Το πλυντήριο της ευθύνης...

Tου Κώστα Γιαννακίδη Το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου , πιεζόμενος από τον Μητσοτάκη και τα ελληνοτουρκικά, εκστόμισε ένα « mea culpa » που τη...

Tου Κώστα Γιαννακίδη

Το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου, πιεζόμενος από τον Μητσοτάκη και τα ελληνοτουρκικά, εκστόμισε ένα «mea culpa» που την άλλη μέρα τυπώθηκε εξάστηλο, έγινε σλόγκαν και ιστορία. Μικρό το πολιτικό κακό. Οι ψηφοφόροι δεν ξέρουν τι σημαίνει «mea culpa», αντιθέτως μπορεί να εκτιμήσουν την ευρυμάθεια του ηγέτη. Και όταν μάθουν, οφείλουν να...
σταθούν με σεβασμό μπροστά στο θάρρος του ανδρός.
Πολιτική ευθύνη ανέλαβε και ο Κ. Καραμανλής για το Βατοπέδι. Και θεωρήθηκε αρκετό. Λάθος παραδέχθηκε και ο Γιώργος Παπανδρέου για τον τρόπο με τον οποίο φορολογήθηκαν τα παλαιά αυτοκίνητα. Γενικώς τα τελευταία δύο χρόνια ένα ολόκληρο σύστημα αναλαμβάνει ευθύνες και κάνει αυτοκριτική. Από την κίνηση της δεξιάς χειρός με την οποία η Ντόρα παριστάνει τη γενναία, μέχρι τα θεατρικά του Λοβέρδου και τα πομπώδη του Βενιζέλου, η αυτοκριτική είναι το πλυντήριο που ξεπλένει αμαρτίες και ασπρίζει βρομιές. Συχνά δε, όταν δεν χρησιμοποιείται ως μέσο διαφυγής, προσφέρεται ως πολιτική παροχή προς το εκλογικό σώμα. Το πολιτικό προφίλ αποκτά μία μικρή σκιά ταπείνωσης που υποχωρεί με τον χρόνο.
Που λέτε ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο η αυτοκριτική ενός πολιτικού πρέπει να επενδύεται με στοιχεία γενναιότητας, ιδιαίτερα όταν δεν ακολουθεί μία πραγματικά γενναία πράξη-αφού δεν μπορεί να είναι αυτομαστίγωμα, ας είναι η παραίτηση ή ένα διάστημα πολιτικής απομόνωσης. Και ακόμα περισσότερο δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί όταν ένας πολιτικός μας δείχνει το λάθος του δεν του ζητείται πιεστικά και η ανάληψη της ουσιαστικής ευθύνης. Έχω παρακολουθήσει αμέτρητες συζητήσεις με πολιτικούς που αναγνωρίζουν τα λάθη «των προηγουμένων ετών». Και όμως κανένας δεν τους ρώτησε γιατί δεν πήγαν σπίτι τους ή σε μοναστήρι.
Ο Γιάννης Ραγκούσης έχει νησί να πάει. Να ξαναγίνει δήμαρχος ή κλητήρας. Όταν σχεδιάστηκε και δρομολογήθηκε η εφεδρεία στο δημόσιο, ήταν υπουργός Εσωτερικών. Και τώρα δηλώνει ότι «κακώς υιοθετήθηκε η πρόταση Σαμαρά» για την εφεδρεία. Δηλαδή ο αρμόδιος υπουργός αποδίδει ευθύνες αλλού. Για την ιδέα στον αρχηγό της αντιπολίτευσης και, εμμέσως, στον πρωθυπουργό για την υλοποίηση. Τρελό; Εξοργιστικά φθηνό. Ας είχε παραιτηθεί τότε. Τι έκανε; «Είναι καταγεγραμμένο δημοσίως, ανέλαβα και το πολιτικό κόστος και την πολιτική ευθύνη.» Ε, αφού ανέλαβε το πολιτικό κόστος και την πολιτική ευθύνη, είμαστε εντάξει. Κανένας άλλος;