρασε της καρδιάς το πύρωμα, που αψηφά τις κυρώσεις από την ασεβή στάση του. Μοιάζει τόσο παρασυρμένος από την διάθεσή του να παρουσιάσει δημοσίως το πόσο του πηγαίνει η στολή, που αδιαφορεί για την ιστορία των προγόνων του, μια ιστορία που του επιτρέπει να κάνει αυτός τώρα τις μαλακίες του. Και προσπερνά την τιμή ότι φορά μια στολή που ενσαρκώνει ολόκληρες περιόδους εθνικών αγώνων και ειρηνικής ζωής. 

Υπενθυμίζω με αφορμή (μετά και τις πληροφορίες που συγκέντρωσα, ύστερα από σχετική αναζήτηση), ότι ο τύπος της στολής αρχίζει να διαμορφώνεται από την εποχή του Ομήρου με τους «καλά - ζωσμένους» μαχητές που ονομάζονταν Εύζωνες, (ευ - ζωνες) και ολοκληρώνεται με τη φουστανέλλα και το τσαρούχι σε συγκεκριμένο τύπο στολής κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας. Ο τύπος δηλαδή της σημερινής στολής των Ευζώνων είναι εξέλιξη της αρχαίας χλαμύδας (κι ίσως το αρχαίο φιλελεύθερο ερωτικό πνεύμα να παρέσυρε τον ψηλό κι άμυαλο προασπιστή των Μνημείων του Έθνους). Αργότερα, κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία, η στολή αυτή καθιερώθηκε από τους οπλαρχηγούς και τους αγωνιστές της επανάστασης, σαν επίσημη εθνική ενδυμασία. Την τιμημένη αυτή στολή φορούσαν και τα ένδοξα Συντάγματα-Τάγματα των Ευζώνων μας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, την Μικρασιατική Εκστρατεία τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Οι Ευζωνικές Στολές δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ένδυμα που βοηθά την εκπλήρωση ερωτικών φαντασιώσεων. Είναι εξ’ ολοκλήρου χειροποίητες, μεγάλης παραδοσιακής αξίας και η κατασκευή τους απαιτεί υψηλή τέχνη με εξειδίκευση. Έχουν μεγάλο κόστος και χρόνο κατασκευής λόγω της ποιότητας και σπανιότητας των υλικών και των απαιτούμενων ημερομισθίων. (Μία πλήρης ευζωνική στολή απαιτεί περίπου 80 ημερομίσθια για να κατασκευασθεί). Σ᾽ αυτή τη στολή, η φωτογραγική συνοδός του εικονιζόμενου, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι άφησε το άρωμα και το ρουζ της...

Το κόκκινο χρώμα του φάριου (του καπέλου) και το μαύρο της φούντας του, συμβολίζουν αντίστοιχα τις θυσίες, το αίμα, το πένθος και τα δάκρυα των Ελλήνων στον βωμό της ελευθερίας κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Για το κέντημα της φέρμελης (του γιλέκου) των Ευζώνων, χρησιμοποιούνται λευκά νήματα, ενώ για των Αξιωματικών επίχρυσα. Το μαύρο χρώμα του υφάσματος και το άσπρο κέντημα της φέρμελης συμβολίζουν όπως και στο φάριο, αντίστοιχα το πένθος της σκλαβιάς και την αγνότητα των αγώνων για την ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία.
Επάνω σε κάτασπρο ύφασμα 30 μέτρων, κατασκευάζονται 400 δίπλες (πιέτες) της φουστανέλλας. Ο συγκεκριμένος αυτός τύπος διαμορφώθηκε και καθιερώθηκε στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας, τότε που «όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Τόσο βαρύς ο ζυγός και τόση η λαχτάρα για λευτεριά του δουλομένου γένους, ώστε για κάθε χρόνο σκλαβιάς που περνούσε, επροστίθετο κρυφά με πίκρα και απογοήτευση και μια πιέτα στα φουστανέλλα, μέχρι που συμπληρώθηκαν 400 δίπλες, όσα δηλαδή και τα χρόνια της δουλειάς, τα οποία ακριβώς και συμβολίζουν. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη ιστορική και παραδοσιακή εθνική αξία, διότι θα υπενθυμίζει και θα τονίζει πάντοτε στους μεταγενέστερους τη συνέχεια της εθνικής συνείδησης των ελλήνων και τους στίχους από το Θούριο του Ρήγα: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Το ολόλευκο χρώμα της φουστανέλλας, συμβολίζει την αγνότητα των αγώνων και θυσιών του δουλωμένου Έθνους, επί 400 χρόνια για την ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας του και λευτεριάς του.
