Μοίρασαν ψωμί οι δάσκαλοι του Πύργου...

Από το  pyrgos-news.blogspot.com Σε νέα αγωνιστική διαμαρτυρία προέβησαν το βράδυ της Τρίτης τα μέλη του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών...

Από το pyrgos-news.blogspot.com

Σε νέα αγωνιστική διαμαρτυρία προέβησαν το βράδυ της Τρίτης τα μέλη του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πύργου.Συγκεντρώθηκαν για δεύτερη φορά παραμονή της αυριανής απεργιακής κινητοποίησης που έχει εξαγγείλει η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας στην πλατεία 25ης Μαρτίου στον Πύργο και...
διαμαρτυρήθηκαν με τον δικό τους τρόπο.Μοίρασαν ψωμί με το ευρηματικό σύνθημα : "Σήμερα μόνο ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία αύριο...λαού θέλοντος".
Σατίρισαν τις φωτοτυπίες που δίδονται ακόμα αντί για σχολικά βιβλία στους μαθητές τους.
Αναφέρθηκαν στα προβλήματα των χιλιάδων αναπληρωτών συναδέλφων τους.
Τέλος έθεσαν σε όλους το ερώτημα: Πόσο ακόμα πρέπει να φτωχύνει η Παιδεία;!
Στην ανακοίνωσή τους οι δάσκαλοι του Πύργου Ηλείας αναφέρουν τα εξής:
«Για μια ακόμη Τρίτη, είμαστε εδώ, διαμαρτυρόμενοι...
Όμως κάποιες σκέψεις είναι αδιανότητο να μην περνούν από το μυαλό όλων μας...
Είμαστε μόνο εμείς; Πού είναι οι άλλοι; Πού είναι όλοι;
Ξέρετε, στην εποχή που ζούμε, τόσα πολλά, τόσο γρήγορα, σ' ένα καταιγισμό μέτρων, θεσμικών αλλαγών, προαναγγελλομένων "θανάτων" των όσων νοούνται ως αυτονόητα, όλα φαντάζουν να γίνονται κινηματογραφικά, σε μια διάσταση που μας υπαγορεύει συγκεκριμένες εκδοχές... Σα σε μια οθόνη να παρακολουθούμε την ταινία της αλλοτριωμένης ζωής μας που διαλέγεται με την "πτώχευσή" της και τις ενοχές της...
Κι όμως, γιατί πρέπει να νιώθουμε ενοχές που διεκδικήσαμε μια αυτονόητη ζωή; Πού ζητήσαμε συμμετοχή στο όνειρο; Πού προσδώσαμε μια σπίθα για να φύγουμε από τη μιζέρια μιας νοοτροπίας που μας ήθελε "άλλους";
Αλλά, γιατί ακόμη δεν είμαστε πολλοί; Γιατί υπάρχουν κουρασμένοι, απογοητευμένοι, αδιάφοροι, απαθείς, πεσιμιστές, ανήσυχοι στην ησυχία τους, άνθρωποι που κινούνται σα να είναι αλλού κι όχι στο χορό των "εξελίξεων";
Δε μπορώ να πιστέψω πώς ό,τι πονά όλους αφορά μόνο εμάς...
Όχι! Είμαστε πολλοί! Όλοι σκέφτονται, όλοι μαζεύουν τη λογική τους και την ψυχή τους... Δε μπορεί να είναι αλλιώς! Γιατί αν είναι αλλιώς, τότε δεν έχουμε ελπίδα! Και πρέπει να πάμε μπροστά...
Η δύναμή μας είναι ο ρόλος μας! Η ψυχή που συναρτάται με το πνεύμα για να γοητεύσει και να δώσει αφορμές για να ξαναβρούν οι λέξεις και οι πράξεις το νόημά τους.
Η μεγαλύτερη μιζέρια, είναι αυτή της ψυχής και του μυαλού! Αν δε "σηκωθούμε" πώς θα δώσουμε σπίθα και χέρι; Πώς θα δώσουμε ένα χαμόγελο πρόσκληση για να κερδίσουμε την αξιοπρέπεια που μας λογίζεται και μας αξίζει κι όχι τη δήθεν και φτιασιδωμένη στα μέτρα των "κατασκευαστών"...
Δε συμπράττουμε πια στην κατεστημένη ενοχή! Δε συμπράττουμε πια στη λογική της ιδεολογίας που συμπληρώνει το δοκούν των αλλότριων πολιτικών επιλογών σωτηρίας! Δε συμπράττουμε στην επίφαση της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας...
Είμαστε ενεργοί δάσκαλοι για να δώσουμε βάσεις για το ταξίδι, για την πιο όμορφη θάλασσα, για την Ιθάκη...
Ο λόγος, δε χρειάζεται να' ναι πάντα προφανής!!!
Σημασία έχει να υπάρχει!
Σήμερα, είμαστε εδώ γιατί υπάρχει λόγος! Ο Λόγος του να υπάρχουμε για να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην Παιδεία που προκαλεί, και γίνεται μέσο για κριτική σκέψη, για δυναμική διαντίδραση, για διαλεκτική, για το όνειρο που γίνεται πράξη!
Δε γίνεται να φτωχύνει άλλο η Παιδεία!!! Ακόμα κι αν "υπάρχει μέσα στα λόγια μας η θλίψη μιας καρυδιάς που έκοψαν και πουλήσαν" κατά πως το γράφει ο Χικμέτ...
Τώρα παρά ποτέ, πρέπει να ξεκινήσουμε έναν αγώνα! Αγώνα για την "επανάσταση" του μυαλού και της ψυχής που "κοιμήθηκαν" και χαλάρωσαν ασκώντας την αυτοκριτική μας και εξασκώντας τις αντοχές μας για να διδάξουμε και να μάθουμε και να δώσουμε δρόμο...»