Τα επαγγέλματα που ανοιγοκλείνουν...

Από το  marketingweek.gr Το « ανοιγοκλείσιμο » των επαγγελμάτων δεν είναι μόνο πολιτική υπόθεση. Εκτός από τα επαγγέλματα που άνοιξαν για ...

Από το marketingweek.gr

Το «ανοιγοκλείσιμο» των επαγγελμάτων δεν είναι μόνο πολιτική υπόθεση. Εκτός από τα επαγγέλματα που άνοιξαν για να ανακαλύψει κατόπιν η κυβέρνηση (που έλεγε ότι τα άνοιξε), ότι δεν έχουν ακριβώς ανοίξει, υπάρχουν και εκείνα που ανοιγοκλείνουν για λόγους δικαστικούς.
Οι εφημεριδοπώλες λοιπόν του Πειραιά και κάποιων ακόμα περιοχών, παραμένουν κλειστό επάγγελμα, καθώς το Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε προσωρινή διαταγή που επιβάλει στα πρακτορεία να συνεχίσουν να διανέμουν μέσω του κλειστού επαγγέλματος. Την ίδια στιγμή σε άλλες περιοχές της χώρας οι δικαστές δεν παρεμπόδισαν την εφαρμογή του νόμου, ενώ το ανώτατο δικαστήριο που περισσότερο ασχολείται με αυτού του είδους τις αντισυνταγματικότητες, το Συμβούλιο Επικρατείας, με αφορμή την υπόθεση των...
ταξί έχει ήδη εκδώσει σχετικές αποφάσεις που υποστηρίζουν το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, η ΕΙΗΕΑ σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι στο Πρωτοδικείο Πειραιά υπάρχει σε κρίσιμη θέση συγγενής εφημεριδοπώλη, από εκείνους που κατέθεσαν το αίτημα.
Η υπόθεση είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις στη χώρα και των επιπτώσεων που σε τελική ανάλυση, έχουν για την ώρα στην πραγματική οικονομία. Τα συντεχνιακά συμφέροντα υπερασπίζονται λυσσωδώς τη διατήρηση των προνομίων τους σε κάθε επίπεδο και κάθε ευκαιρία. Πολλαπλασιάζουν το πολιτικό και οικονομικό κόστος της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων με επιθέσεις στα Μέσα Επικοινωνίας, διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, επιδείνωση της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό κ.λπ. Συμμαχούν με κάθε έναν που προσφέρεται. Μεμονωμένους πολιτικούς στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, κόμματα που ενδιαφέρονται να εξαγοράσουν μερικές ψήφους με τη στήριξή τους, παρέες, φίλους και συγγενείς στη δικαιοσύνη και τη δημόσια διοίκηση. Μετατρέπουν την κοινωνία σε ένα πεδίο μάχης ολοκληρωτικού πολέμου, όπου «κάθε δρόμος, κάθε γωνιά, κάθε σπίτι, αποτελεί την επόμενη γραμμή άμυνας ή αντεπίθεσης».
Η λυσσώδης αυτή άμυνα, δεν έχει την αντίστοιχη κοινωνική στήριξη. Στην περίπτωση των κλειστών επαγγελμάτων, για παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ζητούν το πλήρες άνοιγμα, έχοντας αντιληφθεί ενστικτωδώς ότι η σωτηρία της χώρας περνά από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Το πρακτικό οικονομικό αποτέλεσμα είναι όμως ότι ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος θα κληθεί να δημιουργήσει επενδύσεις και θέσεις εργασίας για να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που προσφέρουν οι μεταρρυθμίσεις, μένει «στα μετόπισθεν» και η οικονομία μετατρέπεται σε ένα ερειπωμένο πεδίο μάχης, όπου η ανοικοδόμηση δεν ξεκινά, όσο ο πόλεμος συνεχίζεται.
Πώς να μπει και άλλο πρακτορείο ή και άλλοι οικονομικοί παίκτες στη διανομή εφημερίδων και να αρχίσουν οι μεταρρυθμίσεις να αποδίδουν το οικονομικό τους αποτέλεσμα, στον συγκεκριμένο τομέα, όταν το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει λόγω του ανταρτοπόλεμου που έχει εξαπολυθεί και την ίδια στιγμή που η παντελής έλλειψη χρηματοδότησης της οικονομίας, η υψηλή φορολογία και η αβεβαιότητα του υψηλού κινδύνου χρεοκοπίας υπονομεύουν το ηθικό και τις προσδοκίες των επιχειρηματιών.
Το πρόβλημα σε όλα αυτά είναι η βραδύτητα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και η στήριξη που απολαμβάνουν οι κάθε είδους συντεχνίες από το ελληνικό σύστημα εξουσίας (πολιτικό, επικοινωνιακό, δημοσιο-υπαλληλικό κ.λπ.). Τα επαγγέλματα που ανοιγοκλείνουν είναι χαρακτηριστικά. Οι ενδιαφερόμενοι δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι τα προνόμιά τους δεν θα έχουν καμμία αξία αν η χώρα βρεθεί στα χειρότερα, αν δηλαδή χάσει τη βοήθεια των ευρωπαίων. Τα προνόμια τότε θα καταργηθούν με τη βιαιότητα, που θα φέρει η ακραία οικονομική ανάγκη, αλλά σε επίπεδο ζωής πολύ χαμηλότερο για όλους.