Γράφει η Λώρη Κέζα Οι καλοί τρόποι είναι αξιοθαύμαστοι. Τους διδάσκουμε μάλιστα στα παιδιά, με ποικίλους τρόπους: «υπάρχουν τρεις μαγικές ...
Γράφει η Λώρη Κέζα
Οι καλοί τρόποι είναι αξιοθαύμαστοι. Τους διδάσκουμε μάλιστα στα παιδιά, με ποικίλους τρόπους: «υπάρχουν τρεις μαγικές λεξούλες, ευχαριστώ, παρακαλώ, συγγνώμη». Από λεξούλες η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου τα πάει περίφημα. Ζήτησε δημοσίως συγγνώμη από τους μαθητές όλων των βαθμίδων, όλων των σχολείων της επικράτειας. Ζήτησε συγγνώμη σαν να τους πάτησε το πόδι κατά λάθος.
Τόσο απλά_ ένα χαμηλότονο, δημόσιο «σόρι». Μπορεί άραγε να συγχωρεθεί η υπουργός Παιδείας για την καθυστέρηση στην εκτύπωση των σχολικών βιβλίων; Κατάφερε για πρώτη φορά στα χρονικά να...
γίνει αγιασμός χωρίς να υπάρχει ούτε ένα βιβλίο. Υπερβάλλουμε. Διανεμήθηκαν κάμποσα βιβλία αλλά υπολείπονται 31 εκατομμύρια αντίτυπα για να ξεκινήσει κανονικά το μάθημα. Μπορεί άραγε να συγχωρεθεί λόγω των καλών τρόπων της η ευγενής υπουργός; Μάλλον όχι. Γιατί δεν μιλάμε για σφάλμα, για ολιγωρία, ατυχία ή στραβοπάτημα. Μιλάμε για έγκλημα κατά της δωρεάν εκπαίδευσης. Έμπειροι δάσκαλοι και καθηγητές λένε ότι δεν τους έχει ξανατύχει να κάνουν μάθημα στον αέρα, άνευ εγχειριδίων και αναζητούν μεθόδους για να δουλέψουν κατά το πρώτο δίμηνο.
Η κυρία Διαμαντοπούλου αρνείται πεισματικά να αναλάβει τις ευθύνες της. Αντί να λουφάξει σε καμιά γωνιά για να ξεχαστεί το ζήτημα μέσα στη γενική πολιτική αναμπουμπούλα, τολμά να επιρρίπτει ευθύνες προς πάσα κατεύθυνση. Φταίνε τα άλλα υπουργεία, φταίει το Ελεγκτικό Συνέδριο, φταίνε «αρμόδιοι και συναρμόδιοι», πιθανώς να φταίνε οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, τα παιδιά των λουλουδιών και η γενιά του Πολυτεχνείου.
Δεν μας ενδιαφέρει ο χαρακτήρας της υπουργού και η απροθυμία της να κάνει αυτοκριτική. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η γενική στάση απέναντι στους πολίτες, τους φορολογούμενους, τους μαθητές που αντιμετωπίζονται ως κουτορνίθια. Ας αφήσουμε στην άκρη τα βιβλία για να δούμε το μοντέλο συμπεριφοράς: όταν έρχεται το κακό ευρίσκεται πάντοτε ο άσχετος (ή ο λιγότερο σχετικός) υπαίτιος και γίνεται προσπάθεια επιμερισμού της ευθύνης. Αν η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν Ιάπωνας θα είχε αυτοκτονήσει, αν ήταν Γερμανός θα είχε παραιτηθεί πλην όμως είναι ντόπια, πιστή στις αρχές και τις συμπεριφορές που καταβύθισαν τη χώρα.
Πέρα από την απέλπιδα, αποτυχημένη προσπάθεια να κατηγορήσει τρίτους, η υπουργός Παιδείας επέλεξε έναν ακόμη τρόπο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Θόλωσε τα νερά μιλώντας για ψηφιακή εκπαίδευση και για διανομή dvd. Δεν θα χρησιμοποιήσουμε το επιχείρημα του τσέλιγκα για να πούμε ότι υπάρχουν οικογένειες χωρίς υπολογιστή.
Θα σταθούμε στις υπάρχουσες μεθόδους, τις οποίες γνωρίζουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι έτοιμοι να διδάξουν μέσα από τις νέες τεχνολογίες: ούτε το πρόγραμμα έχει προσαρμοστεί στα ηλεκτρονικά δεδομένα ούτε υπάρχει ανάλογη εμπειρία. Το σχολείο δεν είναι ένα δωμάτιο με θρανία όπου καθένας δείχνει πέντε κολλυβογράμματα. Υπάρχει παιδαγωγική επιστήμη που μελετά τους τρόπους μεταβίβασης της γνώσης. Προς το παρόν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν διαθέτει τις αναγκαίες μεθόδους για να γίνει μάθημα μέσα από dvd. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, θα κρατούσαμε τα παιδιά στο σπίτι και τα μαθαίναμε μόνοι μας την αλφαβήτα.
