Η σιγή ενός "δύσμοιρου"...

Του Κώστα Ζωγράφου Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ορφανά του εκσυγχρονιστικού μπλοκ, αλλά και του παλαιοπασοκικού κατεστημένου εντός του κυβε...

Του Κώστα Ζωγράφου

Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ορφανά του εκσυγχρονιστικού μπλοκ, αλλά και του παλαιοπασοκικού κατεστημένου εντός του κυβερνώντος κόμματος και εντελώς διαφοροποιημένος από τη στάση που ακολουθούσε μέχρι να γίνει υπουργός Οικονομικών ο (πολιτικός κι όχι μόνον) φίλος του κ. Βενιζέλος, ο βουλευτής Μαγνησίας Κώστας Καρτάλης έχει κατεβάσει την ένταση της ντουντούκας του στην εσωκομματική κριτική που ασκεί. Κι είναι ένας συνδυασμός υποσχέσεων για υπουργοποίησή του (συνδυαστικά με μια φοβία που του έχουν προκαλέσει οι κοινωνικές αντιδράσεις -και- στην τοπική κοινωνία που πολιτεύεται), η αιτία που τον εναποθέτει στα βουλευτικά έδρανα μουδιασμένο και αμίλητο, μη ενταγμένο σε ομάδες αντιφρονούντων και μονίμως διαμαρτυρόμενων, πια...
Ο κ. Καρτάλης βλέποντας σε δημοσκοπήσεις την πρωτοκαθεδρία του στα εκλογικά ποσοστά να απειλείται από την...
Ροδούλα Ζήση και τον Απόστολο Παπατόλια, μετά και την μη υπουργοποίησή του στην οποία είχε στηρίξει την προεκλογική του καμπάνια (και στα μακρινά -όπως αργότερα αποδείχθηκε- σημαίνοντα που φέρει το όνομά του) και με πιθανό το ενδεχόμενο το ΠΑΣΟΚ να εκλέξει έναν βουλευτή στο Νομό Μαγνησίας, έχει βρεθεί μπρος σε ένα δίλημμα: να ασκήσει έντονη κριτική στον κ. Βενιζέλο και να χάσει μια -ούτως ή αλλιώς έχουσα λιγοστές πιθανότητες πια- ευκαιρία να γίνει υπουργός, αλλά να διατηρήσει έτσι την δημοφιλία του ή να παραμείνει σύμμαχος των κυβερνητικών επιλογών με την όποια προοπτική προεδρίας έχει ο κ. Βενιζέλος να φαντάζει μια ευνοϊκή εξέλιξη για την τύχη του ιδίου. Για την ώρα επιλέγει να στηρίξει την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και την ίδια στιγμή ελαττώνει τις... βόλτες στους δρόμους του Βόλου.
Όπως μαθαίνω, ο κ. Βενιζέλος τον παραμυθιάζει με την προβολή ότι και ανασχηματισμός να μην γίνει, σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας ή τεχνοκρατών θα είναι μέσα ο πρώην Γενικός Γραμματέας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (έτος που θα ήθελε ο κ. Βενιζελός να επιστρέψουμε, μετά την επίσκεψη στον δανειστή μπαρμπέρη).

Μοιάζει, λοιπόν, "δύσμοιρος" ο κ. Καρτάλης που για άλλη μια φορά πείθεται από παραμύθια παλιών κολλητών του, ενώ το τρένο της εξουσίας πέρασε συχνά από μπροστά του δίχως να προλάβει να χωθεί σε κάποιο βαγόνι...