Του Άρη Δαβαράκη Για κάποια χρόνια (δυό- τρία, όχι παραπάνω), τον προηγούμενο αιώνα, έγραφα ένα καθημερινό χρονογράφημα στην τελευταία σε...
Για κάποια χρόνια (δυό- τρία, όχι παραπάνω), τον προηγούμενο αιώνα, έγραφα ένα καθημερινό χρονογράφημα στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας «Εξουσία», ιδιοκτησίας του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη. Το «Μια Χαρά Χαράδρα» ήταν ο τίτλος της στήλης (μου τον είχε κάνει δώρο ο πολύ νεότερος, τότε ούτε εικοσάρης, φίλος μου Ντάνος Τσέλιος που επαναλάμβανε αυτή τη φράση δεκάδες φορές κάθε μέρα). Την ξαναθυμήθηκα την Τετάρτη γιατί για κάποιο λόγο περίμενα πως θα συμβούν τρομερά και φοβερά πράγματα την συγκεκριμένη Τετάρτη, κουρέματα και πτωχεύσεις και ούτε ξέρω τι άλλο –αλλά δεν συνέβη τίποτα. Μετά την Όλγα και την Σία λοιπόν, (sorry guys, εγώ στα δελτία ειδήσεων προτιμώ με χίλια τις anchorwomen από τους anchormen), είχε...
τελειώσει και το πλυντήριο τον κύκλο του, άπλωσα τα ρούχα στην απλώστρα και έπιασα τον εαυτό μου να μουρμουρίζει αυτό ακριβώς : Μια Χαρά Χαράδρα. Και τι έγινε δηλαδή; Αρκετά δεν καρδιοχτυπήσαμε με το πότε και πώς ακριβώς θα καταστραφούμε, θα ταπεινωθούμε πλήρως, θα πτωχεύσουμε, δεν θα έχουμε ούτε σαπούνι να βάλουμε στο πλυντήριο; Μια χαρά σαπούνι είχα και την Τετάρτη και μια χαρά μυρωδάτο μαλακτικό – οικολογικό μάλιστα. Μου τα έμαθε αυτά τα προϊόντα το οικογενειακό νοικοκυριό του αδερφικού μου φίλου του Τάσου. Όλα οικολογικά – και το σαπούνι για τα πιάτα και το muesli μου και το γάλα και τα αυγά και το λαδάκι για τη σαλάτα.
Τι έγινε λοιπόν. Σιγά που θα αλλάξει πια και η ζωή μας. Αν επιμείνει αυτή η σκληροπυρηνικιά η Μέρκελ (την δικιά μας την Αλέκα μου θυμίζει), ίσως ο κύριος Ράϊχ and Μπαχ (όχι, πείτε μου, πόσα άτομα στον πλανήτη έχουνε τόσο ακραίως ποιητικά επίθετα; ) να ενισχυθεί και με μερικούς πιο μονιμάδες που θα τη βγάζουν στα υπουργεία όλη μέρα οι ταλαίπωροι, να επιβλέψουνε λιγάκι μη και τα κάνουμε πάλι σαλάτα και δεν καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές ούτε το 20. Δεν ήρθαν οι άνθρωποι για να μείνουν, ούτε έχουνε την όρεξή μας – ξέρετε τι μαρτύριο είναι για ένα Γερμανό να εργάζεται σε Ελληνικά Υπουργεία; Αλλά επειδή είμαστε και λίγο dramatic θα φωνάξουμε λίγο δυνατά για την «απώλειά της εθνικής μας κυριαρχίας» - λες και όταν τα διαχειριζότανε τα πράγματα η Siemens από τα κεντρικά μέσω Ελλήνων «ενδιαμέσων» είχε διαφορά. Μόνο μία διαφορά είχε στην ουσία – ότι πληρώναμε και τον δικό μας (το λαμόγιο-μεγαλοκαρχαρία) χρυσό, ενώ τώρα θα γλυτώσουμε τη μίζα. Χωρίς μίζα κανείς δεν θα τολμήσει να μας παραδώσει βλαμμένα τανκς που γέρνουνε και οπλικά συστήματα που είναι ακυρωμένα εξ’ αρχής και μόνο για σκραπ μπορούν να χρησιμεύσουν. Άμα δεν παίρνουμε μίζα θα κοιτάμε τον γάϊδαρο στα δόντια, δεν θα παραλαμβάνουμε σκάρτο πράμμα ούτε ένα στα χίλια. Και αν τολμήσουνε να μας πασάρουνε στα μουλωχτά όλα αυτά που ευχαρίστως παρελάμβανε ο Άκης και τα’ αδέλφια του, (κατά το «Ο Ρόκκο και τα’ αδέρφια του» όπου έπαιζε και η Κατίνα Παξινού και πήρε και όσκαρ παρακαλώ) θα τους κρεμάμε τα κουδούνια στα Spiegel και τους Financial Times – και θα τους ξεφωνίζουμε από τα CNN και Al-Jazeera συγχρόνως και στέρεο.
Το μόνο που δεν αντέχω άλλο είναι αυτή την εκκρεμότητα : Ας αποφασίσουν επιτέλους τι θέλουνε να κάνουνε και εμείς, ότι και αν αποφασίσουνε, θα βρούμε τον τρόπο να την κάνουμε την υπέρβαση. Το μυρίζομαι πια παντού : Όλοι οι Έλληνες είμαστε έτοιμοι πια για πολύ γερή ρελάνς/ρεβάνς και θα ξανακατέβουμε στα διεθνή γήπεδα, ο καθένας με δικό του τρόπο, αμέσως ή εμμέσως, φρέσκοι για την νέα εποχή που διανύει η ανθρωπότητα.
Αν το καλοσκεφτείτε όλη αυτή η ιστορία πολύ σύντομα, σε δυό-τρία, άντε πέντε χρόνια, θα μας έχει βγει πάρα πολύ σε καλό. Μια Χαρά Χαράδρα εντελώς. Αν δεν μας έπεφτε στο λαχείο αυτό το απίστευτο χουνέρι ακόμα με τα Cayenne θα ανηφορίζαμε για τον λόφο του Στρέφη και για τον Θέατρο των Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» - να το παρκάρουμε μπροστά στο εκδοτήριο εισιτηρίων.
Για σκεφτείτε το : Τι ήθελε να πει ο (Εθνικός μας) ποιητής όταν έγραφε αυτόν το στίχο που τον διαβάζεις και τυφλώνεσαι από το πολύ φώς; « Το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός, ευθύς εγιόμισε άνθη» λέει ο Διονύσιος από το Τζάντε.
Περίπου δηλαδή αυτό που έλεγε και ο Ντάνος στα τέλη του 20ου: «Μια Χαρά Χαράδρα»…
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο πρωθυπουργός είναι ένα βήμα πριν μετατραπεί σε έναν από τους αγαπημένους παιδικούς ήρωες. Τον βαρόνο Μινχάουζεν. Τόσα ψέματα και τόση παραπλάνηση του ελληνικού λαού, τόση διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας για την ελληνική οικονομία και τη χώρα δε ζήσαμε ούτε στα χρόνια του Ανδρέα.
Μια συμφωνία που έχει άπειρα αρνητικά σημεία παρουσιάστηκε στο διάγγελμα ως η μοναδική ελπίδα για να σωθεί η χώρα. Χωρίς φυσικά να μας πει για τις θυσίες που θα υποστεί ο ελληνικός λαός.
Όλη αυτή η φασαρία με το διάγγελμα για να μας πει ο κ. Παπανδρέου ότι δεν κινδυνεύουν οι συντάξεις και τα ταμεία. Δεν μας εξήγησε όμως που θα βρει τα λεφτά για να καλύψει τη χασούρα από το κούρεμα. Γιατί άραγε δεν έβαλε ο πρωθυπουργός όρο να μη συμμετάσχουν τα ταμεία στη διαδικασία. Είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη από τα 11 δις ευρώ, το υστέρημα του ελληνικού λαού που χάνεται; Και χάνεται διότι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έβαλαν τις διοικήσεις των ταμείων να ποντάρουν τα αποθεματικά τους στα ελληνικά ομόλογα για να κλείνουν οι μαύρες τρύπες. Και τώρα οι ασφαλισμένοι θα πληρώσουν τα επίχειρα.
Όταν σε λίγους μήνες θα αδειάσουν τα ταμεία των ταμείων να δούμε αν ο προϋπολογισμός θα τα ενισχύσει κι αν η μόνιμη επιτροπεία θα συναινέσει σε κάτι τέτοιο.
Ο κ. Παπανδρέου, σαν άλλος Τσε Γκεβάρα μας προέτρεψε να κάνουμε ο καθένας τη δική του επανάσταση, κι όλοι μαζί να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Επιχειρεί να μας πείσει ότι η νέα σύμβαση, το νέο μνημόνιο, μετά την αποτυχία όλων των άλλων, θα μας φέρει στο σωστό δρόμο και θα μας απαλλάξει από τα βάρη του παρελθόντος. Μάλιστα, αναφέρθηκε και στους ξένους που όπως είπε βάζουν κι αυτοί πλάτη για να σωθεί η Ελλάδα. Μας δανείζουν με ιδιαίτερα σκληρούς όρους, μας τινάζουν στον αέρα, απαιτούν να ξεπουλήσουμε τα πάντα, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι και αλληλέγγυοι σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου.
Μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η φράση του ότι η κυβέρνηση είχε μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ στη Σύνοδο Κορυφής. Εκτός κι αν θεωρεί διαπραγματευτική δύναμη ότι δεν προλάβαινε να τρώει «φάπες» ή ότι τόσο καιρό δεν συμμετείχε σε καμιά συζήτηση για τη λύση του ελληνικού προβλήματος.
«Για όσους ανησυχούν, να ξέρουν ότι τίποτα δεν θυσιάζει τη δυνατότητα να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις. Στα δικά μας χέρια είναι το μέλλον μας και εμείς έχουμε την ευθύνη. Το να μας παρέχει κάποιος συμβουλές μόνο καλό θα μας προσφέρει».
Αυτή ήταν η αναφορά του στους επιτρόπους που πιάνουν μόνιμα… στασίδια στην Ελλάδα και θα λύνουν και θα δένουν. Άλλωστε, η συμφωνία το προβλέπει ρητά, η Μέρκελ το διατάσσει. Η Ελλάδα θα είναι για χρόνια υπό ξένη κηδεμονία, έστω κι αν ο κ. Παπανδρέου το βαφτίζει συμβουλές.
Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για το διάγγελμα, όμως, έχει μια σημαντική λεπτομέρεια. Ο κ. Παπανδρέου έχει γίνει πολύ καλός μαθητής του καθηγητή κ. Βενιζέλου. Μιλά συνεχώς και για ώρα χωρίς να λέει κάτι ουσιαστικό για τον κόσμο.
Αλλά θα πρέπει να γνωρίζει ότι με λόγια δε χορταίνει ο κόσμος. Και αυτό θα του το δείξει στις κάλπες. Σύντομα.
κουραδόλάτρη, ΠΟΥΤΣΑ σε ταΐζουν ,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το μισθό σου την μανά σου θα γαμάω ,
Την πούτσα μου θα τρως
θα σε βλέπει και ο γιατρός .
Φάε την ΨΩΛΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
να σε λένε μπεσαλή και της μαμάς σου το μουνί .
Φάε τα ΑΡΧΙΔΙΑ μου τα δυο
και όλοι σε θα λένε,
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΣΕΣ ΡΕ ΠΟΥΤΑΝΙ?.
Φάε εσύ τώρα πούτσα ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΚΑΙ
ΓΑΜΩ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ , ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ ΤΟ ΜΟΥΝΙ,
και να πείς ευχαριστώ , ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥΤΣΟ ΕΛΛΛΗΝΙΚΟ.
κουραδόλάτρη, ΠΟΥΤΣΑ σε ταΐζουν ,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το μισθό σου την μανά σου θα γαμάω ,
Την πούτσα μου θα τρως
θα σε βλέπει και ο γιατρός .
Φάε την ΨΩΛΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
να σε λένε μπεσαλή και της μαμάς σου το μουνί .
Φάε τα ΑΡΧΙΔΙΑ μου τα δυο
και όλοι σε θα λένε,
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΣΕΣ ΡΕ ΠΟΥΤΑΝΙ?.
Φάε εσύ τώρα πούτσα ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΚΑΙ
ΓΑΜΩ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ , ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ ΤΟ ΜΟΥΝΙ,
και να πείς ευχαριστώ , ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥΤΣΟ ΕΛΛΛΗΝΙΚΟ.
λαος που ανεχεται να κυβερναται με διαγγελματα ηλιθιων,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι που παλιοτερα ξαναψηφισε τον εκδρομεα της καμμενης πελοποννησου,
δεν αξιζει να ζει.