Η ανικανότητα της κυρίας Διαμαντοπούλου να ανταποκριθεί στις βασικές υποχρεώσεις της και να εκτυπώσει στην ώρα τους τα σχολικά βιβλία είναι το έλασσον: το ζήτημα θα επιλυθεί εντός τους έτους. Αυτό που κυρίως μας προβληματίζει είναι ότι (με ομολογουμένως μεγάλη ευγένεια) απευθύνεται στους γονείς σαν να μιλά σε παιδιά του νηπιαγωγείου.
να βγει η σωτη να στηριξει την κυρα διαμαντω.
ΑπάντησηΔιαγραφήδικομματικη και της πρεσβειας ειναι σωτη,κατι θα κονομησεις.
Καλώς τους μούτσους στο λιμάνι.
ΑπάντησηΔιαγραφή~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στις αποθήκες του ΟΛΘ λοιπόν θα γίνει το νταραβέρι μεταξύ των μουμουέδων και του ΓΑΠ. Φαντάζομαι πως το επικοινωνιακό επιτελείο του pasok θά έχει ξηλώσει το μισό του σκάλπ από το ξύσιμο, σε ένα απελιπισμένο κι απελπιστικό μπρέϊνστόρμινγκ, ψάχνοντας τρόπο να μαζέψουν όσο το δυνατόν λιγότερες φάπες, ροχάλες, γιαούρτια και τα παρελκόμενα.
Το ερωτηματολόγιο στους γράφους έχει δωθεί εδώ και μέρες και οι πρόβες της αποστήθησης από τον αποστολέα τους κοντεύουν να τελειώσουν.
Όλοι καταλαβαίνουμε πως τα πράματα για τους φανταζί φαφλατάδες είναι πιο στριμόκωλα από ποτέ. Γκρεμός και ρέμα, ένα πράμα, γι αυτό και η απόφασή τους για πρεσκόνφερενς στο λιμάνι, έχει απολύτως σημειολογικό χαρακτήρα :
Πρώτ’ απ’ όλα το λιμάνι συνδέεται με το φευγιό. Το “κουνάω μαντήλι”. Συνδέεται με το “στο καλό” και το “στον αγύριστο”, οπότε και καλυπτόμαστε, άπαντες, συναισθηματικά. Αν βρεθεί έστω και ένας να ευχηθεί το πρώτο, παρακαλείσθε, δείτε το με χιούμορ, η Θεσσαλονίκη είναι εκτός των άλλων κορυφαία “χορτομάνα”.
Δεύτερον το λιμάνι ανέκαθεν ήταν το μέρος που συχνάζουν οι που τάνες. Ακόμα και σήμερα δεν έχει αλλάξει αυτό, τα πορνεία είναι μισό τσιγάρο δρόμος από την πύλη την κυριλέ (η μπούκα του Κίτσεν, για τους Σαλονικιούς.)
Τρίτον, οι αποθήκες του λιμανιού – όπου θα δοθεί η παράσταση. Στις αποθήκες, σαν τα ποντίκια, στο μέρος όπου στιβάζονταν τα εισαγόμενα, λαθραία κι εξαγώγιμα.
Κάτι σαν το κουβέρνο μας δηλαδή.
Τέταρτον, το μεγάλο χρονοντούλαπο.
Έτσι οι αποθήκες του ΟΛΘ θα φιλοξενήσουν το διάσημο σύνθημα του “Ανδρεϊκού” πασοκ στη νέα του κατοικία – ευχόμαστε και μόνιμη.
Προχθές ρώτησα έναν από τους οκτώ ένστολους που “βαρούσαν” βάρδια, αν έχει σπίτι.
- “¨Ναι” μου απάντησε.
“Και ποιός το φυλάει απ’ τους κλέφτες” τον ρωτάω.
- “Έλα ντε” μου απαντάει γελόντας….
Να καλοσωρίσουμε κι από μεριά μας λοιπόν το λιμανίσιο pasok των διεθνών σαλονιών και να του ευχηθούμε καλό αγύριστο +
Έτσι κι αλλιώς, τελειώσαν όλα, ο μπερντές της παράστασής τους είναι από χαρτί
κι αυτοί σκιές που φτύνουν, κλάνουν, ρεύονται.
Τι άλλο περιμένετε ν’ ακούσετε απ’ το λιμάνι;
*** ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗΝ ....ΤΕΤΟΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΥ ΧΟΥΝΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ.
ΣΤΟ ΤΣΟΛΙ ΤΟΥΣ ΣΚΙΤΣΟΥ...ΑΠΑΞΙΩ!
to giouxarisma tou gap giati den to dixnis kapsabeli;;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή