Ευ Ζην...

Της Κατερίνας Μαρτζούκου ( street-radio.gr ) Πρέπει να ζήσουμε ή πρέπει να ζήσουμε καλά; Τι σχέση έχει αυτό το «καλά» που λέμε σήμερα με ...

Της Κατερίνας Μαρτζούκου

(street-radio.gr)

Πρέπει να ζήσουμε ή πρέπει να ζήσουμε καλά; Τι σχέση έχει αυτό το «καλά» που λέμε σήμερα με εκείνο που εννοούσε όταν έλεγε ο Μ.Αλέξανδρος «στους γονείς μου οφείλω το ζην και στον δάσκαλό μου το εύ ζην»;
Σε καιρούς οικονομικής δυσχέρειας, σαν αυτή που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας, τέτοιου είδους ερωτήματα προκύπτουν ολοένα και συχνότερα. Πολλοί ισχυρίζονται ότι εν τέλει η οικονομική κρίση θα μας βοηθήσει να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και τις προτεραιότητες μας στη ζωή. Από την άλλη, για να επαναπροσδιορίσεις τον τρόπο ζωής σου θα πρέπει να έχεις σωστές κατευθύνεις από κάπου, σωστά πρότυπα, κάτι να θαυμάζεις, κάτι να μιμηθείς, από κάπου να εμπνευστείς.
Πέρα από τη μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που λόγω των περικοπών αγωνιά για τα προς το ζην, ένα...
εξίσου μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας αγανακτεί για τις περικοπές του ευ ζην στο οποίο είχε συνηθίσει. Το «ευ» λοιπόν σήμερα ανάγεται στο μυαλό πολλών ως το ακριβό αμάξι, το εξοχικό, το ταξίδι, τα ρούχα, παπούτσια, κινητά, κλπ κλπ… και η στέρηση αυτών ως ένδειξη φτώχειας ή μιζέριας. Και το ερώτημα παραμένει. Αυτό είναι τελικά το ευ ζην; Υλικά αγαθά;
Μήπως η λύση βρίσκεται στο να στολίσουμε και λίγο τη ψυχή μας αντί μόνο το σώμα; Μήπως η λύση βρίσκεται και πάλι εκεί απ’ όπου όλα ξεκινάνε, στη παιδεία; Και παιδεία δεν είναι μόνο τα σχολεία -που η δουλειά που γίνεται πλέον εκεί είναι γνωστή- αλλά και ο πλούτος των αρχαίων προγόνων μας που βρίσκεται μέσα στα βιβλία, οι σωστές αρχές που παίρνουμε από το σπίτι μας. Μήπως πρέπει να βρούμε τις ρίζες μας για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να κοιτάξουμε και το μέλλον μας; Αλλά και ποιος θα μας βοηθήσει σε όλο αυτό; Ποιος θα μας πάρει από το χέρι;
Σε μια εποχή που οι πνευματικοί άνθρωποι σωπαίνουν, οι κυβερνώντες γίνονται παράδειγμα προς αποφυγή, οι γνωστοί μας κοιτάζουν να βολευτούν, οι καλλιτέχνες επιδιώκουν δόξες και δάφνες, τα νέα παιδιά ξενιτεύονται σε άλλες χώρες για σπουδές και εργασία, ο κλήρος φουσκώνει τις τσέπες του. Ποιος; Ποιος θα μας δείξει τον τρόπο; Μήπως είναι μάταιο πια να περιμένουμε; Μήπως κακώς περιμένουμε από τους άλλους να κάνουν την αρχή;
Το δικό μας το ευ ζην δεν βρίσκεται στα μεγαλεπήβολα λόγια και στις ανέσεις των γύρω μας. Δεν βρίσκεται στις γενεές του παρελθόντος. Ούτε και σε αυτούς που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Εμείς οι ίδιοι ορίζουμε τον τρόπο και τη ποιότητα της ζωής μας. Το δικό μας το ευ ζην βρίσκεται στην εσωτερική μας γαλήνη, στο τρόπο σκέψης μας, στις φιλοδοξίες μας που θα επιτευχθούν μόνο μέσα από μια αίσθηση δικαιοσύνης και αλληλοϋποστήριξης. Έτσι θα πορευτούμε, έτσι θα μεγαλώσουμε τα δικά μας παιδιά. Έτσι θα ζήσουμε. Και θα ζήσουμε και καλά.