Κεκαρμένα μυαλά...

Του Γιάννη Σιδέρη «Ε υτυχώς που δίπλα μας έχουμε μόνο την Ισπανία » είχε πει ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Πορτογαλίας, όταν εξαιτίας ...

Του Γιάννη Σιδέρη
«Ευτυχώς που δίπλα μας έχουμε μόνο την Ισπανία» είχε πει ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Πορτογαλίας, όταν εξαιτίας έλλειψης καυσίμων ματαιώθηκε μια πανεθνικής κλίμακας στρατιωτική άσκηση, καθώς τα προεόρτια του μνημονίου είχαν αρχίσει να...
προϊδεάζουν απειλητικά για το οικονομικό μέλλον της χώρας.
Η Πορτογαλία εκεί στην άκρη του ωκεανού, δεν βρέθηκε στο ανήσυχο και αιματηρό σταυροδρόμι που βρέθηκε η χώρα μας και είδε στο διάβα των αιώνων αμείλικτους εχθρούς να επελαύνουν. Δεν σύρθηκε σε αιματηρούς πολέμους, δεν είδε εδάφη της να αμφισβητούνται, ν’ αποτελούν εθνικούς μύθους προαιώνιων γειτόνων, να καταλαμβάνονται, να ανακαταλαμβάνονται και να στοιχίζουν αίμα, ατέλειωτο αίμα.
Όλα αυτά είναι παλιές ιστορίες, πρωτογονισμού, λένε τα κεκαρμένα μυαλά της παγκοσμιοποιημένης ιδεολογικής αφασίας, οι εγχώριοι Φουκουγιάμα, που 20 χρόνια μετά την αποτυχία του ινδάλματός τους επιμένουν ότι έχει έρθει το τέλος της Ιστορίας, ότι η κυριαρχία των αγορών προβάλλει σε πλανητικό επίπεδο και καθορίζει σε νέο μοτίβο τα καθήκοντα των πολιτών. Πώς να χάσει ένα χρόνο από την ζωή του ένας νέος υπηρετώντας το στρατό, και συνάμα να χάσει την ευκαιρία της ζωής του καθώς το βιογραφικό του μπορεί να έτυχε ευμενούς  υποδοχής από τα επιτελεία μιας μεγάλης πολυεθνικής; (έλα ντε, σε όλη τη ζωή σου μια ευκαιρία θα σου τύχει και αυτή θα σου τη στερήσει ο στρατός, γι’ αυτό να καταργηθεί η θητεία!).
Υπάρχουν και εκ του αντιθέτου κεκαρμένα μυαλά: Γιατί να πας να πολεμήσεις;  Να υπερασπίσεις τι; Τους ταξικούς αφέντες και τα συμφέροντά τους; Τον πόλεμο μεταξύ των κυρίαρχων τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας;  Γι' αυτό γίνε αντιρρησίας συνείδησης, και μάλιστα με το αζημίωτο: Η μόνη «πάλη» που θα έχεις να κάνεις είναι να εξισωθεί ο χρόνος θητείας με τα κορόιδα που δεν είναι μοντέρνοι και πασιφιστές, και θα φυλάνε γερμανικό νούμερο στα σύνορα, με θερμοκρασίες υπό του μηδενός, ενώ εσύ θα πουλάς προοδευτιλίκι…
Οι φορείς και των δύο απόψεων ξεχνούν ότι κάποιοι έδωσαν τα νιάτα τους, ότι χύθηκαν ποτάμια αίματος, για να κρατηθούν τούτα τα χώματα λεύτερα ώστε να μπορούν αυτοί να εκφράζουν χαριτόβρυτες απόψεις – και στην αντίρρηση ότι την ελευθερία της χώρας δεν την κατέκτησαν τα ποτάμια αίματος αλλά οι Διεθνείς Συνθήκες και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, απάντηση δίνει η ίδια ιστορία, ότι προ της υπογραφής των συνθηκών, υπήρξαν αιματηροί αγώνες που προϋπέγραψαν τις συνθήκες…
Ανάμεσα στις δυο απόψεις, αυτή των ισοπεδομένων  θεραπαινίδων της απάτριδος αγορολατρείας και αυτή της αφασικής εναλλακτικότητας- που ακόμη και ο Βελουχιώτης σε αυτούς θα φαντάζει άθλιος εθνικιστής, για το λόγο του στη Λαμία και τις «πεζούλες» που πρέπει  να υπερασπιστούμε- υπάρχει η μετριοπαθής αντιμετώπιση, που φευ και αυτή, συνθλίβεται στην  ολιγωρία του πολιτικού προσωπικού της Χώρας, των προσωπικών επιδιώξεων, των πολιτικών σκοπιμοτήτων, της γραφειοκρατικής ανικανότητας και της ηθελημένης έλλειψης προγραμματισμού:
Ας δούμε μερικές παραδοχές:
-Ο εξ ανατολών κίνδυνος είναι πάντα υπαρκτός, και δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Τουρκίας, όπως ο λαϊκίζων αριστερισμός θέλει, αλλά τα εθνικά οικονομικά συμφέροντα του γειτονικού κράτους, γεωστρατηγικά, τουριστικά, και ίσως πετρελαϊκά,  καθώς και τους εθνικούς του  μύθους κυριαρχίας στο Αιγαίο.
- Ο σύγχρονος πόλεμος δεν γίνεται με τα λιανοτούφεκα. Χρειάζεται όπλα υψηλής τεχνολογίας με προωθημένες εφαρμογές πληροφορικής και άρα χειριστές- πολεμιστές με υψηλή εξειδίκευση, δηλ.  επαγγελματίες, (αυτούς που η Αλέκα ονομάζει μισθοφόρους!!). Σαφώς δεν θα τους βρει στους κληρωτούς.  Όμως η κρίση που ενέσκηψε χτύπησε και εκεί.  Φέτος λήγει η θητεία 3.400
-Μια χώρα με εκτεταμένα σύνορα και με πάμπολλα νησιά έχει αυξημένες ανάγκες. Φέτος λήγει η θητεία περίπου 3.500 ΕΠΟΠ (Επαγγελματίες Οπλίτες) επταετούς θητείας. Ο θεσμός ξεκίνησε το 2002 με σκεπτικό  κάθε χρόνο να προσλαμβάνονται 2-3 χιλιάδες. Τα δύο τελευταία χρόνια, λόγω κρίσης,  οι προσλήψεις ήταν μηδενικές… Οι κληρωτοί δεν θα αναπληρώσουν τους επαγγελματίες αλλά μπορούν να συνεισφέρουν σε βοηθητικές εργασίες και φυσικά στις σκοπιές, όπου υπάρχουν τεράστιες ανάγκες.
-Το πρόβλημα προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων επιβαρύνθηκε από την μαυρογιαλούρικη πολιτική του Ευ. Μειμαράκη ο οποίος για ψηφοθηρικούς λόγους εξήγγειλε μείωση της θητείας χωρίς καμιά μελέτη αναγκών και κατανομής προσωπικού.  Τώρα ο Δ. Αβραμόπουλος τηρεί επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά, καθώς δεν είναι γνωστό αν τελικά θα πραγματοποιήσει την αύξηση θητείας, αφού τα όποια θετικά αποτελέσματα θα τα καρπωθεί όχι ο ίδιος αλλά ο υπουργός Άμυνας της επόμενης κυβέρνησης (χρειάζεται περίπου εξάμηνο από την εφαρμογή του μέτρου για να υπάρξουν μετρήσιμα αποτελέσματα).
-Το μέτρο της αύξησης θα μπορούσε να μετριαστεί με το κλείσιμο στρατοπέδων, κάτι που εισηγείται η νυν αλλά και η προηγούμενη, ηγεσία του στρατεύματος. Το μέτρο κολλάει στις πολιτικές σκοπιμότητες των κομμάτων καθώς για πολλές επαρχιακές περιοχές τα στρατόπεδα αποτελούν οικονομικές  πηγές –όπως και τα διασπαρθείσες σε όλη τη χώρα σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Όλα αυτά είναι υπό συζήτηση, κριτική, αμφισβήτηση, αναδιάρθρωση. Ωστόσο τα σύνορα ακόμη δεν καταργήθηκαν, ο πλανήτης και δη οι γείτονές μας δεν ζουν σε καθεστώς διεθνικής συναδέλφωσης και όσο αυτά θα υπάρχουν το καθεστώς της θητείας σε μια χώρα συνόρων όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να καταργηθεί. Είναι η ελάχιστη υποχρέωση σε αυτό που λέμε πατρίδα και που δεν πρέπει να συγχέεται με την πολιτική τάξη και τις αποτυχίες της.