"Χαμογελάτε, κάνει τους άλλους να ανησυχούν"...

Γράφει η  Ευλαμπία Ρέβη Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους, να τους βλέπω να γελάνε, να αγαπιούνται, να χάνονται στις σκέψεις τους...

Γράφει η Ευλαμπία Ρέβη

Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους, να τους βλέπω να γελάνε, να αγαπιούνται, να χάνονται στις σκέψεις τους και να προσπαθώ να μαντέψω τί να είναι άραγε αυτό που με τόση ένταση καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Όταν κάποιος φαινόταν απογοητευμένος η εικόνα του έμενε για ώρα στο μυαλό μου. Δε μου άρεσε ποτέ να βλέπω πρόσωπα σκυθρωπά και θλιμμένα. Τους τελευταίους (πολλούς) μήνες τα πρόσωπα τα χλωμά, τα σκεπτικά, τα απογοητευμένα είναι εκείνα που μονοπωλούν την καθημερινότητα μου και σίγουρα δεν είμαι η μόνη που το παρατηρεί. Δε χρειάζεται και πολλή σκέψη ούτε διδακτορικό στην ψυχολογία για καθορίσει κανείς το λόγο που βιώνουμε εθνική κατάθλιψη. Δεν είναι άλλος από την κρίση και όσα αυτή έφερε, καθώς και όσα σκεφτόμαστε ότι θα φέρει.
Χρησιμοποιώντας σε καθημερινό επίπεδο τα μέσα, από μετρό μέχρι λεωφορείο, κάθε μέρα βλέπω τους συνανθρώπους μου να βυθίζονται ολοένα και πιο πολύ στη θλίψη. Από τη μια βλέπω μάτια υγρά, σκοτεινά, φουρτουνιασμένα να κινούνται στο...
απλανές και από την άλλη ανθρώπους να πιάνουν το κεφάλι τους και να κάνουν νευρικές κινήσεις που προδίδουν το άγχος και την αγωνία τους. Και αν τύχει κανείς να τους βγάλει από μία "απροσεξία" του από το ζοφερό τους λαβύρινθο, τα νεύρα και οι φωνές θα έρθουν να κατακλύσουν τη μέχρι πρότινος επικρατούσα νεκρική σιγή. Έλληνες, από πότε χάσαμε την "καλή μας καρδιά";

Αφορμή αυτού του "ξεσπάσματος", στάθηκε η πρόσφατη έξοδός μου σε κεντρικό και πολυσύχναστο "καφέ". Δύο ώρες και δέκα λεπτά με το ρολόι και δεν ακούστηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΕΛΙΟ! Μα για να περάσει καλά δε βγαίνει κάποιος έξω; Για να δει αγαπημένα του πρόσωπα και να ξεχαστεί από όσα τον βασανίζουν; Και επειδή ακριβώς είναι χαλεποί οι καιροί που ζούμε και το κάθε ευρώ μετράει, όταν αποφασίζουμε να πάμε για ένα καφεδάκι, καλό θα ήταν να το χαρούμε!Θα μου πείτε πώς...
Ο Έλληνας Ζορμπάς είναι μια φιγούρα που η φήμη της έχει ταξιδεύσει σε όλο τον κόσμο και αποτελεί πιστό πρότυπο του Έλληνα και της νοοτροπίας του. Η Ελλάδα είναι (;) η χώρα του κεφιού, του γλεντιού, του ήλιου, της χαράς, της ανεμελιάς και της εξωστρέφειας. Μια χώρα, όμως, είναι ένα τίποτα χωρίς τους κατοίκους της. Και εμείς μόνο με ξέγνοιαστους και χαρούμενους ανθρώπους δε μοιάζουμε.
Για να μη μακρηγορώ μπορεί να περνάμε δύσκολα, να μη μας φτάνουν τα λεφτά, να έχουμε αυξανόμενα προβλήματα, αλλά κάπως κάποια στιγμή πρέπει να ηρεμούμε. Το μοναδικό όπιο όλων είναι η αγάπη. Μη γεμίζετε την καρδιά σας με άσχημα συναισθήματα, αφήστε χώρο και για τα όμορφα. Δείξτε στους γύρω σας αγάπη και κατανόηση και προς Θεού μην αφήσετε ποτέ το χαμόγελο να σβήσει από τα χείλη σας. Στην αρχή θα θέλει κόπο, αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Και πραγματικά, αξίζει τον κόπο. Άλλωστε και αυτό είναι μία μορφή αντίδρασης!