Η Πόλυ Χατζημανωλάκη αυτοσυστήνεται...

...κι απαντά  στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ,   αποκλειστικά στο τιμώμενο PRESS-GR ( Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης ) Γεννήθηκα στην ...

...κι απαντά 

στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ,  

αποκλειστικά στο τιμώμενο PRESS-GR

(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)

Γεννήθηκα στην Κάλυμνο και μεγάλωσα στη Ρόδο. Έχω σπουδάσει Φυσική στην Αθήνα και έκανα το διδακτορικό μου στις Βρυξέλλες, στη Στατιστική Μηχανική με τον Ilya Prigogine (Βραβείο Νόμπελ Χημείας, 1977). Για ένα διάστημα εργάστηκα στο Πανεπιστήμιο του Texas στο Austin και μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα, δίδαξα φυσική και διηύθυνα το πρόγραμμα του International Baccalaureate σε...
ένα μεγάλο ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. Ήμουν μέλος του Δικτύου Σχολικής Καινοτομίας και υπεύθυνη ενός πανελλήνιου διαγωνισμού ανάγνωσης λογοτεχνικού βιβλίου για παιδιά (Βιβλιοδρομίες).

Το πρώτο μου βιβλίο, που συμμετείχε στην Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρτης, έχει τίτλο «Οι Μέλισσες του Κάλβου τριγυρίζουν στα λιβάδια του Λινκολνσάιρ» και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ταξιδευτής, τον Ιούλιο του 2008. Το επόμενό μου μυθιστόρημα «Τα αινίγματα του Ν'γκόρο» που έχει θέμα την Αφρική και τα συγγραφικά του δικαιώματα έχουν παραχωρηθεί στην φιλανθρωπική οργάνωση γιατρών Kenyan Orphan Project, κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2010 από τις εκδόσεις Ροές.
Έχω δημιουργήσει τρία ιστολόγια:

• «Πινακίδες από Κερί» http://waxtablets.blogspot.com/
• «Waxtablets» (στα αγγλικά) http://wax-ablets.blogspot.com/) και 
• «Στην τρύπα του λαγού» http://stintrypatoulagou.blogspot.com/

«Στην τρύπα του λαγού» πραγματοποιούνται αναγνωστικές ανταλλαγές και μεταφορές ανάμεσα στη λογοτεχνία και τον κόσμο του διαδικτύου με θέμα την ασφάλεια στο διαδίκτυο. Στις "Πινακίδες από Κερί" δημιουργώ κείμενα που λειτουργούν σαν κέρινα εκμαγεία, φιλοξενώντας χειρονομίες, ιστορικές στιγμές, αποτυπώσεις στο χάρτη, υποθετικές συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους, πολυτροπικά λογοτεχνικά δοκίμια, συναντήσεις και διασταυρώσεις λογοτεχνικών κειμένων με κινηματογραφικές ταινίες, πίνακες ζωγραφικής, μουσικές συνθέσεις…

Προσπαθώ στο μέτρο των δυνάμεών μου, εκτός από το διάλογο μέσω των κειμένων με άλλες μορφές της καλλιτεχνικής δημιουργίας πλην της λογοτεχνίας (κινηματογράφο, ζωγραφική, φωτογραφία, μουσική ) που πραγματοποιώ στο ιστολόγιό μου ή στο προφίλ μου στο facebook, να συμβάλω και στην προώθηση κοινών δράσεων με δημιουργούς από άλλους χώρους.
- Είμαι ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Ομάδας καλλιτεχνών και επιστημόνων “Urania’ s Gardens’’, με αφορμή το Διεθνές Έτος Αστρονομίας το 2009 στο πλαίσιο της UNESCO, προωθώντας καλλιτεχνικές και επιστημονικές δράσεις σε όλη την Ελλάδα, θέτοντας την ομάδα υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, με αποκορύφωμα ημερίδα στο Πνευματικό Κέντρο του Δ.Α.
- Συνεργάστηκα με την τραγουδοποιό Λήδα Χαλκιαδάκη (κόρη της Δανάης Στρατηγοπούλου) σε μουσικές/λογοτεχνικές εκδηλώσεις που έκανε για τον Πάβλο Νερούδα, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Οδ. Ελύτη και τον Νίκο Γκάτσο.
- Συμμετείχα μαζί τη Στέλλα Καρτάκη (art work) στην έκθεση Εικαστικών, Συγγραφέων και Μπλόγκερς για το ηλεκτρονικό βιβλίο, Μeditations on e- books, που έγινε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

- Στα σχόλιά μου στους αναρτημένους στο facebook ζωγραφικούς πίνακες της ποιήτριας και ζωγράφου Παυλίνας Παμπούδη, βασίστηκαν οι λεζάντες στον κατάλογο της τελευταίας της έκθεσης, «52 παραμύθια άγραφα, εικονογραφημένα». Την «ανάγνωσή» μου της ζωγραφικής και της ποίησης της Παυλίνας είχε θέμα και το κείμενο της εισαγωγής του καταλόγου «Ζωγραφία Λαλούσα»
Κείμενά μου έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες.
Αυτή την εποχή, ολοκληρώνω ένα βιβλίο λογοτεχνικής ανθρωπολογίας για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη…

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι; 

Κάποιες ιδιαίτερες στιγμές εκπλήρωσης που συμβαίνουν απροειδοποίητα αλλά τις αναγνωρίζεις αμέσως: σε μια σχέση, σε μια σκέψη, σε μια ανάμνηση…κάποτε και σε μια ανάγνωση…
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί; 
Το ότι έχω καταφέρει πια, μετά τις απαραίτητες θυσίες, να είναι ο χρόνος μου δικός μου…

Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια; 
Γελώ πολύ συχνά μέχρι δακρύων και αν το καλοσκεφτείς εκ των υστέρων, χωρίς ιδιαίτερο λόγο…συνήθως, γιατί εκείνη τη στιγμή μου φαίνεται αφόρητα κωμική η εικόνα των πραγμάτων…προ ολίγου συνέβη μιλώντας με μια φίλη στο τηλέφωνο.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι; 
Παιγνιώδης αλλά σοβαροφανής
Το βασικό ελάττωμά σου; 
Παίρνω βαριά την κριτική
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια; 
Όπως και ο Κάρολος Μαρξ, σε αυτά που οφείλονται στην ευπιστία
Η τελευταία φορά που έκλαψες; 
Όταν διάβασα προσφάτως, το βιβλίο για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη που έγραψε η αδελφή του

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Και όμως, με τον Ανδρέα Κάλβο…
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα; 
Πάρα πολλοί κατά καιρούς. Σήμερα, νομίζω οι Ισλανδοί που κατάφεραν να αποτινάξουν μόνοι τους το βραχνά…
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
«Το πέρα από την Αφρική», σε σημείο να επιδιώξω να επισκεφτώ τη χώρα που έζησε η βαρώνη Μπλίξεν και τελικά να την αγαπήσω αν και με διαφορετικό τρόπο…
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Στην Κοπεγχάγη, στα βήματα της Δεσποινίδας Σμάιλα (που διαβάζει το χιόνι)
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς; 
Πολλοί που φοβάμαι μην παραλείψω κάποιον… Αισθάνομαι όμως ιδιαίτερες πνευματικές οφειλές στους: Λιούις Κάρολ, Ζαν–Πιερ Βερνάν, Νικόλ Λορώ, Κάρεν Μπλίξεν, Χέρμαν Μέλβιλ, Μαρκ Τουαίν, Κάρολο Ντίκενς, Μπάρμπαρα Τράπιντο, Ντέιβιντ Λοτζ, Τζούλιαν Μπαρνς, Ίταλο Καλβίνο και στον Ngugi ‘wa Thiongo

Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα: 
Την ευγένεια
...και σε μια γυναίκα;
την ευαισθησία
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Ο Keith Jarret και ο Stephan Micus που ανακάλυψα προσφάτως.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Και σφυρίζω και σιγοτραγουδώ και εκτός μπάνιου πολλά, ανάλογα με το ποιο μου έχει κολλήσει τη συγκεκριμένη τη στιγμή… Πχ τα ματόκλαδά σου λάμπουν, το λεβέντης ε…εεεροβόλαγε, το non rien de rien, je ne regrette rien, το raindrops keep falling on my head…
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Νομίζω πως τα περισσότερα βιβλία που διάβασα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με έχουν σημαδέψει. Οφείλω όμως να ομολογήσω, ότι ένα βιβλίο το πήρα πολύ σοβαρά και με επηρέασε στην πράξη τόσο, ώστε να πάρω συγκεκριμένες αποφάσεις και να μην αναβάλω πια για αργότερα αυτά που ήθελα να κάνω. Πρόκειται για «Το εργοστάσιο μολυβιών» της Σώτης Τριανταφύλλου. Εκεί, ένας ήρωάς του πραγματοποιεί το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, εκείνο που ονειρευόταν όλη του τη ζωή και δεν πραγματοποιούσε παρά μόνο στα 60 του, μόλις δηλαδή πήρε σύνταξη. Κατά τη διάρκεια όμως αυτού του ταξιδιού αρρωσταίνει από τύφο και πεθαίνει…

Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Vincent Van Gogh και σαν ζωγράφος και σαν ενεργά μελαγχολικός άνθρωπος.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το πορφυρό (και σαν χρώμα και σαν λέξη)
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Πριν περίπου 20 χρόνια το ότι κατάφερα να τελειώσω το διδακτορικό μου… Τώρα την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου
Το αγαπημένο σου ποτό;
Η Βέλγικη μπύρα Hogarden, ή αλλιώς Blanche
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Δεν μετανιώνω για κάποια επιλογή μου. Λυπάμαι μερικές φορές που επέστρεψα το 1989 στην Ελλάδα, ενώ ήμουν στην Αμερική...
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα; 
Τους (και τις ) δήθεν…
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Όταν δεν σερφάρω στο διαδίκτυο, οι βόλτες με το ποδήλατο
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Μια σοβαρή αρρώστια…
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
όπως οι περισσότεροι, θαρρώ: για να ξεφύγω από μια κακοτοπιά
Ποιο είναι το μότο σου; 
Ό, τι και να αποφασίσεις θα το μετανιώσεις…
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Κάποια βραδιά που θα είμαι ψόφια από τη νύστα – μετά από πάρα πολλά χρόνια - λέγοντας, ουφ επιτέλους τώρα θα κοιμηθώ όσο θέλω…
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει; 
Πες μου ποιος σε πείραξε!
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Αναπόφευκτα εν συγχύσει, αλλά εν τούτοις δημιουργική...