Απεργία στο τζάμπα...

Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα αποκλειστικά για το PRESS-GR Πριν μερικές μέρες δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Περπατούσα στους δρόμους του ...

Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα
αποκλειστικά για το PRESS-GR

Πριν μερικές μέρες δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Περπατούσα στους δρόμους του κέντρου, στο Παγκράτι, τους Αμπελόκηπους, τα Πετράλωνα και οι κάδοι σκουπιδιών ήταν ξεχειλισμένοι. Την ίδια στιγμή οι κάδοι σε κάποιους άλλους δήμους ήταν ασφυκτικά γεμάτοι και στη δική μου γειτονιά σχεδόν άδειοι. Αναρωτιόμουν γιατί αυτή η διαφορά μέχρι που έμαθα ότι υπάρχουν και παράνομες χωματερές ή αυστηροί δήμαρχοι που δεν αφήνουν περιθώρια. Λίγες μέρες μετά η γειτονιά μου αντέγραφε το κέντρο της Αθήνας. Στην εικόνα του σωρού των σκουπιδιών είχαν προστεθεί και οι μποτιλιαρισμένες δεξιές λωρίδες με...
τις ουρές στα βενζινάδικα να φτάνουν το χιλιόμετρο εν όψη απεργιών. Την επόμενη μέρα προκηρύσσεται απεργία και σε όλα τα μεταφορικά μέσα. Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός μιας πόλης που καταρρέει και μιας χώρας ξεχαρβαλωμένης τότε ποιος είναι;

Κρατούν κλειστό το ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η αποκομιδή των απορριμμάτων, να έχουν μαζευτεί περίπου 6.000 τόνοι σκουπιδιών στην Αθήνα και να τίθεται θέμα δημόσιας υγείας. Το ζήτημα είναι ότι με την απεργία των τελωνειακών ούτε να μπεις σε ένα αυτοκίνητο και να ξεφύγεις από τη δυσωδία δε μπορείς γιατί απλά δεν έχεις βενζίνη. Οι μεν ζητούν να σταματήσει η μεταφορά και εδαφοποίηση της λυματολάσπης από την Ψυτάλλεια και οι δε αντιδρούν στο ενιαίο μισθολόγιο. Το παράλογο είναι ότι οι εργαζόμενοι στην αποκομιδή των απορριμμάτων πληρώνονται κανονικά αφού η απεργία δεν έχει κηρυχθεί επίσημα.
Οι λέξεις κρίση, ανεργία, απεργία πρωταγωνιστούν σε όλες τις συζητήσεις, δημόσιες και ιδιωτικές. Και όταν λέμε κρίση εννοούμε πολιτική, όταν λέμε απεργία μιλάμε για χαμένα δικαιώματα ή προνόμια(καταχρηστικά ή μη) και όταν λέμε ανεργία συμπεριλαμβάνουμε την έννοια του «τζάμπα» (θα το συναντήσετε και ως «τσάμπα»). Αυτή την περιβόητη έννοια που έχει γίνει πολύ τρέντυ και μαστ. Συγνώμη αλλά ανήκω σε εκείνους που δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει «τζάμπα» ούτε «τσάμπα». Το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι δουλεύω και δεν πληρώνομαι γιατί κάποιοι θυμήθηκαν ότι ο εθελοντισμός είναι αξία για την κοινωνία μας. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν μπερδεύουν τον εθελοντισμό με το συμφέρον τους και είναι κάτι που πάθαιναν πάντα ,μπερδεύουν οτιδήποτε βρεθεί στο πέρασμά τους. Οι αξίες και τα ιδανικά μας όμως διαφέρουν γιατί ιδανικό για μένα είναι να με πληρώνεις για τις γνώσεις που σου προσφέρω γιατί και οι γνώσεις μου αλλά κυρίως εγώ αξίζουμε. Και για να γίνει αντιληπτό, αν εγώ σου προσφέρω γνώσεις εσύ τι ακριβώς μου προσφέρεις; Αυτή τη φορά πρέπει να πρωτοτυπήσεις γιατί η απάντηση «Στην εταιρία μας θα κερδίσεις εμπειρία!» είναι πολυφορεμένη.
Γιατί λοιπόν δεν απεργούν και όσοι δουλεύουν τζάμπα; Ίσως γιατί κάποιος τους έπεισε πως δουλεύοντας έτσι όντως θα αποκτήσουν εμπειρία ανεκτίμητης αξίας. Φυσικά και η δουλειά που κάνουν είναι ανεκτίμητης αξίας, γι αυτό εξάλλου και δεν πληρώνονται (γιατί ο εργοδότης έχει μπερδευτεί και δεν ξέρει πόσα λεφτά να τους δώσει!).
Επαναστάτες με πληρωμένο μισθό, άνθρωποι που εξεγείρονται γιατί βλέπουν μια κρίση να φορτώνεται στην πλάτη τους, λεφτά που φεύγουν στην Ελβετία, μια κυβέρνηση αδύναμη να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και ένας πρωθυπουργός που φοβάται να πει στους Ευρωπαίους μέχρι που μπορεί να φτάσει στη λήψη μέτρων ώστε να μην εξαθλιώσει τους πολίτες του. «Το αίσθημα της αδικίας είναι που προκαλεί εξεγέρσεις», λέει μεταξύ άλλων ο Γαλλογερμανός ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ στους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη