Γράφει ο Χρήστος Σπυρόπουλος Ημέρα πλεύσης 14592 Καιρός διάφανος παγωμένος , άνεμος χλωμός νηνεμικός χωρίς σφυγμό, θερμοκρασία σε άμετρη π...
Ημέρα πλεύσης 14592
Καιρός διάφανος παγωμένος, άνεμος χλωμός νηνεμικός χωρίς σφυγμό, θερμοκρασία σε άμετρη πτώση.Ορατότης δυστυχώς ξεκάθαρη, χωρίς ίχνος ονείρου.
Πορεία σταθερή.
Είναι οι στιγμές που μετράμε και σκοντάφτουμε...
Είναι οι στιγμές απλωμένα βότσαλα σε μια ακρογιαλιά που ενοχλούν ενίοτε της καλοθρεμένες πατούσες μας...
Είναι οι στιγμές που κολλάνε πάνω στον βράχο σαν ερωτικά στρείδια και δεν θέλουν να αφεθούν στην αρμύρα της θάλασσας...
Η αρμύρα της θάλασσας με ακολουθεί παντού... σαν σκόνη που...
υψώνεται... σαν σκόνη διεισδυτική, σαν παιδική απορία... σαν σκόνη ακίνητη πάνω στους ώμους του χρόνου... χλωμές ανάσες κλέβω καθώς ανεβαίνω στη γέφυρα ... αποσιωπώντας πάλι την απουσία... η απουσία είναι που ορίζει την παρουσία σκέφτομαι και αφήνομαι στη δίνη του ορίζοντα...
... ο ορίζοντας όταν παύει να είναι μια ευθεία κόκκινη γραμμή γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνος...
... ο ορίζοντας που έγινε περιδινούμενη απόχρωση κυκλώνει το βλέμμα σαν αδηφάγο θεριό ... το καταπίνει...
... ο ορίζοντας όταν χαμηλώνει στα όρια της θάλασσας δεν είναι παρά ένα ακόμη απλό σημείο του ορίζοντα...
Το εύρος της γέφυρας μου σήμερα συρρικνώθηκε στο ελάχιστο ... οι απλές όμορφες γραμμές του σκαριού μου φαντάζουν σήμερα σκαλινές ... η οπτική γωνία του γίνεται όλο και πιο οξεία ... τα κύματα όλο και πιο μηδαμινά...
... το ύψος χάθηκε και πάλι μέσα στην απελπισία της στιγμής ...
... στιγμιαία... πάντα στιγμιαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση