GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Τα κουκιά δε βγαίνουνε...

Σήμερα το χωριό ξύπνησε άφεχτα από τους ήχους της καταιγίδας. Σιτζίμια έριχνε για καμιά ώρα, μια βροχή ταραχτικιά, και το σκοτάδι φωτίζοντα...

Σήμερα το χωριό ξύπνησε άφεχτα από τους ήχους της καταιγίδας. Σιτζίμια έριχνε για καμιά ώρα, μια βροχή ταραχτικιά, και το σκοτάδι φωτίζονταν πότε πότε από τα αστροπελέκια που πέφτανε στους διπλανούς λόφους και ξέμακρα κατά τη θάλασσα. Δεν κράτησε πολύ το μπουρίνι μα ήτανε τόσο ευεργετικό. Διψούσε η γης μέχρι σήμερα κι όλοι έχουμε σπείρει κουκιά και την περιμέναμε πως και πως τη βροχή του Θεού μπας και...
σκάσουνε μύτη επιτέλους από το χώμα.
Αυτή την κουβέντα, για τα κουκιά, είχανε οι γέροντες στο κεφενείο της πλατείας σαν μπήκα. Λασπουριά, βλέπετε, τα χωράφια κι οι αγρότες αράξανε στα τραπέζια παρέα με τον καφέ και την τηλεόραση να παίζει με ήχο χαμηλό τις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές.Τα κουκιά δε βγαίνουνε, διαπίστωσε ο μαστρο Μιχάλης που καθότανε κοντά στην οθόνη και άκουγε τα νέα. Τώρα που έβρεξε θα βγουνε, γιατί να μην έβγουνε, έκαμε καλό νερό σήμερα και τώρα που βράχηκε η γης θα τα δεις που θα ξεμυτίσουνε, του φώναξε από το βάθος ο Θωμάς. Βρε για τα κουκιά του κράτους λέω ότι δεν βγαίνουνε όχι τα δικά μας, τα φράγκα δεν φτάνουνε, διευκρίνισε ο Μιχάλης και γέλασε χαχανιστά, δεν ακούς, ο προυπολογισμός έπεσε πάλι όξω τόσα δις.
Ησυχία πλάκωσε ξαφνικά το καφενείο, στήσανε όλοι αυτί μπας και ακούσουνε τίποτα νεώτερο από τον δημοσιογράφο που μιλούσε σαν κομμένη κεφαλή.
Ο μαστρο Νικόλας στέναξε, παλιά οι αθρώποι περιμένανε πως και πως τα Χριστούγεννα, ήτανε χαρούμενοι, σήμερα μαρασμός, είπε κι έριξε ένα στραγάλι στο στόμα του. Κανένας δε μίλησε αλλά τα μάτια τους φέξανε στις θύμησες. Εκείνος αγνόησε παντελώς αυτούς που περιγράφανε τη σύγχρονη κατάντια στο γυαλί κι έπιασε τον μονόλογο για τα παλιά. Ανάμεσα στις κουβέντες του, ρωτούσε πότε πότε τους υπόλοιπους "λέω ψέμματα;" και περίμενε πως βέβαια δεν θα βρεθεί κανείς να τον διαψεύσει.
Βάζαμε τότες ένα βαρέλι μες στη μέση της πλατείας, θυμήθηκε, το γεμίζαμε πέτρες, χώναμε έναν πεύκο μέσα και στολίζαμε το δέντρο. Όλοι οι χωριανοί ήτανε χαρούμενοι, περιμένανε τις σκόλες, όλοι οι φούρνοι του χωριού ανάβανε, το κάθε σπίτι έκανε τα γλυκά του, έσφαζε η κάθε οικογένεια ένα γουρούνι και το τηγανίζανε, το βάζανε σε γυάλες μαζί με το πάχος του και συντηριότανε αυτό για να τρώνε όλο το χρόνο. Τώρα που ειν' αυτά;
Πηγαίναμε τότες έξω στα χωράφια και ήτανε σαν να πηγαίνεις στο γυαλό. Φωνές από παντού, γεμάτα κόσμο τα βουνά, σπέρνανε, σιτάρια κριθάρια παντού, αφού δεν παίρναμε μαζί τα ζα στο χωράφι γιατί δεν είχαμε τόπο να τα δέσομε, όλα σπαρμένα τα 'χαμε, όλα. Κι είχαμε στο σπίτι ένα μεγάλο ράφι και βάζαμε πάνω τα ψωμιά, τρίβαμε σιτάρι και κριθάρι και φτιάχναμε ένα αλεύρι μιγάδι, ζυμώναμε και φουρνίζαμε πολλά ψωμιά.
Ερχόντανε εδώ φορτηγά και φορτώνανε λεμόνια, μαντερίνια, μύγδαλα, κατσικάκια και αρνιά τις σκόλες, το καλοκαίρι κηπευτικά, φεύγανε γεμάτα για την αγορά. Τα πάντα είχαμε, είμασταν πλούσιοι, μόνο λεφτά δεν είχαμε. Τώρα όλα τα παρατήσανε, αγριέψανε τα βουνά, δεν υπάρχει τίποτα πια, μαζευτήκανε όλοι μες στην Αθήνα και περιμένουνε στο τέλος του μήνα να πάρουνε το μισθό για να αγοράσουνε να φάνε. Από πού; Αφού δεν παράγει κανένας.
Άμα πας στην Αθήνα, μίλησε ο μαστρο Μιχάλης, μόλις βγεις από το σπίτι πρέπει να 'χεις το χέρι σου στην τσέπη και να βγάζεις. Εδώ μόλις βγεις από το σπίτι όλο και κάτι θα βάλεις στην τσέπη. Μα κάνα λεμόνι, μα κάνα κουκί, μα κάνα αβγό, καμιά ελιά, τα ξυλαράκια σου για τη σόμπα, γυρίζεις το μεσημέρι στο σπίτι κι είσαι πιο πλούσιος. Δε μας αρέσανε όμως κείνες οι εποχές, θέλαμε πολυτέλειες. Τώρα ζούμε με τα μηχανήματα και ώσπου να φτιάξεις το ένα χαλάει το άλλο, φράγκα να 'χεις να πληρώνεις κι όλα να πηγαίνουνε στις βιομηχανίες και στις τράπεζες, αποφάνθηκε.
Έπεσε πάλι σιωπή, κανένας δε μιλούσε, όλοι αναθυμούνταν και σκεφτότανε το κακό που βρήκε τους ανθρώπους, βρε λεμόνια από την Αργεντίνα φέρνουνε, αν είσαι Χριστιανός, αναφώνησε ο Θωμάς και σηκώθηκε απότομα να φύγει. Σουφρώσανε τα χείλια με την κατάντια της χώρας, πάνε οι παλιές εποχές, αλλάξανε οι άνθρωποι, καταλήξανε όλοι πάμφτωχοι από τον καιρό που γίνανε δέσμιοι του χρήματος κι άμα δεν έχουνε λεφτά στην τσέπη δε μπορούνε ούτε να επιβιώσουνε, άμα πέσουνε στην ανεργία νιώθουνε απόβλητοι, μηδενικά.
Σηκώθηκα να φύγω κι εγώ προβληματισμένος, μου ήρθε στο μυαλό κι εκείνο το μέηλ που μου 'χε στείλει αποβραδίς ένας φίλος απ' την πόλη: Στις αγροτικές κοινωνίες τους γέροντες τους ονομάζανε σοφούς ενώ στις καπιταλιστικές κοινωνίες τους θεωρούνε ναυάγια. Βγήκα από το καφενείο θλιμμένος. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας τελικά.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους
Γιάννης Μακριδάκης

2 σχόλια

  1. "Η αμερικανική βοήθεια στόχευε στην εκβιομηχάνιση της Ελλάδας αρχικά, όπως και της δυτικής Ευρώπης." ! Λάθος Πολιτική, Οικονομική και Γεωστρατηγική εκτιμήση ! Χονδρό Λάθος ! Να το πούμε Ετσι Απλά: "Γενιεσε Υποτελείς κ. Υποταγμένος, Ζεις Υποτελικά κ. Υποταγμένα, και ΨΟΦΑΣ Υποτελικά κ. Υποταγμένα ! Ετσι ΑΠΛΑ ! ΜΟΝΟ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ! ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΔΕΙΣ ΖΩΗ ! Η τελευταία ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στην Χώρα έγινε το ... 1821 !! Γιαυτό ΠΟΤΕ ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ... ΒΟΗΘΕΙΑ για την ... ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ !! ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ ΑΠΛΑ ΣΚΛΑΒΟ, ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ !!! ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΑΙ ;;; ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΑΙ ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΒΑΙΝΕΙ ΜΟΙΡΑΙΑ, ΑΥΤΟΙ ... ΠΟΤΕ !! ΤΟ κ. ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΑΙ ΣΗΜΕΡΑ !! ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!! Αυτό που συνέβη στην Αργεντινή θα είναι χάδι μπροστά στη Κόλαση του Δάντη που θα ζήσει η Ελλάδα… ! ΝΑ ΕΙΣΤΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙΑΥΤΟ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Ήρθε ο Άδωνης; Φεύγω!..»(βίντεο)
    Του Γιώργου Νικολαΐδη

    Αυτή την ερώτηση-απάντηση έδωσε ο ψαράς που έφτασε με το μηχανάκι του φορτωμένο με ψάρια, χθες πρωί (19.12.11), για δουλειά του στο Δημαρχείο του Δ. Θερμαϊκού (Περαία). Βρήκε τις πόρτες του «κλειστές δια το κοινόν» λόγω…ΜΑΤ(;!) ο άνθρωπος.

