GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Ημερολόγιο Καταστρώματος s/s folegandros...

Από τον Χρήστο Σπυρόπουλο Ημέρα πλεύσης 14598η Καιρός βροχερός σήμερα , άνεμος ελάχιστα δυνατός, θερμοκρασία υγρή. Ορατότης όχι ιδιαίτερ...

Από τον Χρήστο Σπυρόπουλο

Ημέρα πλεύσης 14598η

Καιρός βροχερός σήμερα, άνεμος ελάχιστα δυνατός, θερμοκρασία υγρή.
Ορατότης όχι ιδιαίτερα καλή.
Πορεία σταθερή.
Σήμερα λέω να...
φυτέψω τουλίπες. Κίτρινες τουλίπες... φωτεινές... απλές... ζεστές. Μπας και ξορκίσω την βροχή που πέφτει σαν ομίχλη εδώ στην επαρχιακή μου πολιτεία.
Επαρχιακή πολιτεία; Λάθος... ζω εδώ και δεκαοχτώ χρόνια σε μιά Ακροανατολική πολιτεία. Δράμα... Δρέσδη... Δρρρρρρρρρ... ο συνειρμός είναι προφανής.
Παρόλα αυτά ποτέ δεν ήμουν αυτός που διάλεξε ούτε τη μία ούτε την άλλη. Πέστο τύχη, πέστο πεπρωμένο, πέστο γκαντεμιά, πέστο νέμεσις...
...όπως θέλεις, πέστο.
Εγώ όμως διάλεξα το σκαρί... αυτό το διάλεξα εγώ, αυτό το διάλεξα μόνος μου. Το σκέφθηκα ένα πρωί που σηκώθηκα με το άγχος να αντιμετωπίσω και πάλι την μέγγενη του γραφείου. Το στομάχι μου, όπως κάθε πρωί, κόμπος στο χτένι. Κόμπος που έχει σκαλώσει για τα καλά και δε λέει να ξεμπλέξει. Εκεί εμφανίστηκε το σκαρί... με όλα τα συναφή... τον Μάνθο... τον γλάρο... την γοργόνα... και τη θάλασσα.
Εγώ στρογγυλοκάθησα στη γέφυρα του, κρέμασα στον τοίχο πρώτα τον παππού, μετά τον Ερνέστο και τέλος τον Νικόλα. Το βλέμμα τους καρφώθηκε από την πρώτη στιγμή στη θάλασσα και ενίοτε συναντάει το βλέμμα της γοργόνας.
Κάθε που την βλέπουν, αναστενάζουν βαριά ξεφυσώντας τον καπνό τους επάνω μου.
...τυχερέ ... μου φωνάζουν...
...γιατί ρε παιδιά τυχερός... απαντάω σχεδόν ένοχα.
...γιατί εμείς μπορούμε να την βλέπουμε μόνο, ενώ εσύ, αν θέλεις, μπορείς και να την αγγίξεις.
Η αλήθεια είναι ότι είμαι πράγματι πολύ τυχερός. Θα μπορούσα και να την αγγίξω αλλά δεν το κάνω. Οι γοργόνες, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, αφήνουν να τις αγγίξουν μόνο σε όσους έχουν φτάσει στην Ιθάκη και την αρνήθηκαν. Την αρνήθηκαν... για το ταξίδι της θάλασσας με την γοργόνα.
...ταξιδεύω ακόμη... αναζητώντας την Ιθάκη που θα αρνηθώ και εγώ κάποια στιγμή... φυτεύοντας φωτεινές τουλίπες στο φινιστρίνι της θάλασσας.

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση