Εκλογολογία και αντιπολιτευτικοί τόνοι...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας Οικονομολόγος–Ψυχολόγος Όταν αναφερόμαστε στη 19η Φεβρουαρίου ως ημερομηνία ορόσημο για τις επερχόμενες βουλευτι...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Όταν αναφερόμαστε στη 19η Φεβρουαρίου ως ημερομηνία ορόσημο για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, συχνά λησμονούμε να επισημάνουμε τόσο την ακριβή διαδικασίαόσο και τον πολιτικό υπεύθυνο για αυτό τον χρονικό προσδιορισμό. Όπως και όταν περιγράφουμε ως αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση την τωρινή στάση της ΝΔ, μάλλον παρερμηνεύουμε τόσο την εξαρχής προκαθορισμένη υπόσταση όσο και...
το εύρος των αρμοδιοτήτων αυτής της βραχύβιας κυβέρνησης.
Το βράδυ της ανακοίνωσης για την πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου, στη σύσκεψη στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τον καθορισμού του χρονοδιαγράμματος πρωτοακούστηκε η 19ηΦεβρουαρίου ως πιθανότερη ημερομηνία των εκλογών από τα χείλη του Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος είχε την άμεση γνώση των απαραίτητων βημάτων και των χρονικών περιθωρίων.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι διπλό. Ποια εμπιστοσύνη μπορεί να δείξει κάποιος σε σχεδιασμούς που προϋποθέτουν την εύρυθμη λειτουργία κρατικών μηχανισμών αλλά και την απολύτως αγαστή συνεργασία διεθνών παραγόντων (τραπεζιτών); Από την άλλη θα μπορούσε να αποκλειστεί η εκπόνηση από πλευράς Βενιζέλου ενός πιεστικού χρονοδιαγράμματος με το σκεπτικό ότι ενώ πρόσκαιρα θα ήταν πολιτικά εκμεταλλεύσιμο από τη ΝΔ, στην πορεία θα μπορούσε, υπό την πίεση των δραματικών εξελίξεων, να χρησιμοποιηθεί από πλευράς ΠΑΣΟΚ ως εμμονή μικροκομματικής αντίληψης των αντιπάλων του;
Το παράδοξο σε αυτή την κυβέρνηση είναι ότι ενώ αποτελείται κατά 80% από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, οι περισσότεροι εκ των οποίων συνεχίζουν στις ίδιες θέσεις, αντιμετωπίζεται από τους ίδιους ωςέμμεσο καθαρτήριο των μνημονιακών «ανομημάτων». Ένα είδος πρόσκαιρης ανοχής δηλαδή στη συνέχιση με προσαρμοσμένους εκλογικούς ρυθμούς, όσων ήδη ψηφισμένων πολιτικών δεν εμπίπτουν στις προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης, εκλαμβάνεται από το ΠΑΣΟΚ σχεδόν ωςσυνευθύνη για τη δημιουργία των συνθηκών και τις επιλογές που έφεραν αυτές τις πολιτικές.
Γι’ αυτό και δυσανασχετούν όταν υψώνονται αντιπολιτευτικοί τόνοι σε ζητήματα τα οποία δεν έχουν συνυπογραφεί, ούτε συναποφασιστεί όπως οι φορολογικές επιβαρύνσεις ή ο τρόπος εκτέλεσης της εφεδρείας. Αδυνατούν στο ΠΑΣΟΚ να κατανοήσουν το προφανές; Ότι μεεξαντλημένα τα κοινωνικά όρια χρειάζεται να εκλεγεί άμεσα μια κυβέρνηση που με νωπή τη λαϊκή ετυμηγορία θα επιχειρήσει να οικοδομήσει μια νέα σχέση εμπιστοσύνης για τους πολίτες και να πείσει για την αποτελεσματικότητα και τη δικαιοσύνη των πολιτικών που θα ακολουθήσει.