Υπουργός ντεκόρ...

Γράφει η Λώρη Κέζα Δεν μιλούσε τόσα χρόνια ο άνθρωπος, ώστε να σώσει την πόλη; Ο υπουργός Προστασίας Πολίτης είναι ευγενής και ευρηματικός...

Γράφει η Λώρη Κέζα

Δεν μιλούσε τόσα χρόνια ο άνθρωπος, ώστε να σώσει την πόλη; Ο υπουργός Προστασίας Πολίτης είναι ευγενής και ευρηματικός.
Βρήκε τη λύση για τους βανδαλισμούς. Βρήκε τη λύση μέσα από τις εκκλήσεις. Το κρίμα είναι ότι άργησε αλλά κανείς κάτοικος αυτής της χώρας δεν θα αμφισβητήσει την ουσία της παρέμβασής του.
Βγήκε μέσα στα αποκαΐδια κι έκανε βαρυσήμαντη δήλωση: «Εγώ θέλω να κάνω, για ακόμη μια φορά, έκκληση προς όλους: πρέπει, σε καμία περίπτωση, να μην επιτρέψουμε σε κανέναν διπλανό μας, φίλο μας, συγγενή μας, μέλος της οικογένειάς μας, να συμμετάσχει σε τέτοιου είδους βανδαλισμούς».
Δεν ξέρουμε ποιες εικόνες έχει στο μυαλό του ο κ. Χρήστος Παπουτσής ίσως όμως να φαντάζεται μανάδες που σιδερώνουν κουκούλες κι αδέρφια που αδειάζουν τη βενζίνη από το μηχανάκι τους για να... πάρουν μέρος στις πυρπολήσεις. Σαν να μην έφτανε η έκκληση, συνέχισε με διαβεβαιώσεις, ωσάν να απευθύνεται σε κατοίκους της Ανταρκτικής. Είπε ότι η αστυνομία θα κάνει τα πάντα, στο πλαίσιο της νομιμότητας, για να αποτρέψει στο μέλλον τέτοια φαινόμενα.
Το ερώτημα είναι γιατί δεν απέτρεψε τα «τέτοια φαινόμενα» από το Σάββατο, αν μπορούσε και αν ήθελε να τα αποτρέψει. Είχαν γίνει γνωστά τρία πράγματα. Ότι θα ψηφιστούν τα μέτρα στη Βουλή, ότι θα γίνει μεγάλη συγκέντρωση πολιτών και ότι η Νομική είχε μετατραπεί σε παρασκευαστήριο βομβών.

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να φοβηθεί κάποιος από τα δεδομένα. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη δεξιότητα από τον υπουργό και τους επικεφαλής της αστυνομίας για να αποτρέψουν την λεηλασία της πόλης. Εντούτοις δεν υπήρξαν προληπτικά μέτρα.
Δεν θα υιοθετήσουμε σενάρια συνομωσίας, ότι υπάρχει παρακράτος που καίει και σπάει. Το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει την ευελιξία και την εχεμύθεια για να εκπαιδεύσει, να συντηρήσει και να ταΐσει παρακράτος. Ένα γραφείο παρακολούθησης τηλεφώνων πήγαν να στήσουν στην οδό Ακαδημίας και κάρφωσαν ο ένας τον άλλο.
Αυτό που εντυπωσιάζει στην περίπτωση του κ. Παπουτσή δεν είναι η έλλειψη ικανοτήτων. Είναι η απουσία συναίσθησης. Φέρεται ως διακοσμητικό αντικείμενο, που ούτε φέρει ευθύνη ούτε είχε ιδέα των συνθηκών. Επιπλέον είχε το θράσος να μιλήσει για «πληγές ανευθυνότητας».
Για τη δική του ανευθυνότητα, τσιμουδιά. Τολμά να λέει ότι η αστυνόμευση υπήρξε επαρκής. Στο δικό του ηθικό σύμπαν η αστυνομία θα κρινόταν ανεπαρκής αν είχε καεί η ωραία του κόμη, αν του είχαν τραβήξει 45 τρίχες από την περιποιημένη κεφαλή.
Τα 45 κτήρια που πυρπολήθηκαν μοιάζουν ως παράπλευρο συμβάν_ ούτε καν ως παράπλευρη απώλεια. Δημιουργείται λοιπόν μια απορία. Θα πολιτευτεί ξανά ο κ. Χρήστος Παπουτσής μετά την επαρκή –κατά τη γνώμη του- περιφρούρηση της πόλης; Κι αν πολιτευτεί, θα βρεθεί άραγε άνθρωπος να τον τιμήσει με σταυρό προτίμησης;