Τα κρόσια είναι κορδόνια μπλε και άσπρου χρώματος, δηλαδή τα εθνικά χρώματα της ελληνικής σημαίας, που συμβολίζουν τον καταγάλανο ουρανό και τις όμορφες θάλασσες της πατρίδας μας.
Τα παραδοσιακά τσαρούχια είναι εξ’ ολοκλήρου χειροποίητα, από σκληρό κόκκινο δέρμα και σόλα οπλισμένη με 60 καρφιά. Το ζευγάρι μέρος καταλήγει σε μια αιχμηρή προεξοχή, επί της οποίας μια όμορφη μαύρη φούντα κάθεται με χάρη και την αποκρύπτει με πονηριά. Η λαϊκή τέχνη κατά τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς εκτός από τη χάρη, την ομορφιά και την απλότητα, έφτιαξε το τσαρούχι βαρύ, σκληρό, δυνατό και ανθεκτικό, για να πατά σταθερά, να γατζώνει στο έδαφος και να κλωτσά, κατάλληλο δηλαδή για αγώνα σώμα με σώμα και για πόλεμο στα βουνά, στα λαγκάδια και στους κάμπους της σκλαβωμένης πατρίδας μας. Με λίγα λόγια αποτελούσε το πρακτικό, το απλό, το σίγουρο και το νόμιμο όπλο των Ελλήνων κατά του δυνάστη. Η παραδοσιακή και συμβολική αξία του τσαρουχιού είναι μεγαλύτερη της πρακτικής. Το αδούλωτο δηλαδή πνεύμα των ραγιάδων ήθελε το τσαρούχι δυνατό και κατάλληλο για κλωτσιές, για να ρίξει τον κατακτητή κλωτσώντας τον στην θάλασσα. Όπως το τσαρούχι ανέβαινε σκαρφαλώνοντας ψηλά στις βουνοκορφές, έτσι και ο ελληνισμός με αυτό το τσαρούχι θα ανέβαινε ψηλά, δηλαδή θα νικούσε τον κατακτητή και θα αποκτούσε την λευτεριά του, όπως και έγινε.
Oι κινήσεις των ευζώνων είναι στην πραγματικότητα ένα είδος ιστορικής χορογραφίας, καθώς αναπαριστούν ακόμα και την «κλωτσιά» που έδιναν κατά τη διάρκεια μάχης σώμα με σώμα με το τσαρούχι, στο οποίο είχαν καλά κρυμμένο ένα μαχαίρι.
Οι Εύζωνες είναι κληρωτοί στρατεύσιμοι οπλίτες οι οποίοι επιλέγονται για να υπηρετήσουν στην Προεδρική Φρουρά με βάση τα εξής κριτήρια:
1. Ανάστημα 1,88 και άνω (ο εικονιζόμενος σίγουρα το έχει)
2. Αρίστη σωματική διάπλαση (ο εικονιζόμενος φαίνεται να την έχει)
3. Αρίστη ψυχοπνευματική κατάσταση (ο εικονιζόμενος παίζεται αν την έχει)
4. Χαρακτήρας και Ήθος (ο εικονιζόμενος αμφισβειτείτε για το αν τα διαθέτει)
5. Πίστη προς την αποστολή του Εύζωνα (ο εικονιζόμενος παράφρασε αυτή τη πίστη)
Εδώ αξίζει να σημειωθεί η ηρωική πράξη του Εύζωνα Κώστα Κουκίδη ο οποίος, με την είσοδο των γερμανών στην Αθήνα, συνέπεσε να ήταν ο τιμητικός φρουρός της ελληνικής σημαίας η οποία υπερήφανα κυμάτιζε επάνω στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Την στιγμή που οι γερμανοί ανέβαιναν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης για να υψώσουν την γερμανική σημαία στη θέση της ελληνικής, για να μην πέσει στα χέρια τους, τυλίχθηκε με αυτή και ρίχτηκε στο κενό. Η ελληνική σημαία έγινε σάβανο για τον Κώστα Κουκίδη, όμως δεν έπεσε στα χέρια των κατακτητών.
Η Προεδρική Φρουρά είναι η μοναδική τιμητική φρουρά σε όλο τον κόσμο που αποτελείται από στρατιώτες θητείας και όχι από επαγγελματίες στρατιωτικούς. Αν, όμως, οι εθελοντές έχουν την ίδια αντίληψη με τον εικονιζόμενο για το καθήκον τους, τότε μάλλον η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά την επαγγελματοποίησή της...