    Τον ρωτούν (συγκεντρωμένοι δημότες) αν τα ψάρια του είναι «πεσκέσι» για τον Άδωνη (Γεωργιάδη) που διαβουλευόταν με τον Δήμαρχο (Αλεξανδρή) την ώρα εκείνη και ....
    απαντάει: Φεύγω!

    Βλέποντας τόση…στολή, κράνη και ασπίδες ξανά στον Δήμο του…Είχε να τα (τους) δει εδώ και 20 χρόνια, απ’ τις διαμαρτυρίες των κατοίκων για το περιβόητο…ραντάρ!

    Αφήνουμε τον κ. Υφυπουργό που επισκέφθηκε τον κ. Δήμαρχο και τον σκοπό της επίσκεψής του (θέμα Σχολής Εμποροπλοιάρχων της Μηχανιώνας που η αναστολή της λειτουργίας της στα κτήριά της συνιστά πρόβλημα στην ευρύτερη περιοχή και στη Β. Ελλάδα) και πάμε στο…ΠΑΜΕ. Με τις διαμαρτυρίες του κόσμου που υπήρξαν αναμενόμενες (δικαιολογημένες είτε όχι) και μιας μερίδας του που ήσαν «δεδομένες».

    Ένας Υφυπουργός, λοιπόν, που θέλει να συζητήσει και προφανώς να δώσει την καλύτερη δυνατή λύση σε θέμα της αρμοδιότητάς του και τριγύρω του απίθανα μέτρα προστασίας του!

    Τα ερωτήματα έρχονται μόνα τους:

    Μήπως πληροφορηθήκατε, κ. Υφυπουργέ, πως οι κάτοικοι του Δ. Θερμαϊκού είναι εναντίον του ΛΑ.Ο.Σ.;

    Οσμιστήκατε…μπαρούτι στην επικείμενη επίσκεψή σας, νιώσατε ανασφάλεια και ενισχύσατε (καλού-κακού) την προσωπική σας φρουρά με δυο διμοιρίες των ΜΑΤ;

    Μήπως, εν τέλει, θα «ενσωματώνετε» και τα ΜΑΤ στα υπηρεσιακά ραντεβού και επισκέψεις σας;

    Η άποψή μας ταυτίζεται με εκείνην της πλειοψηφίας των πολιτών, που εκφράζουν οργή και αγανάκτηση, εκπεφρασμένη με παράπονα και βλαστήμιες. Και είναι οι ίδιοι που κάποτε σέβονταν και δώριζαν πεσκέσια σε επίσημους και «μεγαλόσχημους» που επισκέπτονταν τον τόπο τους. Σήμερα, οι πολιτικοί μας (όποιοι κι αν είναι, ό,τι κι αν πρεσβεύουν) εισπράττουν την εκ προοιμίου αμφισβήτηση με γιούχα-φωνές-κράξιμο και, βέβαια, δεν είναι το ίδιο.

    Είναι η κατάντια του πολιτικού μας «συστήματος» και αυτών που το υπηρέτησαν, με «πρωταγωνιστές» (ηθικούς και όχι μόνο αυτουργούς) τους πολιτικούς.

    Ωστόσο, και για να μην αδικήσουμε τους πολιτικούς «εφ’ όλης της ύλης» στο πρόσωπο του Άδωνη, συνιστούμε κάποιον σεβασμό στον οποιονδήποτε ομιλητή. Ομάδα συγκεντρωμένων και αδιαλείπτως φωνασκούντων δεν επέτρεψε στον Υφυπουργό να αρθρώσει πρόταση με ήχον ακουστό και δεν ήταν σωστό.

    Κι έτσι, έχασε ο Άδωνης (αλλιώς είναι μαθημένος) τους ακροατές, μαζί τους και τα…ψάρια!

    Δείτε στο σχετικό μας βίντεο τον κόσμο, τις διαμαρτυρίες, τον υφυπουργό και φυσικά τa ψάρια που δεν …έφτασαν ποτέ στα χέρια του,

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση