Του Χάρη Πεϊτσίνη Ο Φρ. Μπαστιά περιέγραψε κάποτε το κράτος ως μια «φαντασίωση, μέσω της οποίας ο καθένας προσπαθεί να ζήσει σε βάρος όλω...
Του Χάρη Πεϊτσίνη
Ο Φρ. Μπαστιά περιέγραψε κάποτε το κράτος ως μια «φαντασίωση, μέσω της οποίας ο καθένας προσπαθεί να ζήσει σε βάρος όλων των άλλων». Στην Ελλάδα των τελευταίων τριάντα χρόνων, το ρητό επαληθεύθηκε απόλυτα. Οι νικητές των εκλογικών αναμετρήσεων παραχώρησαν στους οπαδούς τους προσόδους, υπό τη μορφή θέσεων εργασίας, συντάξεων και επιδομάτων. Πολίτες και εξουσία έμαθαν να θεωρούν το δημόσιο ταμείο ως λάφυρο. Η βιοποριστική σχέση με το κράτος, γέννησε συντηρητικά αντανακλαστικά σε...μια τεράστια μερίδα πολιτών, έτοιμων να ξεσηκωθούν με κάθε υποψία μεταρρυθμίσεων. Πλάι σε αυτούς, ανατράφηκε μια νέα γενιά, εκπαιδευμένη να ονειρεύεται την επαγγελματική αποκατάσταση μέσα στην θαλπωρή του Δημοσίου. Ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός συνόδευσε αυτή την εξέλιξη ενθυλακώνοντας όλες τις παραχωρήσεις της εξουσίας, και βαφτίζοντάς τες «κοινωνικές κατακτήσεις». Στην προσοδοθηρική αυτή κοινωνία της μεταπολίτευσης χρωστάμε το τεράστιο χρέος (το κόστος της προσοδοθηρίας υπολογίστηκε στο 16% του ΑΕΠ ετησίως) αλλά και την ηθική διαφθορά που συνεπάγεται η «επαγγελματική» σχέση του πολίτη με την εκάστοτε εξουσία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό: οι ομάδες συμφερόντων αποτελούν σταθερή δεξαμενή ψήφων των δύο κομμάτων εξουσίας. Από πολλές πλευρές συνιστούν «ιδανικούς» ψηφοφόρους για κάθε επίδοξη κυβέρνηση: ανταλλάζουν την ψήφο τους με τη συντήρηση κατακτημένων προνομίων. Δεν επηρεάζονται στην κάλπη από ζητήματα γενικού συμφέροντος, δεν τους πτοούν οι κυβερνητικές ανακολουθίες, τα προβλήματα διακυβέρνησης και γενικά οποιαδήποτε πολιτική στρέβλωση, εφόσον οι πηγές προσόδων τους μένουν άθικτες. Μιλάμε ξεκάθαρα για σχέσεις συναλλαγής, και υπό αυτήν την έννοια, μια κυβέρνηση αποφασισμένη να κηρύξει τον πόλεμο στην προσοδοθηρία, θα έπρεπε να αρνηθεί τρόπον τινά τον εαυτό της. Γι’ αυτό η κυβέρνηση εμφανίζεται τόσο διστακτική, αναβλητική και υποχωρητική: διακυβεύεται το μέλλον της.
Εδώ εμφανίζεται όμως μια άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα του αναιμικού ιδιωτικού τομέα, των ελεύθερων επαγγελματιών, των ιδιωτικών αλλά και των (ευσυνείδητων) δημόσιων υπαλλήλων οι οποίοι συνθλίβονται κάτω από τη μπότα της υπερφορολόγησης: μιας υπερφορολόγησης που γίνεται ακριβώς για να αποφευχθούν οι αναγκαίες περικοπές δαπανών: για να βρεθούν από αλλού τα κεφάλαια που θα μας εξασφάλιζαν πχ οι ιδιωτικοποιήσεις, ώστε οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και των περιττών δημόσιων οργανισμών να μην απολέσουν τις υπέρμετρες προσόδους τους. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό, όχι μειώνοντας το κράτος (όπως θα έπρεπε), αλλά...αυξάνοντας τα φορολογικά έσοδα .
Η πολιτική αφύπνιση αυτής της μερίδας πολιτών, της μοναδικής δηλαδή εκμεταλλευόμενης «τάξης» στην ελληνική κοινωνία, είναι το προαπαιτούμενο, ώστε η διελκυστίνδα των μεταρρυθμίσεων να ωθηθεί προς την κατάλληλη πλευρά: αυτής των διαρθρωτικών αλλαγών, των αποκρατικοποιήσεων, της μείωσης των φόρων και ενός υγιούς επενδυτικού κλίματος. Σε αντίθετη περίπτωση, τα δεινά της χρεοκοπίας, της κοινωνικής αναταραχής και της επιγενόμενης μαζικής μετανάστευσης θα καθορίσουν το μέλλον μας. Απ’ όποια πλευρά κι αν το δούμε, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
*Οι απόψεις που παρουσιάζονται δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις απόψεις του "Forum για την Ελλάδα" και εκφράζουν απόλυτα μόνο το συγγραφέα του κάθε κειμένου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΚΛΑΣΑΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ τού ΣΑΜΑΡΑ...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΣΟ καί ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ Γ.Α.Π., ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥΣ...!!!
Σήμερα, ομολογείται από όλους ότι η μνημονιακή πολιτική των δύο τελευταίων ετών ήταν απόλυτα καταστροφική.
Τελικά συνέβη αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο Αντώνης Σαμαράς,
και η Νέα Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή:
Ο Αρμαγεδών της ακολουθούμενης οικονομικής συνταγής διέλυσε τις οικονομικές δομές, αποτελείωσε τον κρατικό μηχανισμό, εξόντωσε την επιχειρηματικότητα, εκτόξευσε τα ποσοστά της ανεργίας, οδήγησε χιλιάδες συμπολίτες μας στην απόγνωση και όλη την κοινωνία να διακατέχεται από αισθήματα κατάθλιψης και οργής.
Μπροστά στο εκρηκτικό αυτό τοπίο, τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο ένας μετά τον άλλον επιλέγουν να παίξουν το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου.
Αποκηρύττουν, μετά βδελυγμίας, την μνημονιακή πολιτική, και χρεώνουν το «έγκλημα» αποκλειστικά στον Γ. Παπανδρέου, θεωρώντας ότι οι πολίτες έχουν κοντή μνήμη.
Διότι όλοι τους ανεξαιρέτως ήσαν εξαρχής διαπρύσιοι κήρυκες υπέρ του Μνημονίου σε όλες του τις φάσεις.
*-- Ευ. Βενιζέλος, στις 12.12.11 ομολόγησε λοιπόν ότι
«Το DNA του Μνημονίου μάς οδηγεί σε αδιέξοδο.
Δυστυχώς, όλες οι θεμελιώδεις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προγνώσεις του αρχικού προγράμματος -του Μνημονίου- δεν επιβεβαιώθηκαν».
Ωστόσο, ο ίδιος στις 15.5.10 μας ξεκαθάριζε ότι
«Η ουσία του Μνημονίου είναι η πολιτική συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους και δανειστές της για την προφανή ανάγκη να ανασυγκροτηθεί το κράτος και να καταστήσουμε ανταγωνιστική και βιώσιμη της ελληνική οικονομία».
*-- Ο Α. Λοβέρδος στις 18.12.11 αναφωνεί:
«Απέτυχε η κυβέρνηση Παπανδρέου».!!!
Ο ίδιος, όμως, πριν από ένα χρόνο, στις 12.12.10, έλεγε για τους επικριτές τού κυβερνητικού έργου:
«Σε αυτούς που ισχυρίζονται πως θα διαμόρφωναν ‘‘καλύτερο μνημόνιο’’, η κυβέρνηση θα μπορούσε να απαντήσει με κείμενα για τις προσπάθειές της» και διαβεβαίωνε:
« Νιώθω ήσυχος με τη συνείδησή μου και τα γραπτά αποδεικνύουν τα όσα είπα και λέω.…
Εμείς με το έργο μας θα βγάλουμε τη χώρα απ' όλα αυτά.
Δίνουμε τη μάχη της προόδου».
*-- Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, στις 19.12.2011, είπε την πικρή αλήθεια:
«Έχουμε μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση της οικονομίας.
Έπρεπε να είχαμε αποφύγει το μνημόνιο, να εξασφαλίσουμε το γρήγορο δανεισμό της χώρας για να μην οδηγηθούμε σε αυτού του είδους τις εξελίξεις. Από την στιγμή που μπήκαμε στο μνημόνιο δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά και βέβαια αποδειχθήκαμε πλήρως ανίκανοι στη διαχείριση των υποχρεώσεων που είχαμε αναλάβει» και
«Δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό στη χώρα, όπως έγινε τα δύο τελευταία χρόνια».
Αλλά στις 28.3.11 ο υπουργός Ανάπτυξης μας διαβεβαίωνε ότι «ως κυβέρνηση έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, έχουμε γλιτώσει από τη χρεοκοπία, έχουμε εξασφαλίσει τη διάσωση της χώρας».
*-- Ο Φ. Σαχινίδης στις 19.12.11 μας αποκάλυπτε ότι «η κυβέρνηση έχει πέσει έξω σε βασικές υποθέσεις που αφορούν την πορεία δημοσιονομικών μεγεθών» και «μπορεί η απόκλιση να οφείλεται εν μέρει στο οικονομικό πρόγραμμα που ακολουθούμε διότι αφαιρεί χρήματα από τη ζήτηση ενισχύοντας την ύφεση».
Στις 25.11.11, όμως, σε κείμενό του με τίτλο «Μύθοι και αλήθειες» υποστήριζε ότι η δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας βελτιώθηκε αισθητά και «οι κόποι των ετών 2009-11 δεν πήγαν χαμένοι».
_______________________________________________
Η ομολογία της αποτυχίας, όμως, δεν απαλλάσσει τα κυβερνητικά στελέχη από τις ευθύνες για τις συνέπειες των επιλογών τους.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αναδεικνύεται είναι η ορθότητα των προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας για ανάπτυξη και επανεκκίνηση της οικονομίας που μπορούν να εφαρμοστούν μόνον από μια ισχυρή κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή.
Επεσες και εσύ στην παγίδα της εκάστοτε κυβέρνησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι θεωρητικώς αδύνατον να φταίει ο δημόσιος η ιδιωτικός τομέας οσον αφορά τους εργαζόμενους για την κατάντια της χώρας.
Εξ ορισμού ο ιδιωτικός τομέας (ιδιοκτήτες επιχειρήσεων) έχει για θεό το κέρδος και μάλιστα το αφορολόγητο και ακούραστο κέρδος με αποτέλεσμα σε καλές εποχές τα κέρδη να είναι υπέρογκα ανεβάζοντας τον πληθωρισμό
και μειώνοντας το εισόδημα της χώρας και των εργαζομένων μιάς και αντι να φορολογούνται όπως οι μιςθωτοί, αυτοί βγάζουν τα υπερκέρδη τους στο εξωτερικό.
ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ KAI MONON
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝΤΑΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Στις δύσκολες εποχές οι ίδιοι που αποκόμησαν υπερκέρδη δεν τολμούν να ακουμπήσουν το γερό κομπόδεμά τους αλλα κλαίγονται και απειλούν με απολύσεις ώστε την κρίση να την πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι μέσω φορολογίας μιάς και μόνο αυτοι φορολογούνται.
Δέν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο το δημόσιο να μήν είναι παραγώγικό, δηλαδή εάν αλλάξει ο εργοδότης σε ιδιώτη ο οποίος να δίνει δίνει μισθούς πείνας και να ξεσκίζει τα όποια εργατικά δικαιώματα ανεβαινει αυτομάτως η παραγωγικότητα?
Τότε να γίνουμε όλοι σκλάβοι σε κάποιον για να γίνουμε τέρμα ανταγωνιστικοί.
Στην παραγματικότητα ο ιδιώτης επιχειρηματίας "αγοράζει" βουλευτές με σκοπό την κατακρεούργηση και κατασυκοφάντηση του κοινωνικού κράτους
(τα προνόμια σπείρουν διχόνοια και είναι ακρώς αποτελεσματικό μέσο καταστροφής του δημοσίου τομέα)
ώστε αυτο να διαμελισθεί και πωληθεί εναντι πινακίου φακής στους "αξιους" επιχειρηματίες και τους μαλάκες ιθαγενείς να ζητωκραυγάζουν.
Φυσικά και υπάρχουν ακατανόητα προνόμια σε μερικούς κλάδους όπως η ΔΕΗ τα ΕΛΠΕ, η ΕΥΔΑΠ κλπ που δεν έπρεπε καν να υπάρχουν και να συζητάμε για αυτά τώρα
αλλά για αυτό ο μόνος που φταίει είναι ο απλός Ελληνας πολίτης ο οποίος αντι να
σκέφτεται και αυτός οχι σαν οπαδός-κάφρος αλλά σαν μέτοχος επιχείρησης με δικαίωμα ψήφου μάλιστα και να ανεβοκατεβάζει τις κυβερνήσεις οπως θα έκανε εάν ο πρόεδρος δεν προστάτευε τα συμφέροντά του,
Οι πολιτικοί είναι υπάλληλοι του λαού και οχι το αντίθετο αλλά οι πιό πολλοί συμπεριφέρονται σαν οι πολιτικοί να είναι οι αφέντες του.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρα αλλά καταλήγοντας θέλω να τονίσω οτι αν
θέλεται να βρείτε ποιός και τι φταίει για την κατάντια του Εθνους απλά κοιταξτε στον καθρέπτη.
στη φακη βαζεις ντοματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι αν ναι,
ειναι κυκνος;