Mετά το «Αγγλικό δίκαιο» και τη «χρεοκοπία»...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας Οικονομολόγος–Ψυχολόγος Τα σενάρια για Ελληνική χρεοκοπία , που δεν έχουν κοπάσει εδώ και δυο χρόνια, εντάθηκαν κ...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Τα σενάρια για Ελληνική χρεοκοπία, που δεν έχουν κοπάσει εδώ και δυο χρόνια, εντάθηκαν και πάλι το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις καθυστερήσεις στη συμφωνία του «κουρέματος». Στις ήδη υπάρχουσες θεωρίες (άλλες πρακτικές κι άλλες αρκετά ευφάνταστες) προστέθηκαν οι συζητήσεις για τις συνέπειες αλλαγής του δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα κι εναλλακτικές προτάσεις για τη διαχείριση μιας πτώχευσης εντός ευρώ. Όλες βέβαια στηρίζονται σε δυο θεμελιώδεις παραδοχές. Την αποτυχία ολοκλήρωσης του PSI ή την αδυναμία ανόρθωσης της Ελληνικής οικονομίας, μετά από...
πολλά χρόνια ύφεσης, ώστε να καταστεί βιώσιμο το εναπομείναν χρέος.
Υπάρχει πιθανότητα αρνητικής εξέλιξης για την αναδιάρθρωση του χρέους; Θεωρητικά, φυσικά και υπάρχει. Πρακτικά οι τραπεζίτες γνωρίζουν ότι η εναλλακτική μιας υποχρεωτικής επιβολής του «κουρέματος» εξυπηρετεί πρωτίστως τα επενδυτικά κεφάλαια (που έσπευσαν να ασφαλίσουν την αγορά Ελληνικών ομολόγων σε τρέχουσες τιμές, χαμηλότερες του «κουρέματος») κι όχι τους ίδιους. Από την άλλη, ούτε η Ε.Ε., ακόμα κι αν γνωρίζει ότι θα χρειαστεί επιπρόσθετη ενίσχυση από δικά της κεφάλαια (ή επιτέλους το «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ), για τη στήριξη της χώρας μας, μπορεί να οδηγήσει σε «σπάσιμο» τη συμφωνία.
Έπραξε το πρώτο «αμάρτημα» με το να αφήσει την κατάσταση να οδηγηθεί στην αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους ενός μέλους της Ευρωζώνης, πλήττοντας ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του εγχειρήματος και την εμπιστοσύνη των αγορών συνολικά στα Ευρωπαϊκά ομόλογα. Αν προχωρήσει και στο δεύτερο, την χρεοκοπία μιας χώρας εντός του ευρώ, θα έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τη διάλυση της ΟΝΕ. Ο μηχανισμός στήριξης ήδη χάνει σημαντικό μέρος της δυναμικής του με την υποβάθμιση της Γαλλίας και είναι προφανές τι θα μπορούσε να επιφέρει ένα ακόμα πλήγμα αξιοπιστίας και περιορισμό της δυνατότητας δανεισμού όλης της ζώνης του ευρώ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχονται κι οι συζητήσεις για το state ofnecessity (άρνηση πληρωμής για λόγους ανάγκης), ένα μέσο που με παραπλήσια λογική και αιτιάσεις για αθέτηση όρων της συμφωνίας, είχε χρησιμοποιηθεί επί... Μεταξά για τη μη αποπληρωμή μέρους δανείου από Βελγική τράπεζα! Μόνο που ενώ αποτελεί ουσιαστικά ένα σχεδιασμό για εναλλακτική αντιμετώπιση μιας χρεοκοπίας εντός ευρώ, αδυνατεί να απαντήσει πειστικά στον τρόπο χρηματοδότησης του εναπομείναντος ελλείμματος και παραβλέπει τις συστημικές επιπτώσεις και τον οικονομικό και διπλωματικό απομονωτισμό που οδηγεί τη χώρα.
Όσο για το Αγγλικό δίκαιο των νέων ομολόγων στο οποίο επιμένουν οι τραπεζίτες, ένας ταπεινωτικός όρος δουλείας μιας κατά τα άλλα κυρίαρχης χώρας, πέρα από το ότι λησμονούμε τα αρκετά δις τωνεντόκων γραμματίων μας σε ξένο νόμισμα που ήδη διέπονται από αυτό, οι συνέπειες που περιγράφονται και είναι αμφίβολο αν μπορούν να σταθούν στο επίπεδο μια κρατικής οντότητας, στηρίζονται στην παραδοχή της αδυναμίας ανόρθωσης της οικονομίας στο διηνεκές!
Αν όντως δεν υπάρξει ένα αξιόπιστο, μακροπρόθεσμο πλάνο για τηνπαραγωγική διάρθρωση του τόπου, ενίσχυση βασικών πυλώνωντης ανάπτυξης και άμεσες επεμβάσεις σε διαρθρωτικό, νομικό και φορολογικό επίπεδο που θα μας επαναφέρουν στο διεθνή επενδυτικό χάρτη, κανένα «δίκαιο» και κανένα σενάριο δεν είναι ικανό να μας απομακρύνει από την ολοκληρωτική καταστροφή. Ο «Αρμαγεδώννας» θα έρθει ως αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης και παρατεταμένης ύφεσης!