Η καλλιέργεια του τέλειου και της ανευθυνότητας...

Από τον Αλέξανδρο Γ. Παπαδόπουλο Πολιτικό Μηχανικό alexandros.g.papadopoulos@gmail.com Σε ετούτη τη χώρα , μεγαλώσαμε με την ψευδαίσθησ...

Από τον Αλέξανδρο Γ. Παπαδόπουλο
Πολιτικό Μηχανικό
alexandros.g.papadopoulos@gmail.com

Σε ετούτη τη χώρα, μεγαλώσαμε με την ψευδαίσθηση της τελειότητας. Μάθαμε για τους ήρωες μας, τις επαναστάσεις, τις μεγάλες μας νίκες. Μάθαμε πως ο εθνικός μας ύμνος είναι ο πιο όμορφος του κόσμου, πως «οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες», πως όλοι είμαστε «Ζορμπάδες», ακόμα ακόμα πως...
 και το φαγητό μας είναι το πιο γευστικό του κόσμου.
Μάθαμε να πιστεύουμε πως «η χώρα μας βρίσκεται σε ένα μοναδικό γεωστρατηγικό σημείο», λες και είμαστε το κέντρο του κόσμου. Δεν μας είπε ποτέ κανείς πως είμαστε σε μια αδιάφορη άκρη της Ευρώπης μακριά από το εμπορικό, ιστορικό και διοικητικό κέντρο της ηπείρου.
Μάθαμε για τις μεγάλες μας αυτοκρατορίες, για τον Μέγα Αλέξανδρο που έφτασε μέχρι την άκρη του κόσμου. Δεν μας έμαθαν όμως πόσο γρήγορα καταφέραμε να χάσουμε αυτή την γιγαντιαία αυτοκρατορία.
Μάθαμε για τις μεγάλες μάχες εναντίον των Περσών, για των Λεωνίδα και τον Θεμιστοκλή. Δεν μας είπαν όμως γιατί αλληλοσκοτωνόμασταν και γιατί παραμείναμε για αιώνες χωρισμένοι σε πόλεις κράτη αντί να είμαστε μια ενιαία χώρα.
Μάθαμε για την επανάσταση του '21 και τους ήρωές της, αλλά δεν μας εξήγησαν γιατί μείναμε για 400 χρόνια σκλαβωμένοι και για πολύ περισσότερα αποτελούσαμε στην ουσία επαρχεία άλλων αυτοκρατοριών.
Γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και καλλιεργηθήκαμε με την εικόνα του τέλειου λαού. Πως είναι δυνατό λοιπόν αυτός ο τέλειος λαός να φταίει για οτιδήποτε? Πολύ απλά δεν είναι δυνατό. Δεν έχουμε μάθει να φταίμε για τίποτα. Δεν έχουμε μάθει να αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για οτιδήποτε. Δεν έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας γιατί πολύ απλά δεν έχουμε μάθει πως μπορεί κι εμείς να κάνουμε λάθη.
Κατά συνέπεια σήμερα, βρισκόμενοι αντιμέτωποι με την κρίση, μας είναι αδύνατο να πιστέψουμε πως έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης για αυτή, με αποτέλεσμα να βρίσκουμε εχθρούς και υπαίτιους ενάντια στη λογική. Γίναμε ένας λαός τυφλός από την παραζάλη της παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίον μας. Τα παγκόσμια συμφέροντα, οι πολιτικοί πιόνια τους, τα κόμματα όργανα τους, οι νεφελίμ και οι ελοχίμ όλοι στραμμένοι εναντίον μιας κουκίδας στον παγκόσμιο χάρτη εντελώς ασήμαντης από κάθε άποψη. Μιας κουκίδας που αν δεν ήταν οι αρχαίοι σοφοί που την περπάτησαν, δεν θα την ήξερε κανείς στον πλανήτη.
Κι από δίπλα οι καλοθελητές να ρίχνουν ξύλα στην φωτιά της τυφλότητάς μας. Για τα ΜΜΕ φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον απλό πολίτη (πελάτη τους), για τους συνδικαλιστές φταίνε όλα τα κόμματα εκτός από τον απλό συνδικαλιστή (μέλος τους), για τα κόμματα φταίνε όλες οι άλλες παρατάξεις εκτός από τη δική τους (και τους ψηφοφόρους της).
Κι έτσι γιγαντώνεται μέσα στον έλληνα η ψευδής πεποίθηση πως είναι ο άμοιρος ευθυνών παντογνώστης λαός που όλοι του οφείλουν και σε κανέναν δεν χρωστάει. Ούτε σε θεσμούς, ούτε σε αξίες, ούτε στην πατρίδα του δεν χρωστάει τίποτα.
Αυτή η τυφλή αντίληψη ανευθυνότητας ή ψευδαίσθηση ανωτερότητας μας έχει φέρει μέχρι εδώ και αυτή θα μας οδηγήσει και πιο χαμηλά από εδώ. Όταν δεν φταις σε τίποτα φταίνε όλοι οι άλλοι. Όταν φταίνε όλοι οι άλλοι κλείνεσαι στον εαυτό σου. Όσο κλείνεσαι τόσο απομονώνεσαι. Όταν απομονώνεσαι ξυπνούν τα ένστικτά σου.
Κι όταν τα ένστικτα ξυπνούν, είναι θέμα χρόνου να γυρίσουμε πίσω έναν πολιτισμό χιλιάδων ετών και να ξαναγίνουμε ζώα.