Από τον Αλέξανδρο Γ. Παπαδόπουλο Πολιτικό Μηχανικό "ALSE Κατασκευαστική" Τα βίαια επεισόδια των περασμένων μηνών σε διάφορες π...
Πολιτικό Μηχανικό
"ALSE Κατασκευαστική"
Τα βίαια επεισόδια των περασμένων μηνών σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, δεν οφείλονται στο παρακράτος, ούτε στην ανικανότητα της αστυνομίας, ούτε στην άκρα αριστερά ή την άκρα δεξιά. Αν οφείλονταν σε κάποιον ή και όλους τους παραπάνω παράγοντες, τότε δεν θα υπήρχε λόγος σοβαρής ανησυχίας. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα ήταν...
σίγουρα εφικτό να ελεγχθούν ώστε να μην ξαναπαρουσιαστούν στο μέλλον.
Η πραγματική αιτία της βίας, είναι η ισοπέδωση κι ο μηδενισμός της πολιτικής. Χρόνια τώρα καλλιεργείται η εντύπωση από ΜΜΕ, παραπολιτικούς χώρους αλλά και δήθεν "ψαγμένους" πολίτες-bloggers, πως όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, πως κανένα κόμμα δεν είναι ικανό να προσφέρει υπηρεσίες στον τόπο, πως δεν υπάρχουν (λίγοι έστω) άξιοι πολιτικοί και εν τέλη πως η διακυβέρνηση της χώρας διενεργείται από κάποια σκοτεινά κέντρα στο εξωτερικό που εξυφαίνουν ένα σατανικό σχέδιο εναντίον της Ελλάδας.
Οι πρώτες ενδείξεις για τις συνέπειες αυτής της μηδενιστικής εξομοίωσης έχουν έρθει πολλά χρόνια πριν. Ξεκινώντας από τα πανεπιστήμια και το γιγαντιαίο ποσοστό αποχής από τις φοιτητικές εκλογές στη δεκαετία του '90. Συνεχίζοντας με την κατακόρυφη μείωση της λαϊκής συμμετοχής στις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων από το '95 και μετά. Πηγαίνοντας στην τεράστια απομάκρυνση των εργαζομένων από τις συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις στην δεκαετία του 2000 και φτάνοντας μέχρι τις τελευταίες εκλογές όπου παρατηρήθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής των πολιτών από την μεταπολίτευση. Όλα αυτά ήταν σαφής ενδείξεις και παρόλο που τα κόμματα πάντα διατυμπάνιζαν πως "έλαβαν το μήνυμα των πολιτών", στην πραγματικότητα είτε αδυνατούσαν είτε δεν ήθελαν να αποδεχτούν το που θα οδηγούσε αυτός ο επικίνδυνος δρόμος: στην απώλεια της ελπίδας. Κι όταν η ελπίδα εκλείπει ο άνθρωπος επιστρέφει στην μοναδική του διέξοδο, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και την βίαιη έκφρασή του.
Η δημοκρατία βασίζεται στην δυνατότητα του λαού να επιλέγει ελεύθερα τους αντιπροσώπους του. Αυτή όμως η δυνατότητα προϋποθέτει αρχικά την ύπαρξη επιλογών. Με την εξομοίωση όλων των προσώπων και όλων των πολιτικών σχηματισμών, αυτή η θεμελιώδης προϋπόθεση παύει να ισχύει. Οι πολίτες θεωρούν πως όλες τους οι επιλογές είναι ίδιες η μία με την άλλη και εξίσου ανίκανες να αποτελέσουν λύση. Κατά συνέπεια αποτελούν μία και την αυτή, ανεπιθύμητη επιλογή. Αυτή η υποσυνείδητη παραδοχή καταργεί κάθε έννοια δημοκρατίας και τους οδηγεί να αναζητήσουν μια εναλλακτική "έξοδο διαφυγής".
Η έντονη έκφραση βίας που παρουσιάζεται τους τελευταίους μήνες είναι η συνέπεια αυτής της αναζήτησης. Αφού ένα μέρος του λαού πίστεψε, πως δεν έχει πλέον καμία άλλη δημοκρατική εναλλακτική επιλογή, οδηγήθηκε στην μοναδική άλλη διέξοδο που υπάρχει, δηλαδή την δυναμική-βίαια ανατροπή του συστήματος.
Αυτός είναι ο και μοναδικός σοβαρός προβληματισμός που προκύπτει από τα επεισόδια. Πως δηλαδή θα καταφέρουν οι μειοψηφούντες υγιείς πολιτικοί να σταματήσουν και πολύ περισσότερο να αντιστρέψουν την διάχυση της πεποίθησης πως "όλοι είναι ίδιοι". Πως θα ανακτήσει το δημοκρατικό πολίτευμα την πλήρη αποδοχή του κοινωνικού συνόλου. Η αληθινά ανησυχητική απορία όμως είναι, τι θα συμβεί αν η προσπάθεια αυτή αποτύχει και οι πολίτες συνεχίσουν να αναζητούν την λύση στα προβλήματά τους σε ενέργειες εκτός δημοκρατικού πλαισίου? Τι θα συμβεί αν η βία κλιμακωθεί?
http://www.alse.gr/ , e-mail: alexandros.g.papadopoulos@gmail.com
Η πραγματική αιτία της βίας, είναι η ισοπέδωση κι ο μηδενισμός της πολιτικής. Χρόνια τώρα καλλιεργείται η εντύπωση από ΜΜΕ, παραπολιτικούς χώρους αλλά και δήθεν "ψαγμένους" πολίτες-bloggers, πως όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, πως κανένα κόμμα δεν είναι ικανό να προσφέρει υπηρεσίες στον τόπο, πως δεν υπάρχουν (λίγοι έστω) άξιοι πολιτικοί και εν τέλη πως η διακυβέρνηση της χώρας διενεργείται από κάποια σκοτεινά κέντρα στο εξωτερικό που εξυφαίνουν ένα σατανικό σχέδιο εναντίον της Ελλάδας.
Οι πρώτες ενδείξεις για τις συνέπειες αυτής της μηδενιστικής εξομοίωσης έχουν έρθει πολλά χρόνια πριν. Ξεκινώντας από τα πανεπιστήμια και το γιγαντιαίο ποσοστό αποχής από τις φοιτητικές εκλογές στη δεκαετία του '90. Συνεχίζοντας με την κατακόρυφη μείωση της λαϊκής συμμετοχής στις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων από το '95 και μετά. Πηγαίνοντας στην τεράστια απομάκρυνση των εργαζομένων από τις συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις στην δεκαετία του 2000 και φτάνοντας μέχρι τις τελευταίες εκλογές όπου παρατηρήθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής των πολιτών από την μεταπολίτευση. Όλα αυτά ήταν σαφής ενδείξεις και παρόλο που τα κόμματα πάντα διατυμπάνιζαν πως "έλαβαν το μήνυμα των πολιτών", στην πραγματικότητα είτε αδυνατούσαν είτε δεν ήθελαν να αποδεχτούν το που θα οδηγούσε αυτός ο επικίνδυνος δρόμος: στην απώλεια της ελπίδας. Κι όταν η ελπίδα εκλείπει ο άνθρωπος επιστρέφει στην μοναδική του διέξοδο, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και την βίαιη έκφρασή του.
Η δημοκρατία βασίζεται στην δυνατότητα του λαού να επιλέγει ελεύθερα τους αντιπροσώπους του. Αυτή όμως η δυνατότητα προϋποθέτει αρχικά την ύπαρξη επιλογών. Με την εξομοίωση όλων των προσώπων και όλων των πολιτικών σχηματισμών, αυτή η θεμελιώδης προϋπόθεση παύει να ισχύει. Οι πολίτες θεωρούν πως όλες τους οι επιλογές είναι ίδιες η μία με την άλλη και εξίσου ανίκανες να αποτελέσουν λύση. Κατά συνέπεια αποτελούν μία και την αυτή, ανεπιθύμητη επιλογή. Αυτή η υποσυνείδητη παραδοχή καταργεί κάθε έννοια δημοκρατίας και τους οδηγεί να αναζητήσουν μια εναλλακτική "έξοδο διαφυγής".
Η έντονη έκφραση βίας που παρουσιάζεται τους τελευταίους μήνες είναι η συνέπεια αυτής της αναζήτησης. Αφού ένα μέρος του λαού πίστεψε, πως δεν έχει πλέον καμία άλλη δημοκρατική εναλλακτική επιλογή, οδηγήθηκε στην μοναδική άλλη διέξοδο που υπάρχει, δηλαδή την δυναμική-βίαια ανατροπή του συστήματος.
Αυτός είναι ο και μοναδικός σοβαρός προβληματισμός που προκύπτει από τα επεισόδια. Πως δηλαδή θα καταφέρουν οι μειοψηφούντες υγιείς πολιτικοί να σταματήσουν και πολύ περισσότερο να αντιστρέψουν την διάχυση της πεποίθησης πως "όλοι είναι ίδιοι". Πως θα ανακτήσει το δημοκρατικό πολίτευμα την πλήρη αποδοχή του κοινωνικού συνόλου. Η αληθινά ανησυχητική απορία όμως είναι, τι θα συμβεί αν η προσπάθεια αυτή αποτύχει και οι πολίτες συνεχίσουν να αναζητούν την λύση στα προβλήματά τους σε ενέργειες εκτός δημοκρατικού πλαισίου? Τι θα συμβεί αν η βία κλιμακωθεί?
http://www.alse.gr/ , e-mail: alexandros.g.papadopoulos@gmail.com
Δώστε επιδότηση στον "χαμένο" γλύφτη που πάει να χρεωκοπήσει. Μήνυμα Σ.Ο.Σ. από την ΑΛΣΕ Κατασκευαστική που πάει να κλείσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή