Αγώνες πάνω από τα σκουπίδια: ποιος είναι με ποιον...

 Του Νίκου Κοτζιά Η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και οι διάφοροι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως ο δήμαρχος Αθήνας και ο Περιφερειάρχης Α...

 Του Νίκου Κοτζιά

Η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και οι διάφοροι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως ο δήμαρχος Αθήνας και ο Περιφερειάρχης Αττικής, αφού ο καθένας συκοφάντησε με τον δικό του τρόπο τον αγώνα των εργαζομένων στην αποκομιδή σκουπιδιών, τους κάλεσαν, κατόπιν, να παρατήσουν τον αγώνα τους, προτάσσοντας το «κοινό καλό» και την υγεία του πληθυσμού. Για άλλη μια φορά παρακολουθούμε το θέατρο του παράλογου και ξεδιάντροπου. Οι εργαζόμενοι χάνουν τον μισθό τους. καλούνται να πληρώσουν επιπλέον φόρους και τέλη ιδιοκτησίας. Η ζωή τους καταστρέφεται διότι η διαπλοκή και κάποιοι μεγαλοπαράγοντες έχουν βρει τον τρόπο να...
περνάνε στην τρόικα ως απαραίτητες απαιτήσεις προκειμένου να δοθούν κάποιες από τις επόμενες δόσεις. Και στη συνέχεια η κυβέρνηση συμφωνεί με αυτά που τις ζητά η τρόικα και η διαπλοκή. Τα δέχεται απνευστί. Αμαχητί. Παραδομένη. Επειδή οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο, επιστρατεύονται κατόπιν όλοι αυτοί που βρίσκουν ότι “ο δίκαιος αγώνας γίνεται με ακατάλληλα μέτρα”. Ενώ σιωπούν σημαντικά συνδικαλιστικά στελέχη.
Όταν ακούω τον Καμίνη και τον Σγουρό, και κάθε Σγουρό της τοπικής αυτοδιοίκησης, μου γεννιέται πάντα το ίδιο ερώτημα: γιατί καλούν μονόπλευρα τους εργαζόμενους να παραδοθούν στο όνομα του κοινού καλού και δεν καλούν με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα την κυβέρνηση να αποσύρει την αντιλαϊκή της πολιτική; Γιατί δεν καλούν την τρόικα να σταματήσει την πολιτική εκτέλεσης της ελληνικής οικονομίας και άγριας ανακατανομής σε βάρος των εργαζομένων; Για ποιο λόγο νιώθουν την ανάγκη να πιέζουν τον αδύνατο και σιωπούν απέναντι στον ισχυρό σε μια μάχη που είναι δικαίωμα και δίκαιο του πρώτου; Γιατί δεν καταδικάζουν τη χρησιμοποίηση επαγγελματιών της κυβέρνησης ως προανάκρουσμα της επικείμενης προσπάθειας να ιδιωτικοποιήσει τα σκουπίδια. Την πιο φτηνή πρώτη ύλη για εκείνους της διαπλοκής που ετοιμάζουν τα εργοστάσια «επεξεργασίας».
Η μία απάντηση είναι γιατί στους σγουρούς αυτού του κόσμου, κάτι τέτοιο είναι πιο εύκολο. Η δεύτερη γιατί δεν καταλαβαίνουν. Η τρίτη διότι και σήμερα εξακολουθούν να θεωρούν την παραμονή τους στο ΠΑΣΟΚ ως το πρώτιστο καθήκον τους. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν οι περισσότερες από τις υποθέσεις που διατυπώνω, αλλά η τελευταία είναι πολύ πιθανή. Με προσοχή διάβασα συνεντεύξεις γνωστών συνδικαλιστών με ηγετικές θέσεις στον χώρο τους. Ολοι τους εξηγούν ότι παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ διότι δεν θέλουν να το παραδώσουν σε αυτούς που υλοποιούν την σημερινή καταστροφική για τον τόπο πολιτική. Δηλώνουν δε, ότι δεν «θα το εγκαταλείψουμε στα χέριά τους». Εχω μία απορία: Είναι το καλό ΠΑΣΟΚ στα χέριά τους και δεν θέλουν να πέσει σε «κακά χέρια» αν το εγκαταλείψουν;
Υπάρχει, όμως, και ένα ακόμα πιο σοβαρό ερώτημα. Υπάρχει περίπτωση να πάρουν το ΠΑΣΟΚ στα χέριά τους; και αν το πάρουν τι ακριβώς θα πάρουν; Το πιθανότερο είναι το ΠΑΣΟΚ μετά την πτώση του από την κυβερνητική εξουσία να κοπεί σε πολλαπλά κομμάτια. Το καλύτερο τμήμα του, θα προσχωρήσει στο πλατύ πανεθνικό μέτωπο αναγέννησης της χώρας, αφού δεν το κάνουν σήμερα. Αλλά ας υποθέσουμε ότι δεν θα διασπαστεί και ότι θα «περάσει» στα χέρια τους συνδικαλιστών. Τι θα το κάνουν;
Έχουμε πείρα. Γνωρίζουμε, πλέον, μετά τις περιόδους των Κ.Σημίτη και Γ.Παπανδρέου, ότι στην καλύτερη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ θα κάνει αντιπολίτευση για να ξεπλύνει τα κυβερνητικά του χρόνια, αν και δεν πιστεύω ότι τα τωρινά μπορούν να ξεπλυθούν και μετά, αν υποθέσουμε λανθασμένα ότι θα ξαναέβλεπε εξουσία, λίγο πριν την πάρει θα γίνει μια από τα ίδια. Διότι το μετά την εποχή του Α.Παπανδρέου «καλό ΠΑΣΟΚ» -στο οποίο αναφέρονται κάποιοι εδώ και 25 χρόνια- είναι το ΠΑΣΟΚ της αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ της εξουσίας μετά τ0 1996, ήταν και είναι το ΠΑΣΟΚ χωρίς αυτούς και ας προσπαθούν κατά καιρούς κάπου να χωρέσουν. Αυτή είναι η αλήθεια.